Wullehoormammut

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Wullehoormammut

Skelettrekonstrukzion vom ene Wullehoormammut im Südostbayrische Naturkund- und Mammut-Museum Siegsdorf, Bayre

Zitruum
Mittelpleistozän bis Holozän
öbbe 800.000 bis 4.000 Jahre
Fundort
  • nördligs Öirasie
  • Nordamerika
Systematik
Underchlass: Hööcheri Süüger (Eutheria)
Überordnig: Afrotheria
Ordnig: Rüsseldier (Proboscidea)
Familie: Elifante (Elephantidae)
Gattig: Mammut (Mammuthus)
Art: Wullehoormammut
Wüsseschaftlige Name
Mammuthus primigenius
Blumenbach, 1799

S Wullehoormammut, au Wullemammut oder Fällmammut (Mammuthus primigenius), isch en usgstorbnigi Art us dr Familie vo de Elifante. Die Art vo de Mammut het sich im Übergang vom Altpleistozän zum Mittelpleistozän vor öbbe 800'000 bis 600'000 Joor in Sibirie entwigglet und het die chaltzitlige Steppe im nördlige Öirasie und Nordamerika bsiidlet. Es isch die letschti Art in dr plio- und pleistozäne Entwigglig vo de Mammut. Am Ändi vom Pleistozän isch s Wullehoormammut in groosse Däil vo sim Verbräitigsgebiet usgstorbe, het aber regional in e baar Rästpopulazione bis ins middlere Holozän (1800 v. d. Z.) überläbt.

Dr Grund für s Usstärbe vom Wullehoormammut[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Hützudags dängge e Hufe, ass dr Grund für s Ustärbe vom Mammut woorschinlig e Kombinazion vo zwäi Faktore gsi sig, vom Klima und vom Mensch. Die klimatische Verändrige zwüschen em spoote Pleistozän und em früeje Holozän häi drzue gfüert, ass s Wullehoormammut groossi Däil vo sim Verbräitigsgebiet verloore het. So isch es zletscht uf die arktische Gebiet vo Sibirie beschränggt gsi. Mit em Gebietsverlust isch au d Populazion seer vil chliiner und dorum aafelliger worde, und d Jagd, wo dr Mensch uf sä gmacht het, het drzuegfüert, ass d Art schliesslig ändgültig usgstorbe isch.[1]

Litratuur[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Miles Barton: Wildes Amerika. Zeugen der Eiszeit. Vgs, Köln 2003, ISBN 3-8025-1558-7.
  • Robert Darga: Südostbayerisches Naturkunde- und Mammut-Museum Siegsdorf.- Bayerische Museen, 25: 158 S., 265 Abb., Weltkunstverlag Münche (1998). Zur Fundgeschichte des Mammuts siehe S. 121 bis 126.
  • Wighart von Koenigswald: Lebendige Eiszeit. Theiss-Verlag, Stuttgart/ Sigmaringe 2002, ISBN 3-8062-1734-3.
  • Adrian Lister, Paul Bahn: Mammuts – Die Riesen der Eiszeit. Jan Thorbecke Verlag, 1997, ISBN 3-7995-9050-1.
  • Ronald M. Nowak: Walker’s Mammals of the World. 6. Uflaag. Johns Hopkins University Press, Baltimore MD u. a. 1999, ISBN 0-8018-5789-9.
  • Reinhard Ziegler: Das Mammut (Mammuthus primigenius BLUMENBACH) von Siegsdorf bei Traunstein (Bayern) und seine Begleitfauna. Münchner Geowissenschaftliche Abhandlungen), (A), 26, S. 49-80, München 1994.

Weblingg[ändere | Quälltäxt bearbeite]

 Commons: Wullehoormammut – Sammlig vo Multimediadateie

Fuessnoote[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  1. D. Nogués-Bravo, J. Rodríguez, J. Hortal, P. Batra, M. B. Araújo: Climate change, humans, and the extinction of the woolly mammoth. PLoS Biol 6, 4, 2008, e79, doi:10.1371/journal.pbio.0060079.