Hans Sandreuter

Sälbstbordret, 1900

Dialäkt: Baseldütsch

Dr Hans Sandreuter (* 11. Mai 1850 z Baasel; † 1. Juni 1901 z Rieche) isch e Schwizer Künstler vom Symbolismus und vom Fin de Siècle gsi.

Lääbe und Wärk

Dr Sandreuter isch uf s Realgymnasium z Baasel und het denn 1867 e Leer as Lithograf aagfange. Druf isch er e Zitli z Nürnberg und z Verona gsi und het dört as Lithograf gschafft, het e halb Joor lang bim Achille Carrillo studiert und isch 1872 zrugg uf Baasel. 1873 isch er uf e brivati Münchner Kunstschuel und het dr Arnold Böcklin kennegleert. Dä het mit em Wilhelm von Kaulbach greedet, so dass dr Sandreuter bim Aktzäichne an dr Münchner Akademii het döfe mitmache. 1874 isch er zum Böcklin uf Floränz und won er e Joor spööter chrank worde isch, het en dr Böcklin bi sich ufgnoo. Vo 1877 bis 1880 het dr Sandreuter z Bariis gläbt, 1882 isch er uf Floränz, zwäi Joor spööter het er z Baasel en Ateliee ufdoo. Er het e Hufe Ufdrääg für Wandmoolereie und Sgraffiti in und uf öffentlige Geböid überchoo. Er het zum Bischbil au Rüüm im Kloster z Stäi am Rhii restauriert und dekoriert. 1896 isch er Mitgliid vo dr Äidgnössische Kunstkommission worde. 1897 isch er uf Floränz, zum dr Arnold Böcklin für e blaanti Böcklin-Medallie abzzäichne, und het am 19. Septämber e Böcklin-Usstellig in dr Kunsthalle Baasel ufdoo. 1899 het dr Sandreuter Diabetes überchoo und isch zwäi Joor spööter in sim Huus „Zur Mohrhalde“ z Rieche gstorbe.

Dr Sandreuter isch im Böcklin si ängst Schüeler gsi; es het Kritiker gee, won em zu Läbzite vorgworfe häi, ass er dr Böcklin nume wurd noochmache. Er isch e Verdräter vo dr Kunst vom Fin-de-siècle gsi und isch vor allem in dr Schwiz as Künstler bekannt worde. Zum hundertste Doodesdaag het s Kunstmuseum Basel 2001/2002 e groossi Gsamtusstellig organisiert. Im Sandreuter si Oeuvre isch seer vilfältig. Näbe Ööl- und Akwarellbilder het er monumentali Dekorazionskunst gmacht. Er het druckgrafischi Aarbede und Glaasmoolereie entworfe und au Mööbel. Dr Sandreuter isch en angaschierte aber au kritische Wäägnoss vo dr junge Kunst vo sinere Generazioon gsi. E baar Fassaade und Wanddekorazione won er gstaltet het existiere hüte no, zum Bischbil d Fassaade vo dr „Bäarezumft“ und d Wandarbäite vo dr „Schmiidzumft“ im Altbaasel.

• 
  Der Rhein bei Basel, 1900
• 
  Entwurf für e Fächer, 1878
• 
  An der Himmelspforte, 1894
• 
  Abend, 1900

Öffentlig zuegängligi Wärk (Ölbilder)

Ufbewaarigsort	Bildditel	Joor	Hööchi x Bräiti
Museum Oskar Reinhart, Winterthur	Landschaft mit Bäumen	1877/80	38 x 46 cm
Aargauer Kunsthuus, Aarau	Notre Dame	1877/80	45 x 75 cm
Kunstmuseum Bärn	An der Himmelspforte	1894	150 x 244 cm
Kunstmuseum Baasel	Der Rhein bei Basel	1900	96 x 146 cm

Litratuur

• Tapan Bhattacharya: Hans Sandreuter In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
• Dorothea Christ: Maler und Bildhauer der Basler Künstlergesellschaft 1850–1950. Ausstellungskatalog. Kunsthalle Basel, Basel 1980, ISBN 3-905057-20-4
• Bernd Wolfgang Lindemann: Fin de Siècle in Basel. Hans Sandreuter 1850–1901. Schwabe, Basel 2001, ISBN 3-7965-1942-3. 
• Daniel Schneller: Hans Sandreuter. In: Biographisches Lexikon der Schweizer Kunst. S. 917/918. Verlag Neue Zürcher Zeitung, Zürich 1998, ISBN 3-85823-673-X

Weblingg

• Daniel Schneller: Sandreuter, Hans. In: Sikart (Lexikon un Datebank zue dr Chunscht in dr Schwyz un im Firschtetum Liechtestei).
• Hans Sandreuter bi artnet
• S Fassadegmäld am Zumfthuus zu Huusgnosse (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[1] [2] Vorlage:Toter Link/www.hausgenossen.ch
• Usstelligsblakaat 1898
• Franziska Schürch: Hans Sandreuter. In: Gemeinde Lexikon Riehen

Fuessnoote

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Hans_Sandreuter“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.