D’ Kìrchalehrer (làtiinischdoctores ecclesiae[dokˈtores ekˈklesie])[1] sìnn Theolooga un Hailiga, wo-n-a sehr groossa Iifluss uff d’ Gotteslehr vu da krìschtligaKìrcha ghàà hann. Numma-n-a pààr Litt hann daa Tìtel bikumma: sallamols —un bis hìtt ìn da Oschtkìrcha— sìnn sa schpontààn bezaichnet worra, àwwer àui dur ainiga Konziilia. Ìn dr làtiinischa Kìrìch därft numma dr Pàpscht a Pärsoon zem Kìrchalehrer üssschpraacha. Ainiga Schrìfftschtäller vu dr friahja krìschtliga Zitt (àlso bis zem 6. Joohrhundert), wo vììl ìm Beraich Theologii gmàcht hann, wara züadam àls Kìrchavattera bezaichnet.
D’ äärschta àcht Kìrchalehrer vu dr Oscht- un dr Wäschtkìrìch wara vu baida Kìrcha-n-àls solcha bezaichent. D’ reemisch-kàthoolischa Kìrìch hàt ìn dr Geegareformàzioon dr Tìtel „Kìrchalehrer“ bschtìmmt un hàt’na àui àn schpeetera Theolooga verlììha.
d’ vollschtandiga Lischta vu da kàthoolischa Kìrchalehrer (37 Hailiga)
Ferdinand Holböck: Die 33 Kirchenlehrer. Christiana-Verlag, Stein am Rhein 2003. ISBN 3-7171-1107-8.
Walter Kasper (Üssg.): Lexikon für Theologie und Kirche. Sechster Band, Friiburg i. Br. 2006. ISBN 978-3-451-22012-8.
Paul Bernhard Wodrazka: Das Verfahren zur Erhebung eines Heiligen zum Kirchenlehrer (= Kanonistische Reihe. Band26). St. Ottilien, 2015.
John Chapman: Doctors of the Church. In: Catholic Encyclopedia. Band5. Robert Appleton Company, Näi York 1909 (amerikanisches Englisch, newadvent.org [abgerufen am 19. Oktober 2023]).
Clarisse Tesson: Des femmes docteurs de l’Église ? Une question inédite dans l’Église du XXe siècle. In: Revue d'histoire de l’Église de France. Band106, Nr.257, 2020, S.261–282, doi:10.1484/J.RHEF.5.124400.