Domenico Scarlatti

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Dr Domenico Scarlatti, Bordret vom Domingo Antonio Velasco (1738)

Dr Giuseppe Domenico Scarlatti (* 26. Oktober 1685 z Neapel; † 23. Juli 1757 z Madrid) isch en italiänische Komponist und Cembalist im Barock gsi. Si Hauptbedütig lit in de Sonate für Cembalo, won er gschriibe het[1] und wo zum Originellste vo iirer Art im 18. Joorhundert zele.[2]

Lääbe[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Dr Domenico Scarlatti isch dr Soon vom Komponist Alessandro Scarlatti, wo denn seer bekannt gsi isch. Sin erste Opere si scho vo 1703 aa z Neapel ufgfüert worde, drunder „L'Ottavia ristituita“. 1701 isch er bi dr neapolitanische Hofkapälle Organist und Komponist gsi. Vo 1702 aa het er z Floränz zämme mit sim Vater für e Ferdinando de' Medici gschafft. 1707 isch er z Venedig gsi und denn z Rom bi dr polnische Köönigin Maria Casimira Sobieska und im Vatikan. Z Venedig isch er e Fründ vom Georg Friedrich Händel worde.

1719 isch dr Scarlatti Muusigleerer und Hofkapällmäister am köönigligen Hoof z Lissabon worde, und het dört Vokal- und Orchesterwärk gschriibe, vor allem aber Suite für Cembalo und Hammerklavier. Sini Wärk us deere Zit si im Ärdbeebe vo 1755 verloore gange. Er isch 1729 mit dr Maria Barbara uf Sevilla gange, wo die dr Ferdinand VI. ghürootet het, und het dört d Muusig vo de spanische Zigüüner kennegleert.

Sonate in f-Moll vom Domenico Scarlatti (ooni Widerhoolige) uf eme Cembalo, Kirkpatrick 466, Kirnberger-Stimmig

Z Spanie het dr Scarlatti sich braktisch nume mit em Cembalo abgee. Vo 1738 aa het er mindestens 555 Cembalosonate gschriibe und isch mit ene berüemt worde.

Dr Domenico Scarlatti isch am 23. Juli 1757 z Madrid gstorbe und isch im Chloster Convento de San Norberto begraabe worde, wo 1864 abgrisse worde isch und mit em isch au si Graab verschwunde.

Fuessnoote[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  1. E grundsätzligi Iifüerig in si Klavierwärk git s bi edition text + kritik. Musikkonzepte 47. Domenico Scarlatti. Münche 1986
  2. Im Ralph Kirkpatrick si Vorwort in Scarlatti – Sixty Sonatas in Two Volumes – Edited in Chronlogical Order from the Manuscript and Earliest Printed Sources with a Preface by Ralph Kirkpatrick, Volume 1, Schirmer's library of musical classics, distributed by Hal Leonard Publishing Corporation, Seite V: „Domenico Scarlatti was without question the most original keyboard composer of his century, but his true originality became first apparent only in later life. […] Only with his definitive departure from Italy in 1719, and after his father's death in 1725 does Domenico Scarlatti appear to have developed the style that has rendered him one of the greatest keyboard composers of all time.“

Literatur[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Josef Johannes Schmid: Scarlatti, Domenico. In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Band 8, Herzberg 1994, ISBN 3-88309-053-0, Sp. 1498–1500.

Weblingg[ändere | Quälltäxt bearbeite]

 Commons: Domenico Scarlatti – Sammlig vo Multimediadateie

Litratuur vom und über e Scarlatti[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Scarlatti: Sonate, Site vom Erik Reischl
  • "Domenico Scarlatti." In: Klang des Verbotenen (Historische Roman um e Domenico Scarlatti) vom Reinhard Febel.

Akustischs[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Noote[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Domenico_Scarlatti“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.