Äschermittwuch
Dr Aschermittwuch (lat.: Dies Cinerum) markiert im Christetum vo der Westchille dr Afang vo dr 40-tägige Fasteziit, wo an die 40 Täg erinneret, wo dr Jesus in der Wüesti verbrocht het (Mt 4,2 LUT). D Fasteziit umfasst 46 Kalendertäg, und duurt bis zum Karsamstig, die sächs Sunndig (1.–5. Fastesunndig und Palmsunndig), wenn mä nit fastet, si abzzieh. D Ostchille kennt drgege kei Aschermittwuch, wil ihri Fasteziit scho am Sunndig am Oobe afoht.
Der Name Aschermittwuch chunnt vom Bruuch, wo mä d Äsche vo de verbrennte Palmzwiig vom vorige Johr gsägnet und die Gläubige mit eme Chrüz us dere Äsche zeichnet het. In der Chille vo Gallie sie Mensche, wo schwer gsündigt hai, an Afang vo dr Buessziit us dr Chille verdriibe worde – in Alähnig an d Verdriibig us em Paradiis (Gen 3 EU). Si hai e Buesschleid azoge und mä het se mit Äsche bestreut.
Dr Aschermittwuch isch s Ändi vo dr Fasnachtsziit, e Ziit vo fleischlige Gnüss. Dr Verzicht uf s Fleischässe isch symbolisch für d Abkehr vom Wältlige. Als Uftakt zur Fasteziit findet hüfig e Fischässe, e Froschschänkel- oder au e Schnäggenässe statt.
Z Breagaz git as am Aschermittwoch i dar Obrschtadt de Bruch vo Gealdbittlwösch. Do goand d Obrstättlar in Häs mit wissa Kapuzza in ar Prozession zum Brunna und wäschand ihre leera Gealdbittl us und loand d Faschingszit no amol Revü passiera.
Literatur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Rupert Berger: Neues Pastoralliturgisches Handlexikon. Freiburg, Basel, Wien 1999, ISBN 3-451-26603-2, S. 38–39.
- Äsche(r)mittwuch(eⁿ) im Schwyzerische Idiotikon Bd. 15, Sp. 245.
Weblink
[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Commons: Aschermittwuch – Sammlig vo Multimediadateie
|
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Aschermittwoch“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |