Idas

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
De Zeus trennt de Idas und de Apollon, wo um d Marpessa chämpfid. Attischi Vaasemoollerai um 480 v. Chr.

De Idas (altgriechἼδας) isch i de griechische Mythologie ann vo de Argonaute gsii und er hett o a de Kalydonische Jagd tailgnoo. Er isch e König vo Messenie gsii. I de Saage werd de Idas as zimmli striitsüchtig bischribe.

De Idas isch de Soo vom Aphareus und vo de Arene und de Zwilling vom Lynkeus. Beed sind Apharetide gnennt wore. Alternatiiv werd o de Poseidon as sii Vatter gnennt.[1] Nochem Tood vom Aphareus isch er de König vo Messenie wore und noch siim Tood hett de Nestor siis Riich öbernoo, well kai männlichi Noofaare ume gsii sind.[2]

De Idas hett sich i d Marpessa verliebt, e Töchter vom Flussgott Euenos, und hett die miteme Wage, wo vo Flügelross zoge wore isch, entfüert. De Wage isch e Gschengg vom Poseidon gsii. De Apollon, wo ebefalls i d Marpessa verliebt gsii isch, hett sich em in Weeg gstellt und di beede hend afange mitenend striite. De Champf isch ase heftig wore, ass de Zeus di beede Striitheen vonenand trennt hett und bistume hett, as d Marpessa wääle söli. D Marpessa hett denn de Idas gwäält, well si gförcht hett, as de Apollon, wo eebig jung bliibi, si verlösi, wenn si aalt und runzlig weeri.[3]. S Chind vom Idas und vo de Marpessa isch d Kleopatra gsii.

De Idas und de Lynkeus hend zeme mit de Dioskure z Arkadie Veech graubt ghaa, sind denn aber bi de Vertailig vo de Büüti anenand i d Hoore groote. De Kastor, an vo de Dioskure, hett sich innere hoole Aiche ufem Gebirg Taygetos versteggt ghaa, aber de Idas, wo dör Bomstemm döre hett chöne luege, hett de entdeckt und mitem Speer töödt. Nochdem de Polydeukes, dr zweit Dioskur, de Lynkeus töödt hett, sind de und de Idas am Graab vom Aphareus inene förchderliche Champf choo. De Zeus hett denn de Idas mitem Strool erschlage. Nochere andere Version isch de Striit uusbroche, well d Dioskure d Leukippide graubt ghaa hebet.[4]

Quelle[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Literatur[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Paul Weizsäcker: Idas 1. In: Wilhelm Heinrich Roscher (Hrsg.): Ausführliches Lexikon der griechischen und römischen Mythologie. Band 2,1, Leipzig 1894, Sp. 96–103 (Digitalisat).
  • Erich Bethe: Idas 1. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band IX,1, Stuttgart 1914, Sp. 872–876.
  • Fritz Graf: Idas. In: Der Neue Pauly (DNP). Band 5, Metzler, Stuttgart 1998, ISBN 3-476-01475-4, Sp. 889–890.
  • Edward Tripp: Reclams Lexikon der Antike Philipp Reclam jun. Stuttgart (1991), 5. Uuflaag. Lemma: Idas und Lynkeus, S. 261f.

Noowiis[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  1. Apollodor: Bibliotheke' 3.117
  2. Pausanias: Raise z Griecheland 4.3.1
  3. Apollodor 1.60f.
  4. Theokritos 22.137-213