Stephan II.

Dr Stephan II. (III.) († 26. April 757) isch vu 752 bis zue sym Dood Paapscht gsii.

Lääbe un Wiirke

Dr Stephan isch us eme Aadelsgschläächt chuu un scho frie Waise woore. Är isch im Lateran ufzooge woore. Dr Paapscht Zacharias het ihn un sy Brueder Paulus, dr speeter Paapscht Paul I., zue Diakone ernännt. Si sin bi dr Synod vu 743 derby gsii un hän fir dr Zacharias as Stellverdrätter d Akte vu dr Synod geege zaichnet.

Noch em Dood vu sym Vorgänger Stephan (II.), wu nit gweit gsii isch,^[1] Ändi Meerz 752, vier Dääg noch sällem syre Wahl zum Paapscht, isch dr Stephan am 26. Meerz z S. Maria Maggiore zum neie Paapscht bstimmt woore. Wel dr Stephan (II.) gstoorben isch, ohni gweit z sy, isch sy glychnamige Noofolger as Stephan II. in d Pontifikatslischte yydrait woore. In dr Wisseschaft wird er as Stephan II. (III.), veraltet au Stephan III. (II.), zellt. Analog wird s bi speetere Pääpscht mit em nämlige Name gmacht.

Em Stephan sy Pontifikat isch aafangs uf schwache Fieß gstande, wel all Ritt d Langobarden unter em Cheenig Aistulf Rom droht hän, wu chuurz vorhäär Ravenna eroberet ghaa hän. Dr Stephan het mit em Aistulf en 40-jehrige Waffestillstand uusghandlet, aber där isch seli wiirkigsloos gsii, wel dr Aistulf Rom as sy Aigeduum aagluegt het un vun e jeedem Yywohner hoochi Styyre verlangt het. Au ne Delegation unter em Stephan sym Brueder Paul, wu dr Aistulf ufgfoorderet het di erooberete Biet ufzgee, het nyt broocht. Wu sälbscht e Hilfgsuech an dr Konstantin V. kai Wiirkig ghaa het, het si dr Stephan an Frankecheenig Pippin griichtet un het um e Dräffe uf fränkischem Biet bätte.

Dr Pippin het zum Schutz vum Paapscht dr Chrodegang, dr Bischof vu Metz, un sällem sy Schwooger Autchar uf Rom gschickt. Dr Stephan isch mit däre Delegation am 14. Oktober 753 z Rom ufbroche. Z Pavia het dr Zuug e Zwischestation yyglait un dr Stephan het dr Aistulf deert nomol un ohni Erfolg bätte, d Ländereie vu Rom retuurzgee. Am 15. Novämber het dr Paapscht sy Rais furtgsetzt un isch iber dr Groß St. Bernhard zooge un dodermi as eerschte Paapscht iber d Alpe.

Dr Stephan un dr Pippin sin am 6. Jänner 754 bi Ponthion ufenander droffe. Deert het si dr Paapscht em Pippin im Bießerhees vor d Fieß gheit un het en bätte, em Volk vu Rom im Kampf geege d Langobarde z hälfe. Bis zum 14. April hän dr Stephan un dr Pippin verhandlet, unter anderem z Quierzy un z Laon. Dr Pippin un sy Sihn hän si verpfliichtet, Rom un e baar anderi Biet z siichere, un hän die as Aigeduum vum Hailige Petrus bsteetigt. Aagläänt an di Konstantinisch Schänkig isch dr Verdraag, wu do drus chuu isch, „Pippinschi Schänkig“ gnännt woore. Mit däre Schänkig isch d Grundlaag glait woore fir dr Chilchestaat, wu s bis hite dr Vatikanstaat as letschte Räscht git. D Verhandlige hän doderby d Gsundhait vum Stephan seli aagrife. Är het großi Dail vum Friejohr 754 in dr Abtei Saint-Denis bi Paris mieße zuebringe.

As Geegelaischtig het dr Stephan am 28. Juli 754 dr Cheenig un sy Familie gsalbt un het ihm un syne Noofahre dr Titel „patricius romanorum“ verlihe. Dodermit isch d Basis glait gsii fir di äng Verbindig vum reemische Paapschtduum mit em fränkische Cheenigshuus. Uf däm Fundamänt isch speeter s reemisch-dytsch Chaiserryych ufgriichtet woore. Am 25. Dezämber 800 het dr Leo III., em Pippin sy Suhn, dr Karl dr Groß, zum reemische Chaiser gchreent.

Dr Pippin het aagfange, syni Verpfliichtige us em Verdraag z erfille. Wu di diplomatische Mieje bim Cheenig Aistulf nyt broocht ghaa hän, isch er Augschte 754 geg d Langobarde z Fäld zooge un het gwunne. Dr eerscht Friide vu Pavia, wu dr Pippin mit em Aistulf uusghandlet het, het vorgsääne, ass d Ländereie vu dr Chilche ohni Bedingige an Paapscht Stephan uusegee wääre. Fir där Erfolg isch dr Paapscht bi syre Ruckchehr uf Rom wie ne Held gfyyrt woore.

Wu d Franke wider abzooge gsii sin, hän em Aistulf syni Druppe im Jänner 756 d Vorstedt vu Rom verwieschtet. Dr Stephan het dr Pippin wider um Hilf bätte. In ere zwoote Schlacht hän d Franke d Langobarde wider gschlaa. Im Augschte 756 isch dr zweet Friide vu Pavia uusghandlet woore. Dr Verdraag isch e weng stränger formuliert woore. Zem Byschpel hän d Druppe vum Aistulf au Comacchio, im Siide vu dr Pomindig, mieße ruume.

Noch em Dood vum Aistulf im Dezämber 756, wu ohni Eerb gstoorben isch, hän dr Paapscht un dr fränkisch Cheenig dr friejer Dux Desiderius vu Tuscie as neie Heerscher vu dr Langobarde duuregsetzt. Des het aber nume fir e chuurzi Zyt fir besseri Beziehige zwisch em Paapscht un dr Langobarde gfiert. Dr Stephan het d Herzogdiimer vu Spoleto un Benevent, vorhär Verbindeti vu dr Langobarde, derzue broocht, em Pippin d Dreii z schweere.

Dr Stephan het e Hufe reemischi Chilche scheener mache loo, het verschideni Hospiz grindet un us em Familiesitz e Chlooschter gmacht, wun er em hailige Dionysius vu Paris gweit het. Unter ihm het dr Pippin di gallikanisch Liturgy in di reemisch umgwandlet.

Dr Stephan isch am 26. April 757 gstoorbe. Sy Noofolger isch sy Brueder Paul I. gsii.

Literatur

Paolo Delogu: Stefano II. In: Massimo Bray (Hrsg.): Enciclopedia dei Papi. Band 1: Pietro, santo. Anastasio bibliotecario, antipapa. Istituto della Enciclopedia Italiana, Rom 2000, S. 660–665 (treccani.it)..
Ekkart Sauser: Stephan II. (III.). In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Band 10, Herzberg 1995, ISBN 3-88309-062-X, Sp. 1351–1354.
Rudolf Schieffer: Stephan II. In: Lexikon des Mittelalters (LexMA). Band 8, LexMA-Verlag, Münche 1997, ISBN 3-89659-908-9, Sp. 116–117.

Weblink

Commons: Stephan II. – Sammlig vo Multimediadateie

Stephan II., In: Salvador Miranda: The Cardinals of the Holy Roman Church, online uf fiu.edu, Websyte vu dr Florida International University, abgruefen am 28. Dezember 2011. (änglisch)

Fueßnote

↑ Jan Hendrik Stens: Der Papst, den es zweimal gab: Papst Stephan II. In: Domradio.de. 22. März 2019, abgruefen am 22. März 2019.

Vorgänger	Amt	Nachfolger
Zacharias	Papscht 752–757	Paul I.

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Stephan_II._(Papst)“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.

[1] Jan Hendrik Stens: Der Papst, den es zweimal gab: Papst Stephan II. In: Domradio.de. 22. März 2019, abgruefen am 22. März 2019.

[1]