Lignières NE
S NE im Lemma isch s offiziell Chürzel vom Kanton Nöueburg und wird bruucht, zum Verwächslige mit Yträäg vom Name Lignières vermyde, wo öppis anders meined. |
Lignières | |
---|---|
Basisdate | |
Staat: | Schwiiz |
Kanton: | Nöieburg (NE) |
Bezirk: | (Dr Kanton Nöieburg kännt sit 2018 kä Bezirk me.) |
BFS-Nr.: | 6456 |
Poschtleitzahl: | 2523 |
Koordinate: | 571755 / 214770 |
Höchi: | 802 m ü. M. |
Flächi: | 12.51 km² |
Iiwohner: | 1006 (31. Dezämber 2022)[1] |
Website: | www.lignieres.ch |
Lignières | |
Charte | |
Lignières (frankoprovenzalisch [a lˈniər / ləniːər] – uf Düütsch früener: Linieri) isch e Gmai vom Kanton Nöueburg.
Geografi
[ändere | Quälltäxt bearbeite]D Gmai umfasst näb em glychnamige Dorf no dr Wyler Le Moulin (815 m ü. M.). Dr Bann, wo am südleche Hang vom Jurabärg lit, umfasst 44,5 Prozänt landwirtschaftligi Flechi, 49,5 Prozänt Wald un 6 Prozänt Sidligsflechi. Ufem Bärg obe chunt dr Gmeindbann fasch bis zum Chasseral ufe.
Lignières isch ganz im Nordoschte vom Kanton Nöueburg am Jurafuess. D Nochbergmaine vu Lignières sin Le Landeron, Enges un Val-de-Ruz im Kanton Nöueburg un Nods, Prêles un La Neuveville im Kanton Bärn.
Gschicht
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Im Piet vo Lignières het me Räschte von ere Römersidlig gfunde.
S Dorf Lignières isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1179 as Linieres, 1212-20 in Linieres.
Syt 1648 isch Nöueburg Firschtetum un ab 1707 dur Personalunion mit em Chenigrych Preuße verbunde gsii. Anne 1806 isch s Biet an Frankrych unter em Napoleon I. abdrätte wore. Im Zug vum Wiener Kongress isch s anne 1815 an d Schwyz chuu, doderby sin d Chenig vu Preuße aber bis zum Nöueburgerhandel 1857 au Firschte vu Nöueburg blibe.
Bevelkerig
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Quälle: Bundesamt für Statistik 2005[2]
Johr | 1850 | 1860 | 1870 | 1880 | 1888 | 1900 | 1910 | 1920 |
Yywohner | 686 | 703 | 706 | 694 | 677 | 693 | 637 | 660 |
Johr | 1930 | 1941 | 1950 | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2000 |
Yywohner | 596 | 540 | 521 | 519 | 498 | 573 | 697 | 914 |
Dr Uusländeraadail isch 2010 bi 10,1 Prozänt gläge.
Religion
[ändere | Quälltäxt bearbeite]51,1 Prozänt vo dr Yywooner sin evangelisch-reformiert, 21,6 Prozänt sin römisch-katholisch (Stand 2000).
Bolitik
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Bi dr Nationalrootswahle 2011 het s des Ergebnis gee: BDP 1,0 %, CVP 2,8 %, FDP 37,7 %, Grüeni 8,7 %, PdA 1,2 %, SP 18,5 %, SVP 24,7 %.
Wirtschaft
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Lignières isch früener es Puuredorf gsi; im Dorfzäntrum het’s no schöni alti Puurehüüser. Es het e Chäsi, Gwärb und e Holzerbetriib. Hüt isch s Dorf immer meh e Woongmeind worde.
Sproch un Dialäkt
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Bi dr Volkszellig 2000 hän vu dr 914 Yywohner 93,2 % Franzesisch as Hauptsproch aagee, 3,5 % Dytsch, 0,4 % Italienisch un 2,9 % anderi Sproche.
Dr alt frankoprovenzalisch Patois isch wahrschyns Ändi 19./Aafangs 20. Jh. uusgstorbe. Ergebnis us dr Volkszellige vu 1990 un 2000, wu zum Dail Lyt Patois as Sproch aagchryzlet hän, gälte in dr Sprochwisseschaft as Artefakt un hän ihre Ursprung ender in statistische Fähler oder ass d Lyt unter „Patois“ ihr Regionalfranzesisch verstehn[3][4]
Lüüt
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Louis Gauchat, Romanischt
Literatur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Olivier Girardbille: Lignières. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
Weblink
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Fueßnote
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ Ständige Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeitskategorie, Geschlecht und Gemeinde, definitive Jahresergebnisse, 2022. Bei späteren Gemeindefusionen Einwohnerzahlen aufgrund Stand 2022 zusammengefasst. Abruf am 5. September 2023
- ↑ Bundesamt für Statistik: Eidgenössische Volkszählung 2000: Bevölkerungsentwicklung der Gemeinden 1850–2000. Bern 2005 (Online uf bfs.admin.ch (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) , Date im Aahang (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) )
- ↑ Andres Kristol: Que reste-t-il des dialectes gallo-romans de Suisse romande?. In: Jean-Michel Eloy (Hg.).: Evaluer la vitalité. Variétés d’oïl et autres langues. Université de Picardie / Centre d’Etudes Picardes, Amiens 1998, S. 101–114
- ↑ Pierre Knecht: Die französischsprachige Schweiz. In: Hans Bickel, Robert Schläpfer (Hg.): Die viersprachige Schweiz. Sauerländer, Aarau/Frankfurt/Salzburg 2000, S. 139–176