Le Pâquier NE

S NE im Lemma isch s offiziell Chürzel vom Kanton Neieburg und wird bruucht, zum Verwächslige mit Yträäg vom Name Le Pâquier vermyde, wo öppis anders meined.

Le Pâquier
S Wappe vo Le Pâquier
Basisdatä
Staat:	Schwiiz
Kanton:	Nöieburg (NE)
Bezirk:	w
Gmeind	Val-de-Ruz
PLZ	2058
Koordinate:	565754 / 21665447.16.987514895Koordinate: 47° 6′ 0″ N, 6° 59′ 15″ O; CH1903: 565754 / 216654
Höchi:	895 m ü. M.
Flächi:	9,58 km²
Iiwohner:	212 (31. Dezämber 2012)^[1]
Charte
BEMERKUNG_KARTE=w w w

Le Pâquier (frankoprovenzalisch [y pakiː]) isch es Dorf im im Kanton Neieburg.

Früener isch es en eigeti Gmai gsii. Zum 1. Jänner 2013 het si mit dr Gmaine Boudevilliers, Cernier, Chézard-Saint-Martin, Coffrane, Dombresson, Engollon, Fenin-Vilars-Saules, Fontainemelon, Fontaines, Les Geneveys-sur-Coffrane, Les Hauts-Geneveys, Montmollin, Savagnier un Villiers zue dr neie Gmai Val-de-Ruz fusioniert.

Geografi

Zue Le Pâquier ghere näb em gylchnamige Dorf d Wyler Le Côty, 892 m ü. M., La Joux du Plane (1'159 m ü. M.) un Les Bugnenets (1'091 m ü. M.).

S Piet umfasst 46 Prozänt landwirtschaftligi Flechi, 51 Prozänt Wald un 3 Prozänt Sidligsflechi.

D Nochbergmaine vu Le Pâquier sin früener gsii: Dombresson un Villiers im Kanton Neieburg un Saint-Imier un Sonvilier im Kanton Bärn gsii.

Gschicht

Le Pâquier NE isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1328 as Pasquier.

Syt 1648 isch Neieburg Firschtetum un ab 1707 dur Personalunion mit em Chenigrych Preuße verbunde gsii. Anne 1806 isch s Biet an Frankrych unter em Napoleon I. abdrätte wore. Im Zug vum Wiener Kongress isch s anne 1815 an d Schwyz chuu, doderby sin d Chenig vu Preuße aber bis zum Neieburgerhandel 1857 au Firschte vu Neieburg blibe.

Bevelkerig

Quälle: Bundesamt für Statistik 2005^[2]

Johr	1850	1860	1870	1880	1888	1900	1910	1920
Yywohner	333	389	386	367	330	281	256	281
Johr	1930	1941	1950	1960	1970	1980	1990	2000
Yywohner	236	229	211	169	172	201	215	231

Dr Uusländeraadail isch 2010 bi 25,1 Prozänt gläge.

Religion

36,2 Prozänt vo dr Yywooner sin evangelisch-reformiert, 36,4 Prozänt sin römisch-katholisch (Stand 2000).

Bolitik

Bi dr Nationalrootswahle 2011 het s des Ergebnis gee: BDP 1,4 %, CVP 4,5 %, FDP 28,0 %, Grüeni 10,3 %, PdA 1,7 %, SP 30,3 %, SVP 19,1 %.

Wirtschaft

Le Pâquier isch es tradizionells Puuredorf.

Sproch un Dialäkt

Bi dr Volkszellig 2000 hän vu dr 231 Yywohner 81,6 Prozänt Franzesisch as Hauptsproch aagee, 7,2 Prozänt Dytsch, 3,8 Prozänt Italienisch un 7,4 Prozänt anderi Sproche.

Dr alt frankoprovenzalisch Patois isch wahrschyns Ändi 19./Aafangs 20. Jh. uusgstorbe. Ergebnis us dr Volkszellige vu 1990 un 2000, wu zum Dail Lyt Patois as Sproch aagchryzlet hän, gälte in dr Sprochwisseschaft as Artefakt un hän ihre Ursprung ender in statistische Fähler oder ass d Lyt unter „Patois“ ihr Regionalfranzesisch verstehn.^[3]^[4]

Lyt

Didier Cuche, Skirännfahrer

Literatur

Maurice Evard: Le Pâquier (NE). In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.

Weblink

Commons: Le Pâquier, Neuchâtel – Sammlig vo Multimediadateie

Fueßnote

↑ Bilanz der ständigen Wohnbevölkerung nach Bezirken und Gemeinden uf bfs.admin.ch (Bundesamt för Statistik)
↑ Bundesamt für Statistik: Eidgenössische Volkszählung 2000: Bevölkerungsentwicklung der Gemeinden 1850–2000. Bern 2005 (Online uf bfs.admin.ch (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[1] [2] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch, Date im Aahang (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[3] [4] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch)
↑ Andres Kristol: Que reste-t-il des dialectes gallo-romans de Suisse romande?. In: Jean-Michel Eloy (Hg.).: Evaluer la vitalité. Variétés d’oïl et autres langues. Université de Picardie / Centre d’Etudes Picardes, Amiens 1998, S. 101–114
↑ Pierre Knecht: Die französischsprachige Schweiz. In: Hans Bickel, Robert Schläpfer (Hg.): Die viersprachige Schweiz. Sauerländer, Aarau/Frankfurt/Salzburg 2000, S. 139–176

[1] Bilanz der ständigen Wohnbevölkerung nach Bezirken und Gemeinden uf bfs.admin.ch (Bundesamt för Statistik)

[2] Bundesamt für Statistik: Eidgenössische Volkszählung 2000: Bevölkerungsentwicklung der Gemeinden 1850–2000. Bern 2005 (Online uf bfs.admin.ch (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[1] [2] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch, Date im Aahang (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[3] [4] Vorlage:Toter Link/www.bfs.admin.ch)

[3] Andres Kristol: Que reste-t-il des dialectes gallo-romans de Suisse romande?. In: Jean-Michel Eloy (Hg.).: Evaluer la vitalité. Variétés d’oïl et autres langues. Université de Picardie / Centre d’Etudes Picardes, Amiens 1998, S. 101–114

[4] Pierre Knecht: Die französischsprachige Schweiz. In: Hans Bickel, Robert Schläpfer (Hg.): Die viersprachige Schweiz. Sauerländer, Aarau/Frankfurt/Salzburg 2000, S. 139–176

[1]

[2]

[3]

[4]