Di stimmhafti labiodentali Affrikate isch e Konsonant vo dr mänschliche Sprooch, wo ùnter de Sprooche vo dr Wält arg sälte isch. De Luut fängt mit eme [b̪] aa, ùn goot zumene [v] über. Es isch bis jetz nùmme ei Sprooch bekannt, wo es sonne Luut als Phonem git, ùn zwar de XiNkuna Dialäkt vùm Tsonga, enere Bantusprooch, wo z Südafrika, Mosambik ùn Simbabwe gschwätzt wird.
Im internationale phonetische Alphabet wird de Luut mit [b̪͡v], [b̪v] oder [b͡v] transkribiert. Viilmool loot mer de Booge über de Affrikate au eifach ewäg: [bv].
Es isch e Affrikate; d Artikulation fängt wie bimene Verschlùssluut demit aa, dass d Lùft im Muul ùffgstaut wird, ùn s Lööse vùm Lùftstrom duuret lang gnue, dass en Frikativ entstoot.
Bi de Spalte wo grau sin, goot mer devo uss, dass si nit artikuliert werde chönne; wysi Spalte, ùn Zeiche, wo nit verlinkt sin, hen kei offiziels IPA-Zeiche un/oder sin uss keinere Sprooch bekannt.
