Zum Inhalt springen

D Häiliggäistkiirche z Baasel

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy


D Häiliggäistkiirche vo usse
Dialäkt: Baseldütsch
D Häiliggäistkiirche vo inne

D Häiliggäistkiirche isch e römisch-katholischi Kiirche in dr Schwizer Stadt Baasel. Si isch 1912 im Gundelikwardier baut worde und isch em Häilige Gäist gweiht.

D Kiirche bildet zämme mit de Nääbegeböid e Baublock, wo dänggmolgschützt isch. Zwüsche dr Kiirche und em Pfarrhuus isch e gwölbti Süülehalle und dört duure chunnt mä in e gröössere Innehoof.

1897 het die römisch-katholischi Kiirche e Grundstück an dr hütige Thierstäinerallee kauft. 1907 het dr Archidekt Gustav Doppler dr Ufdraag überchoo, d Kiirche z baue. Die ursprünglige Blään het dr Freiburger Diözesanbaumeister Max Meckel liicht abgänderet und 1911 isch dr Grundstäi gläit worde. Am 26. Oktober 1912 isch d Kiirche vom Bischof Jakob Stammler iigweiht worde in ere Zeremonii, wo au 600 Jugendligi iiri Firmig überchoo häi.

D Archidektur und d Usstattig

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

D Kiirche isch e spootnöigotischi Basilika im süddütsche Stiil mit drei Schiff und eme Frontdurm an dr Site.

D Ustattig im Innere isch nöigotisch mit drei Flügelaltär vom Freiburger Joseph Dettlinger, blüemlede Glasgmäld, Wandgmäld mit de Chrüzwäägstazioone, Kiirchebänk und Biichtstüel.

S Zällegwölb isch tüpisch für vorreformatorischi stedtischi Pfarrkiirchene im süddütsche Ruum. D Entwürf für d Bauplastik häi die bäide Freiburger Bildhauer Ludwig Kubanek und si Kolleg Hans Weißburger gmacht. Dr Franz Schilling, wo au us Freiburg im Brisgau stammt, het d Moolarbäite gmacht.

D Orgle

D Firma Späth Orgelbau us Rapperswil het 1921 d Orgle baut. S Instrumänt isch im romantische Stil disponiert. 1982 bis 1984 het mä s Instrumänt vollständig renowiert und alli Veränderige abgschafft. S Instrumänt het hüte wider 41 Register uf drei Manual und Pedal.[1]

I Hauptwärk C–g3
Bourdon 16’
Prinzipal 8’
Bourdon 8’
Flauto amabile 8’
Gamba 8’
Dolce 8’
Octave 4’
Rohrflöte 4’
Super-Octave 2’
Cornett-Mixtur III-V 22/3
Drumbeete 8’
II Brustwärk C–g3
Rohrflöte 16'
Hornprinzipal 8'
Gedackt 8’
Flûte harmonique 8’
Salicional 8’
Dulciana 8’
Flûte d'amour 4’
Vogara 4’
Echo Mixtur III-IV 22/3
Spitzquinte (vorab) 22/3
Octavin (vorab) 2’
Terzflöte (vorab) 13/5
Clarinette 8'
Tremolo
III Schwellwärk C–
Grossgedackt 16'
Geigenprinzipal 8’
Liebl. Gedackt 8’
Quintatön 8’
Konzertflöte 8’
Viole d'amour 8’
Aeoline 8’
Voix céleste 8’
Gemshorn 4'
Traversflöte 4’
Harmonika aetheria II-III 22/3'
Quinte (vorab) 22/3'
Piccolo (vorab) 2'
Trompette harmonique 8'
Oboe 8'
Tremolo
Pedal C–f1
Prinzipalbass 16'
Salicetbass 16’
Subbass 16’
Echobass (aus III.) 16’
Aeolsbass (aus III.) 8’
Flötenbass 8'
Cello 8’
Prinzipalflöte 4’
Bombarde 16’
  • Kopple
    • Normalkopple: II/I III/I, III/II, I/P, II/P, III/P
    • Superoktavkopple: II/I, II/II, III/I, III/II, III/III, II/P, III/P
    • Suboktavkopple: II/I, III/I, III/II
  • Alfred Wyss: Schweizerische Kunstführer GSK, Band 659: Heiliggeistkirche Basel, Bern 1999, ISBN 3-85782-659-2
  • Dorothee Huber: Architekturführer Basel; Architekturmuseum Basel 1993; ISBN 3-905065-22-3
  • Werner Wolf-Holzäpfel: Der Architekt Max Meckel 1847–1910. Studien zur Architektur und zum Kirchenbau des Historismus in Deutschland. Josef Fink, Lindenberg 2000, ISBN 3-933784-62-X, S. 368.
  1. Nööcheri Informazioone über d Orgle
 Commons: Heiliggeistkirche Basel – Sammlig vo Multimediadateie

Koordinate: 47° 32′ 30″ N, 7° 35′ 53″ O; CH1903: 612004 / 265672