Marta Heinimann
D Marta Heinimann Psöidonüm Cornelia Heim isch am 21. Augschte 1907 uf d Wält cho und am 3. Merze 1956 z Basel gschtorbe. Si isch reformiert, vo Bämbel und e alemannischi und hochdütschi Schriftschtellere gsi.
Yres Läbe[ändere | Quälltäxt bearbeite]
D Marta Heinimann isch d Tochter vom Heinrich Heinimann, Kantonspolizischt und dr Lydia Schmutz gsi. Si isch z Diegte, z Gälterchinde und z Binnige in d Schuel gange. Drno het si d Handels- und Vercheersschuel z Olte bsuecht und isch druf ins Wälsche gange, go Französisch leere. Si het als Telefonischtin z Gälterchinde gschafft und isch schpöter säggsezwänzg Joor lang Sekretärin bim F. Reinhardt Verlag z Basel und Sekretärin vo dr Armepfläg z Gälterchinde gsi.
D Marta Heinimann schrybt unter im Psöidonüm Cornelia Heim in alemannischer Mundart und au in dr Schriftschproch Gedicht und Byträg, wo in Zytschrifte, im Baselbieter Heimetbuech und in Bändli unter em eigene Name erschyne. Yri Hörfolg „D Füfzger-Note“ isch im ene Radiowettbewärb pryskrönt worde. Si isch es Vorschtandsmitglyd vom Basler Schriftschtellerverein gsi. D Schriftstellerine Ida Frohnmeyer und Anna Keller si yri Fründine gsi. Si het sit yrer Jugendzyt an de schmärzhafte Folge von ere Radiumbehandlig am Chopf glitte.
Yri Wärk[ändere | Quälltäxt bearbeite]
- Es ganzis Dotzed, Erzählung 1950
- Verlorene Söhne und andere Weihnachtsgeschichten, Erzählungen, Basel 1954
- Spitzli, Erzählung 1960
- Vetter Jack aus Amerika, Zollikon-Zürich o. J.
- Der Säulibuur, Baselbieter Heimatbuch 6, 1954, 150-154
Dehei
Einisch goot alles verby -
s git nüt me z tue.
Muesch nümm truurig sy,
hesch ändlig Rue.
Lysch im e chüele Grund
schtill und ellei.
Nüt me isch wund -
De bisch dehei.
Literarischi Verwys[ändere | Quälltäxt bearbeite]
- Nekrolog der Familie (uudruckt)
- Meyer Traugott: Cornelia Heim, in: Volksstimme 6.3.1956
- Meyer Traugott: Cornelia Heim, in: Baselbieter Heimatbuch 7, 1956, 187-189
- Huldi Max und Kaufmann Ueli: Mir wei luege. Texte in Baselbieter Mundart, Liestal 1982, 329