Coffrane
| Coffrane | |
|---|---|
 | |
| Basisdatä | |
| Staat: | Schwiiz |
| Kanton: | Nöieburg (NE) |
| Bezirk: | |
| Gmeind | Val-de-Ruz |
| PLZ | 2207 |
| Koordinate: | 556299 / 206990 |
| Höchi: | 803 m ü. M. |
| Flächi: | 6,49 km² |
| Iiwohner: | 696 (31. Dezämber 2012)[1] |
| Charte | |
| BEMERKUNG_KARTE= | |
Coffrane (frankoprovenzalisch [koˈfraːn]) isch en Ortschaft i der Gmeind Val-de-Ruz im Kanton Nöieburg.
Geografi[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Zue Coffrane ghert au no dr Wyler Petit Coffrane (795 m ü. M.). Dr Dorfbann umfasst 63 Prozänt landwirtschaftligi Flechi, 26 % Wald, 10 Prozänt Sidligsflechi un öppe eis Prozänt sunschtigi Flechi. Die früenere Nochbergmaine vu Coffrane sin Les Geneveys-sur-Coffrane, Boudevilliers, Valangin, Peseux, Corcelles-Cormondrèche, Montmollin un La Sagne gsi.
Bim Dorf foot der Bach Le Sorgereux a, wo es Sytegwässer vom Fluss Seyon isch.
Gschicht[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Coffrane isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1092 as de Cusfrano.
Anne 1296 het bi Coffrane der Graf vo Nöieburg ä Schlacht gäge d Lüüt vom Bischof vo Basel gwunne.
Syt 1648 isch Nöueburg Firschtetum un ab 1707 dur Personalunion mit em Chenigrych Preuße verbunde gsii. Anne 1806 isch s Biet an Frankrych unter em Napoleon I. abdrätte wore. Im Zug vum Wiener Kongress isch s anne 1815 an d Schwyz chuu, doderby sin d Chenig vu Preuße aber bis zum Nöueburgerhandel 1857 au Firschte vu Nöueburg blibe.
Früener isch Coffrane en eigeni Gmeind im Nöieburger Bezirk Val-de-Ruz gsii. Zum 1. Jänner 2013 het si sech mit de Gmeinde Boudevilliers, Cernier, Chézard-Saint-Martin, Dombresson, Engollon, Fenin-Vilars-Saules, Fontainemelon, Fontaines, Les Geneveys-sur-Coffrane, Les Hauts-Geneveys, Montmollin, Le Pâquier, Savagnier un Villiers zämetoo und die nöi Gmeind Val-de-Ruz bildet.
Bevelkerig[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Quälle: Bundesamt für Statistik 2005[2]
| Johr | 1850 | 1860 | 1870 | 1880 | 1888 | 1900 | 1910 | 1920 |
| Yywohner | 351 | 428 | 503 | 506 | 473 | 463 | 445 | 408 |
| Johr | 1930 | 1941 | 1950 | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2000 |
| Yywohner | 408 | 367 | 367 | 386 | 469 | 426 | 569 | 618 |
Dr Uusländeraadail isch 2010 bi 16,3 Prozänt gläge.
Religion[ändere | Quälltäxt bearbeite]
50,9 Prozänt vo dr Yywooner sin evangelisch-reformiert, 25,5 Prozänt sin römisch-katholisch (Stand 2000).
Bolitik[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Bi dr Nationalrootswahle 2011 het s des Ergebnis gee: BDP 1,0 %, CVP 4,3 %, FDP 34,4 %, Grüeni 9,4 %, PdA 1,1 %, SP 22,3 %, SVP 23,7 %.
Wirtschaft[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Im Piet vo Coffrane wird tradizionell d Land- und d Forstwirtschaft betribe. E Zyt lang het’s im Dorf au Uhrefabrigge ggä. Hüt wohne dört immer wie meh Lüüt, wo in anderi Ort fahre zum go schaffe.
Bim Dorf sind es baar Sandgruebe.
Sproch un Dialäkt[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Bi dr Volkszellig 2000 hän vu dr 618 Yywohner 86,2 Prozänt Franzesisch as Hauptsproch aagee, 5,5 Prozänt Dytsch, 2,2 Prozänt Italienisch un 6 Prozänt anderi Sproche.
Dr alt frankoprovenzalisch Patois isch wahrschyns Ändi 19./Aafangs 20. Jh. uusgstorbe. Ergebnis us dr Volkszellige vu 1990 un 2000, wu zum Dail Lyt Patois as Sproch aagchryzlet hän, gälte in dr Sprochwisseschaft as Artefakt un hän ihre Ursprung ender in statistische Fähler oder ass d Lyt unter „Patois“ ihr Regionalfranzesisch verstehn[3][4]
Literatur[ändere | Quälltäxt bearbeite]
- Maurice Evard: Coffrane. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
Weblink[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Commons: Coffrane – Sammlig vo MultimediadateieFueßnote[ändere | Quälltäxt bearbeite]
- ↑ Bilanz der ständigen Wohnbevölkerung nach Bezirken und Gemeinden uf bfs.admin.ch (Bundesamt för Statistik)
- ↑ Bundesamt für Statistik: Eidgenössische Volkszählung 2000: Bevölkerungsentwicklung der Gemeinden 1850–2000. Bern 2005 (Online uf bfs.admin.ch (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) , Date im Aahang (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) )
- ↑ Andres Kristol: Que reste-t-il des dialectes gallo-romans de Suisse romande?. In: Jean-Michel Eloy (Hg.).: Evaluer la vitalité. Variétés d’oïl et autres langues. Université de Picardie / Centre d’Etudes Picardes, Amiens 1998, S. 101–114
- ↑ Pierre Knecht: Die französischsprachige Schweiz. In: Hans Bickel, Robert Schläpfer (Hg.): Die viersprachige Schweiz. Sauerländer, Aarau/Frankfurt/Salzburg 2000, S. 139–176
