Colombier NE
S NE im Lemma isch s offiziell Chürzel vom Kanton Nöueburg und wird bruucht, zum Verwächslige mit Yträäg vom Name Colombier vermyde, wo öppis anders meined. |
Colombier | ||
---|---|---|
Basisdate | ||
Staat: | Schwiiz | |
Kanton: | Nöieburg (NE) | |
Bezirk: | (Dr Kanton Nöieburg kännt sit 2018 kä Bezirk me.) | |
Gmeind: | Milvignes | |
Poschtleitzahl: | 2013 | |
Koordinate: | 556155 / 201894 | |
Höchi: | 457 m ü. M. | |
Flächi: | 4.52 km² | |
Iiwohner: | 5547 (31. Dezämber 2012) | |
Website: | www.colombier.ch | |
Schloss Colombier | ||
Charte | ||
Colombier NE (frankoprovenzalisch [kolɔ̃ˈbiə]) isch es Dorf i der Gmaind Milvignes, und bis Endi 2012 isch es sälber e bolitischi Gmai im Kanton Nöueburg gsii.
Geografi
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Colombier isch e Dorf uf eme chlaine Molassebiel bim Nöueburgersee. Zue Colombier ghere no d Sidlige Cottendart (570 m ü. M.) un Le Villaret (600 m ü. M.) am Jurasidhang. Dr Bann umfasst 42 % landwirtschaftligi Flechi, 20 % Wald un 38 % Sidligsflechi. Die früenere Nochbergmaine vu Colombier sin gsii: Boudry, Bôle, Rochefort, Corcelles-Cormondrèche un Auvernier.
Gschicht
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Colombier isch zum erschte Mol gnännt wore anne 1228 as Columbier.
Syt 1648 isch Nöueburg Firschtetum un ab 1707 dur Personalunion mit em Chenigrych Preuße verbunde gsii. Anne 1806 isch s Biet an Frankrych unter em Napoleon I. abdrätte wore. Im Zug vum Wiener Kongress isch s anne 1815 an d Schwyz chuu, doderby sin d Chenig vu Preuße aber bis zum Nöueburgerhandel 1857 au Firschte vu Nöueburg blibe.
Uf Aafangs 2013 hän d Gmainde Auvernier, Bôle un Colombier zur Gmaind Milvignes fusioniert.
Bevelkerig
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Quälle: Bundesamt für Statistik 2005[1]
Johr | 1850 | 1860 | 1870 | 1880 | 1888 | 1900 | 1910 | 1920 |
Yywohner | 896 | 1007 | 1375 | 1603 | 1856 | 2051 | 2077 | 1882 |
Johr | 1930 | 1941 | 1950 | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2000 |
Yywohner | 1941 | 1919 | 2071 | 2652 | 4095 | 4126 | 4636 | 4897 |
Religion
[ändere | Quälltäxt bearbeite]76,1 % vo dr Yywooner sin evangelisch-reformiert, 9,8 % sin römisch-katholisch (Stand 2000).
Bolitik
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Bi dr Nationalrootswahle 2011 het s des Ergebnis gee: BDP 0,2 %, CVP 4,0 %, FDP 34,3 %, Grüeni 6,5 %, PdA 1,1 %, SP 18,7 %, SVP 26,1 %.
Wirtschaft
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Colombier isch früener es Puuredorf gsi; no hüt het’s schöni Räbbärge am hang überem See. Derzue ane isch der ort e Wohngmeind i der Nöche vo der Stat Nöieburg worde.
Bi Colombier isch der Flugplatz vo Nöieburg.
Sproch un Dialäkt
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Bi dr Volkszellig 2000 hän vu dr 4897 Yywohner 97,3 % Franzesisch as Hauptsproch aagee, 1,6 % Dytsch un 1,1 % anderi Sproche.
Dr alt frankoprovenzalisch Patois isch wahrschyns Ändi 19./Aafangs 20. Jh. uusgstorbe. Ergebnis us dr Volkszellige vu 1990 un 2000, wu zum Dail Lyt Patois as Sproch aagchryzlet hän, gälte in dr Sprochwisseschaft as Artefakt un hän ihre Ursprung ender in statistische Fähler oder ass d Lyt unter „Patois“ ihr Regionalfranzesisch verstehn[2][3]
Architektur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Colombier het es grosses alt Schloss. Das goot uf d Burg vo de Heere vo Colombier zrugg, wo im Middelalter s Zäntrum vo ihrere Grundherrschaft am Nöieburgersee gsi isch. Sid 1824 isch d Aalaag e Gasäärne vom Milidäär.
Bilder
[ändere | Quälltäxt bearbeite]-
s Schloss
-
s Schloss
-
d Chile
-
der Chemin de Notre Dame
-
s Tschuttstadion
-
s Tram Nummere 5
Literatur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Germain Hausman: Colombier (NE). In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
Weblink
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Fueßnote
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ Bundesamt für Statistik: Eidgenössische Volkszählung 2000: Bevölkerungsentwicklung der Gemeinden 1850–2000. Bern 2005 (Online uf bfs.admin.ch (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) , Date im Aahang (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) )
- ↑ Andres Kristol: Que reste-t-il des dialectes gallo-romans de Suisse romande?. In: Jean-Michel Eloy (Hg.).: Evaluer la vitalité. Variétés d’oïl et autres langues. Université de Picardie / Centre d’Etudes Picardes, Amiens 1998, S. 101–114
- ↑ Pierre Knecht: Die französischsprachige Schweiz. In: Hans Bickel, Robert Schläpfer (Hg.): Die viersprachige Schweiz. Sauerländer, Aarau/Frankfurt/Salzburg 2000, S. 139–176