ש

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
(Witergleitet vun Sin (Hebräisch))
Sin

Sin oder Schin isch de einundzwonzigscht Buechschtab im Hebräische Alphabet. Er het de Zahlewert 300. S Zeiche steht fir zwei Luut, [ʃ] un [s]. E Punkt rechts iberm Buechstab markierts als Schin, e Punkt uf de linke Syte als Sin. Bim althebräische Stommesnome Issachar isch unklar, weli Variant vun de Ussproch richtig isch. Us dem Grund wird s Wort ohni en sonige Punkt gschribe. Dr Punkt wird in unvokalisierte Text, wies im moderne Ivrit ieblich isch, allgmein wegglosse.

Gschicht[ändere | Quälltäxt bearbeite]

S Sin isch e Konsonant, wu di schriftlich Form im phönizische Alphabet uf d schtilisiert Darstellung vun em Zohne zruck geht. Schen (שן) bedytet 'Zohn' uf Hebräisch. S griechisch Sigma un s lateinisch S gihn uf de gliche Urschprung zruck.

Bispil[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • שמש (schemesch): Sunne
  • שבת schabbat, latynisiert: Sabbat
  • שלמה Salomo, im hytige Ivrit Schlomo
  • שושנה schoschanna = Lilie, umgspr. Rose: Susanna
  • שטן Satan ("Widersacher")
  • שם schem: Sem
  • שמואל schmu'el = Gott het erhört: Samuel
  • שמעון Simon
  • שמשון Simson
  • שרה Sara ("Prinzessin")

Zeichekodierung[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Unicode UTF-16 U+05e9
Unicode-Nôme HEBREW LETTER SHIN
HTML ש
ISO 8859-8 0xf9