Saint-Aubin-Sauges
| Saint-Aubin-Sauges | ||
|---|---|---|
 | ||
| Basisdate | ||
| Staat: | Schwiiz | |
| Kanton: | Nöieburg (NE) | |
| Bezirk: | (Dr Kanton Nöieburg kännt sit 2018 kä Bezirk me.) | |
| BFS-Nr.: | 6414 | |
| Poschtleitzahl: | 2024 | |
| Koordinate: | 549323 / 194074 | |
| Höchi: | 469 m ü. M. | |
| Flächi: | 7.71 km² | |
| Iiwohner: | Expression-Fähler: Nit erwartete Operator: <Ungültiger Metadaten-Schlüssel 6414 (31. Dezämber 2022)[1]
| |
| Website: | saint-aubin-sauges.ne.ch | |
 Port Conty | ||
| Charte | ||
| ||
Saint-Aubin-Sauges (frankoprovenzalisch [a st yˈbɛ̃ / sɛ̃t oˈbɛ̃]-[a ˈsodzə]) isch es Dorf im Kanton Nöieburg.
Es ghört zu dr Gmeind La Grande Béroche. Früener isch s en eigeti Gmeind gsii.
Geografi
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Der ehemoolig Gmeindbann vu Saint-Aubin-Sauges isch vum Stade vum Nöueburgersee bis uf 1436 m Hechi uf en Jura ufeggange. D Gmai het di baide Ortsdail Saint-Aubin un Sauges gha. Dr alt Gmeindbann het 46 Prozänt landwirtschaftligi Flechi, 50,9 Prozänt Wald un drüü Prozänt Sidligsflechi umfasst. d Nochbergmaine vu Saint-Aubin-Sauges sin dozmol gsii: Vaumarcus, Fresens, Montalchez un Gorgier.
Gschicht
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Anne 1888 hän sich di ehmolige Gmaine Sauges un Saint-Aubin zämmegschlosse. Saint-Aubin isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1176 as Sancti Albini, Sauges anne 1340 as villa de Sauges.
Syt 1648 isch Nöueburg Firschtetum un ab 1707 dur Personalunion mit em Chenigrych Preuße verbunde gsii. Anne 1806 isch s Biet an Frankrych unter em Napoleon I. abdrätte wore. Im Zug vum Wiener Kongress isch s anne 1815 an d Schwyz chuu, doderby sin d Chenig vu Preuße aber bis zum Nöueburgerhandel 1857 au Firschte vu Nöueburg blibe.
Bevelkerig
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Quälle: Bundesamt für Statistik 2005[2]
| Johr | 1850 | 1860 | 1870 | 1880 | 1888 | 1900 | 1910 | 1920 |
| Yywohner | 778 | 820 | 809 | 938 | 990 | 1105 | 1207 | 1239 |
| Johr | 1930 | 1941 | 1950 | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2000 |
| Yywohner | 1174 | 1238 | 1358 | 1560 | 2058 | 2085 | 2253 | 2426 |
Dr Uusländeraadail isch 2010 bi 5,7 % gläge.
Religion
[ändere | Quälltäxt bearbeite]69,3 Prozänt vo dr Yywooner sin evangelisch-reformiert, 6,9 Prozänt sin römisch-katholisch gsii (Stand 2000).
Bolitik
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Bi dr Nationalrootswahle 2011 het s des Ergebnis gee: BDP 0,0 %, CVP 1,3 %, FDP 27,9 %, Grüeni 15,0 %, PdA 1,2 %, SP 18,5 %, SVP 32,7 %.
Dr Gmaindsbresidänt isch dr Hubert Brunner gsii (Stand 2012).
Wirtschaft
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Saint-Aubin-Sauges isch es Piet mit vil Landwirtschaft und au echly Gwärb. Es het Räbbärgen am Hang über em Nöieburgersee, und a dämm sim Ufer en Hafe für privati Schiff.
Sproch un Dialäkt
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Bi dr Volkszellig 2000 hän vu dr 2426 Yywohner 89,6 Prozänt Franzesisch as Hauptsproch aagee, 9,5 Prozänt Dytsch un 0,9 Prozänt anderi Sproche.
Dr alt frankoprovenzalisch Patois isch wahrschyns Ändi 19./Aafangs 20. Jh. uusgstorbe. Ergebnis us dr Volkszellige vu 1990 un 2000, wu zum Dail Lyt Patois as Sproch aagchryzlet hän, gälte in dr Sprochwisseschaft as Artefakt un hän ihre Ursprung ender in statistische Fähler oder ass d Lyt unter „Patois“ ihr Regionalfranzesisch verstehn[3][4].
Literatur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Olivier Girardbille: Saint-Aubin-Sauges. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
Weblink
[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Commons: Saint-Aubin-Sauges – Sammlig vo MultimediadateieFueßnote
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ Ständige Wohnbevölkerung nach Staatsangehörigkeitskategorie, Geschlecht und Gemeinde, definitive Jahresergebnisse, 2022. Bei späteren Gemeindefusionen Einwohnerzahlen aufgrund Stand 2022 zusammengefasst. Abruf am 5. September 2023
- ↑ Bundesamt für Statistik: Eidgenössische Volkszählung 2000: Bevölkerungsentwicklung der Gemeinden 1850–2000. Bern 2005 (Online uf bfs.admin.ch (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) , Date im Aahang (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) )
- ↑ Andres Kristol: Que reste-t-il des dialectes gallo-romans de Suisse romande?. In: Jean-Michel Eloy (Hg.).: Evaluer la vitalité. Variétés d’oïl et autres langues. Université de Picardie / Centre d’Etudes Picardes, Amiens 1998, S. 101–114
- ↑ Pierre Knecht: Die französischsprachige Schweiz. In: Hans Bickel, Robert Schläpfer (Hg.): Die viersprachige Schweiz. Sauerländer, Aarau/Frankfurt/Salzburg 2000, S. 139–176
