Bilabialer Konsonant

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Artikulationsort
Sekundärartikulation
wie en bilabiali Luut bildet wird

Mit bilabial meint mer in de Phonetik en Artikulationsort. Un zwar die Konsonante, wo mer d Unter- un Oberlippe defür bruucht. Zum Byspil duet mer bim Luut /m/ wie in „Muus“ beidi Lippe zämmedrugge.

Im Alemannische gits drüü bilabiali Konsonante: /p/, /b/ un /m/. Die drüü sin unter de Sprooche vo de Wält au die hüüfiggschte bilabiale Luut, di andre sin änder sälte. Bilabiali Luut gits in fascht jedere Sprooch, zue de sältene Ussnaame ghöre s Mohawk un s Tlingit, beids Sprooche vo Nordamerika.

IPA-Zeiche Beschrybig vum Luut Byspil Audiobyspil
Sprooch Bedütig
Xsampa-m.png Bilabialer Nasal Alemannisch Muetter
Xsampa-p.png Stimmloser bilabialer Plosiv Alemannisch Hupe
Xsampa-b.png Stimmhafter bilabialer Plosiv Dütsch Butter Anke
Xsampa-pslash.png Stimmloser bilabialer Frikativ Japanisch 富士山 (fujisan) Fuji
Xsampa-B2.png Stimmhafter bilabialer Frikativ Ewe ɛʋɛ Ewe
IPA Unicode 0x03B2+0x031E.svg Bilabialer Approximant Spanisch lobo Wolf
Xsampa-Bslash.png Bilabialer Vibrant Wari’ [tʙ̥otʙ̥oweʔ] Huehn
Xsampa-Oslash.png Bilabialer Schnalzluut Nǀu ʘoe Fleisch

S Änglisch /w/ wie in water isch au bilabial, allerdings wird zuesätzlich au wyter hinte im Mund, bim weiche Gaume (Velum) e engi bildet. Wäge däm sait mer däm Luut „labiovelar“.