Heinrich vo Isny
Dialäkt: Baseldütsch |
Dr Heinrich II. vo Isny OFM (* 1222 z Isny as Heinrich Göck(h)elmann; † 17./18. Merz 1288 z Hagenau), au Knoderer und Gürtelknopf gnennt, isch as Heinrich IV. vo 1275 bis 1286 Bischof vo Baasel gsi, as Heinrich II. 1286 bis 1288 Erzbischof vo Mainz und under em Rudolf vo Habsburg Erzkanzler vom Riich.
Lääbe
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Dr Heinrich Göckelmann isch as Soon vom ene Beck oder Schmiid z Isny im Allgäu uf d Wält khoo. Er isch em Orde vo de Minorite bidrätte; vo deren iirer Ordensdracht chömme au im Heinrich sini Binääme Knoderer oder Gürtelknopf. Er het z Bariis studiert und und isch Lääsmäister vom Minoriteorde z Baasel worde. 1274/75 isch er zum erste Mol Gsandte vom Rudolf I. gsi, wo dä drum kämpft het, ass si Waal zum Köönig anerkennt wurd.
1275 isch er Bischof vo Baasel worde, 1286 Erzbischof vo Mainz gliichzitig Erzkanzler. Scho as Bischof isch dr Heinrich vo Isny as Verdraute vom Rudolf meermol in däm sim Ufdraag Gsandte gsi.
Wo dr Rudolf I. dr Mainzer Landfriide non emol nume für en äinzelns Stammgebiet het welle lo beschwöre, het dr Rudolf dr Heinrich zum Landfriidenshauptmaa und Riichswikar vo de Thüringer Länder ernennt und dä het am 29. Merz 1287 dr Landfriide duuregsetzt, wo vom Köönig bestätigt worde isch. Das het aber nid ghulfe und dr Rudolf het denn dr Mainzer Landfriide uf em Würzburger Hoofdaag vo 1287 ernöijeret. Im Heinrich si Noochfolger as Landfriidenshauptmaa isch dr Landvogt vo dr Wetterau, dr Gerlach vo Breubärg worde.
Kwelle
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- «Chronicon koenigsfeldense usque ad a. 1442» in M. Gerbert: Crypta San-Blasiana nova Principum Austriacorum, translatis eorum cadaveribus ex Cathedrali Ecclesia Basileensi et Monasterio Koenigsfeldensi in Helvetia anno 1770 ad conditorium novum Monasterii S. Blasii in Nigra Silva. St. Blasien 1785, S. 86–113.
- Zimmerische Chronik, Band 1, S. 115
Litratuur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Konrad Eubel: Die Minoriten Heinrich Knoderer und Konrad Probus. In: Historisches Jahrbuch der Görresgesellschaft. Band 9, 1888, S. 393–449, 650–67.
- Erwin Gatz (Hg.): Die Bischöfe des Heiligen Römischen Reiches 1198 bis 1448. Ein biographisches Lexikon. Berlin 2001, S. 395–415.
- Merian: Geschichte der Bischöfe von Basel. S. 45 ff.
- August Friedrich Pauly: Beschreibung des Oberamts Wangen. 1841, S. 189–190.
- Christoph Friedrich von Stälin: Wirtembergische Geschichte. Band 3: Schwaben und Südfranken. 1856, S. 68–70.
- Peter Herde: Heinrich II.. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 8, Duncker & Humblot, Berlin 1969, ISBN 3-428-00189-3, S. 370 f.
- Cornelius Will: Heinrich II., Erzbischof von Mainz. In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 11, Duncker & Humblot, Leipzig 1880, S. 539 f.
- Romain Jurot: Isny, Heinrich von. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
Weblingg
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Heinrich von Isny uf www.altbasel.ch
Vorgänger | Amt | Nochfolger |
Werner vo Eppstäi | Erzbischof vo Mainz 1286–1288 |
Gerhard II. vo Eppstäi |
Heinrich III. vo Nöijeburg | Bischof vo Baasel 1275–1286 |
Peter I. Reich vo Riichestäi |
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Heinrich_von_Isny“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |