Johan Ickx

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Dialäkt: Mìlhüüserdiitsch

Dr Johan Ickx (* 1962) ìsch a belgischer Hischtooriker un Urkundaversoger. Ar ìsch Dirakter vum hischtoorischa-n-Àrkiiv vu dr Àbtailung fìr d’ Beziihunga züa da Schtààta vum Schtààtssekretàriààt vum Hailiga Schtüahl. Ar hàt vor àllem ìwwer d’ Gschìcht vu dr reemisch-kàthoolischa Kìrìch vum Mìttelàlter bis ìm 20. Joohrhundert g’forscht.

sii Laawa[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Dr Johan Ickx schtàmmt üss Antwärpa ìn dr Fläämischa Regioon.[1][2] Ar hàt Religioonswìssaschàfta, Gotteslehr un Filosofii àn dr Kàthoolischa Üniwärsiteet vu Lööwen gschtudiart un hàt d’rnooh a Dokterwìrda vu dr Kìrchagschìcht àn dr Pàpschtliga Üniwärsiteet Gregoriana z’ Rom b’schtànda. Ar ìsch dr äärschta Laijer gsìì, wo àn dr Rachtschüal vu dr Gregoriana gschtudiart hàt.[2] Siina Dokteràrwet hàt’r ànna 2000 ìwwer d’ Verurtailung vu da Profasser vu dr Kàthoolischa Üniwärsiteet Lööwen dur dr Hailiga Schtüahl ìm 19. Joohrhundert gschrììwa.[2]

Dr Johan Ickx ìsch z’äärscht àkàdeemischer Mìtàrwaiter bii dr Zittschrìft Archivum Historiae Pontificiae gsìì, vor äbb’r ànna 2000 àls äärschter Laijer Mìtglììd vu dr Kongregàzioon fìr d’ Glàuiwalehr worra-n-ìsch. Ànna 2005 ìsch’r eewafàlls àls äärschter Laijer Urkundaversorger vu dr Àposchtoolischa Schtroofààschtàlt worra.[2] Àm 26. Jüüni 2008 ìsch’r fìr a fìmfjoohriga-n-Àmt àls äärschter Konsultoor vu dr Kongregàzioon fìr d’ Seelig- un Hailigschpraachungsprozassa ärnännt worra.[3] Àm 19. Dezamber 2013 ìsch’r àn dara Schtälla b’schtaadigt worra.[4]

Àb 2006 hàt dr Ickx sehr àktiiv àm Inventààr un àn dr Vorberaitung vum vàtikàànischa-n-Àkrkiiv üss’m Piüs XII. siim Pontifikàt mìtgmàcht. Ìm März 2020 hàt dr Pàpscht Fràziskus d’ Äffnung vu dam Àrkiiv mìt mehr àss 2 Millioona Urkunda offizäll gmàcht.[5] Ànna 2010 ìsch dr Ickx Dirakter worra vum hischtoorischa-n-Àrkiiv vu dr Àbtailung fìr d’ Beziihunga mìt da Schtààts vum Schtààtssekretàriààt vum Hailiga Schtüahl.[2]

Dr Ickx hàt a Schtüdia-n-ìwwer d’ vu dr Schtràtegii vum Diitscha Kaisserriich ìm b’sätzta Belgia wahrem Äärschta Waltkriag gschrììwa. D’ Schtüdia haisst Diplomazia segreta in Vaticano („Ghaima Diplomàtii ìm Vàtikààn“) un ìsch ànna 2017 veräffentligt worra. Dr Vorwort hàt dr Kàrdinààl un Schtààtssekretäär vum Hailiga Schtüahl Pietro Parolin gschrììwa.[6] Ìm Büach hàt dr Ickx gschrììwa, àss dr Eugenio Pacelli —em kìnftiga Pàpscht Pius XII.—, wo zallamols Sekretààr fìr d’ Üsserordentliga Kìrcha-n-ààglaagahaita gsìì ìsch,[2] dr Vàtikààn d’rzüa gebrocht hàt, d’ diitscha Propàgànda z’ verwaigra un z’ ärkänna, àss Diitschlànd hàt düa versüacha, d’ „belgischa Beväälkerung z’ terrorisiara“.[7] Üsserdam hàt’r behàuipta, àss d’ Anderung ìn dr Diplomàtii vum Hailiga Schtüahl zwìscha 1914 un 1915 bsunderscht vu da „Fìmf Frììnda“ beiiflusst worra-n-ìsch — àlso vum belgischa Profasser Simon Deploige, em frànzeescha Hoochbeàmter Louis Canet, em kàthoolischa jàpàànischa-n-Àdmirààl Yamamoto Shinjiro, em rumäänischa Bischoof Vladimir Ghika un em britischa Diplomààt John Duncan Gregory, wo sìch haimlig bii dr Kìrìch San Giuliano dei Fiamminghi z’ Rom unter dr Schìtzung vum Kàrdinààl Francis Aidan Gasquet getroffa hann.[2][6][8]

Ànna 2018 hàt dr Ickx dr Romulus-Priis vu dr Lööwener Romgsällschàft bikumma.[9]

Ànna 2020 ìsch ìm Ickx sii Büach Das Büro des Papstes. Pius XII. und die Juden üssagànga. Ìn dam Büach hàt dr Ickx a Ànàlüüsa gmàcht ìwwer dàs, wàs dr Pius XII. wahrem Zwaita Waltkriag un dr dr Schoa gmàcht hàt — d’rfìr hàt’r d’ Urkundaversàmmlung b’nutzt, wo dr Pàpscht Frànsiskus friahjer ìm Joohr gäffnet ghàà hàt. Ìm Büach hàt’r gschrììwa, àss dr Pius XII. a „Büroo“ gschtällt hàt, fìr äbba 2.800 Juuda rätta.[10] Ìn’ma Interview geega-n-ìwwer dr Radiosander France Inter hàt’r gsajt: „dr Pius XII. hàt bis zem And vu siim Pontifikààt dr Frììda gsüacht; ar hàt d’ Frììndschàft vu da Àmerikààner wälla hàà, [...] ar hàt ìm Pétain siina Ràssagsätzer verwaigert“.[10] Dàs Büach wìrd mànckmol àls a Rehàbilitàzioon vum Pius XII. siinera Rolla wahrem Holocaust ààglüagt.[11][10][12][13][14][15][16] Dr Ickx hàt sogààr gsajt, àss dr Pius XII. amol a „Gracht bii da Väälker“ kààt waara.[17] Ìn da Àuiga vu dr Suzanne Brown-Fleming üss’m Holocaust War Memorial z’ Washington säjg d’ Veräffentligung vu dam Büach numma dr Ààfàng vu dr Untersüachung vu da Urkunda-n-üss’m Pontifikààt vum Pius XII.[18] Witterscht hàt dr Ickx ànna 2022 s’ Büach Der Papst, der schwieg. Die geheime Geschichte von Pius XII., Mussolini und Hitler vum Soziolooga David Kertzer haftig kritisiart, dänn’s „düat Dokumanta bnutza, wo vum Vàtikààn zär Verfiagung gschtällt worra sìnn, fìr fàlsch doo drìwwer z’ b’rìchta.“[19]

Dr Johan Ickx reedet fliassend Nììderlandisch, Frànzeesch un Itàliaanisch.

a Üsswàhl vu siina Schrìfta[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Le Bureau. Les Juifs de Pie XII. Michel Lafon, 2020, ISBN 978-2-7499-3747-2 (französisch).
    • Das Büro des Papstes. Pius XII. und die Juden. Patrimonium Verlag Aachen.
  • Diplomazia segreta in Vaticano (1914–1915). Eugenio Pacelli e la resistenza alleata a Roma. Cantagalli, Siena, ISBN 978-88-6879-643-3 (italienisch, 304 S.).
    • ìns Frànzeescha-n-ìwwersätzt vum : La guerre et le Vatican. Les secrets de la diplomatie du Saint-Siège (1914–1915). Éditions du Cerf, Pàriis 2018, ISBN 978-2-204-12808-7 (französisch, 300 S., Iigschränkti Vorschau uf books.google.de).
  • L’Ostpolitik di Pio XII. Il "modus vivendi" proposto a Mosca 1946–1947. Il caso di padre Alessandro Töhötöm Nagy S.J. In: Emilia Hrabovec, Giuliano Brugnotto, Peter Jurčaga (Hrsg.): Chiesa del silenzio e diplomazia pontificia 1945–1965 / Umlčaná Cirkev a pápežská diplomacia 1945–1965. Libreria Editrice Vaticana, Vàtikàànschtàdt, ISBN 978-88-266-0140-3, S. 155–179 (itàliaanisch un slowààkisch, 440 S., portaro.eu).
  • Nem, nem, soha! – Io non faccio della politica... La partenza del nunzio apostolico mons. Lorenzo Schioppa da Budapest. In: Andreas Gottsmann, Pierantonio Piatti, Andreas E. Rehberg (Hrsg.): Incorrupta monumenta Ecclesiam defendunt. Studi oxfferti a mons. Sergio Pagano, prefetto dell’Archivio Segreto Vaticano. Vàtikàànisch Àposchtoolisch Àrkiiv, Vàtikàànschtàdt, S. 291–310 (italienisch).
  • The Holy See and Refugees (1933–1945). In: Steven T. Katz, Juliane Wetzel (Hrsg.): Refugee Policies from 1933 until Today: Challenges and Responsibilities (= IHRA. Band 4). Metropol - International Holocaust Remembrance Alliance, 2018, ISBN 978-3-86331-392-0, S. 63–95 (englisch, 238 S.).
  • Campo Santo Teutonico und Santa Maria dell'Anima als Drehscheiben der Geheimdiplomatie im Umfeld der Papstwahl von 1903. In: Nicolaus U. Buhlmann, Peter Styra (Hrsg.): Signum in bonum. Festschrift für Wilhelm Imkamp zum 60. Geburtstag. Verlag Friedrich Pustet, Rengschburg 2011, ISBN 978-3-7917-2362-4, S. 347–373 (1231 S.).
  • La Santa Sede tra Lamennais e san Tommaso d'Aquino. La condanna di Gerard Casimir Ubaghs e della dottrina dell'Università Cattolica di Lovanio (1834–1870). 2005, ISBN 88-85042-45-7 (italienisch). — dàs ìsch ìm Ickx siina Dokteràrwet
  • a Kàpitel ìn Lieve Gevers, Jan Bank (Hrsg.): Religion under Siege: The Roman Catholic Church in Occupied Europe (1939-1950). Band I. Peeters, Lööwen 2007.[20]
  • zamma mìt’m Manlio Sodi: La Penitenzieria apostolica e il sacramento della penitenza. Percorsi storici-giuridici-teologici e prospettive pastorali. Libraria edittrice vaticana, 2009 (italienisch).[21][22]

Lìteràtüür ìwwer’na[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Bosco d’Otreppe: Ce Belge est l'un des plus grands connaisseurs des archives du Vatican. In: La Libre Belgique. 24. Februar 2020 (französisch, lalibre.be [abgerufen am 9. November 2023]).
  • Johan Ickx en bref. In: Le Soir. 22. September 2020 (französisch, lesoir.be [abgerufen am 9. November 2023]).

Ainzelnoohwiisa[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  1. ↑ Johan Ickx en bref. In: Le Soir
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 a Interview vum Johan Ickx dur dr Louis Daufresne: Johan Ickx, historien, auteur de « La guerre et le Vatican. Les secrets de la diplomatie du Saint-Siège » (Cerf). (Nicht mehr online verfügbar.) In: Le Grand Témoin. Radio Notre-Dame, 3. Oktober 2018, ehemals im Original; abgruefen am 9. November 2023 (französisch). (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[1] [2] Vorlage:Toter Link/radionotredame.net
  3. ↑ Rinunce e Nomine, 26.06.2008. Prassa-n-àmt vum Hailiga Schtüahl, 26. Juni 2008, abgruefen am 9. November 2023 (italiänisch).
  4. ↑ Rinunce e Nomine, 19.12.2013. Prassa-n-àmt vum Hailiga Schtüahl, 19. Dezember 2013, abgruefen am 9. November 2023 (italiänisch).
  5. ↑ Adélaïde Patrignani: Ouverture des archives du pontificat de Pie XII, 81 ans après son élection. In: Vatican News. 2. März 2020, archiviert vom Original am 30. September 2022; abgruefen am 9. November 2023: „L’ouverture de ces archives découle d’un vaste chantier d’inventaire et de préparation commencé en 2006, sous le pontificat de Benoît XVI. Johan Ickx y a largement participé.“
  6. ↑ 6,0 6,1 a Interview vum Johan Ickx dur dr Jacques Berset: Johan Ickx : «Pacelli était un ami des Anglais pendant la Première guerre». In: cath.ch. Cath-Info, 20. Oktober 2017, archiviert vom Original am 9. November 2023; abgruefen am 9. November 2023 (französisch).
  7. ↑ Nicolas Senèze: "La Guerre et le Vatican" de Johan Ickx. In: La Croix. 22. November 2018, archiviert vom Original am 19. Februar 2020; abgruefen am 9. November 2023 (französisch).
  8. ↑ a Interview vum Johan Ickx dur dr Xavier Sartre: Comment la diplomatie du Saint-Siège a évolué pendant la Première guerre mondiale. In: Vatican News. 13. November 2018, archiviert vom Original am 27. Oktober 2020; abgruefen am 9. November 2023 (französisch).
  9. ↑ Stefan Van de Weyer: Auteur Johan Ickx wint 14de Romulusprijs. (Nicht mehr online verfügbar.) In: Leuven Actueel. Archiviert vom Original am 14. Juli 2018; abgruefen am 9. November 2023 (niderländisch).
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 Patricia Martin: Johan Ickx : "Le pape Pie XII a une liste de Pacelli de 2800 noms, équivalente à la liste de Schindler". In: La Personnalité de la semaine. France Inter, abgruefen am 9. November 2023 (französisch).
  11. ↑ Michael F. Feldkamp: Die Akten zu Pius XII.: Der „Stellvertreter“ hat abgedankt. In: Frankfurter Allgemeine Zeitung. 1. März 2022, abgruefen am 9. November 2023.
  12. ↑ William Bourton: Johan Ickx au «Soir»: «Je me demande pourquoi Yad Vashem ne loue pas Pie XII». In: Le Soir. 22. September 2020, abgruefen am 9. November 2023 (französisch).
  13. ↑ a Interview vum Johan Ickx un vum Bernard Leconte dur dr Laurent Lemire: Pie XII réhabilité ? (Nicht mehr online verfügbar.) In: Décryptage. Radio Notre-Dame, 24. September 2020, ehemals im Original; abgruefen am 9. November 2023. (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv)[3] [4] Vorlage:Toter Link/radionotredame.net
  14. ↑ Bosco d’Otreppe: "Le pape Pie XII a fait tout ce qu’il pouvait pour porter secours aux Juifs". In: La Libre Belgique. 23. September 2020, abgruefen am 9. November 2023 (französisch).
  15. ↑ Jean-Christophe Buisson: Exclusif: comment le pape Pie XII résista aux nazis. In: Le Figaro Magazine. 25. September 2020, abgruefen am 9. November 2023 (französisch).
  16. ↑ Michel Paquot: « Le “silence” de Pie XII a été très actif ». In: L’Avenir. 12. November 2020, abgruefen am 9. November 2023 (französisch).
  17. ↑ Vatikan. Archivar: Pius XII. wäre „Gerechter unter den Völkern“. Eeschtriicher Rundfunk (ORF), 27. Januar 2021, archiviert vom Original am 27. Juli 2021; abgruefen am 9. November 2023 (öschtriichischs Tüütsch).
  18. ↑ Stefanie Stahlhofen: Papst Pius XII. und die Shoah: Forschung braucht noch Zeit. In: Vatican News. Archiviert vom Original am 21. Oktober 2023; abgruefen am 9. November 2023.
  19. ↑ Vatikan-Archivar kritisiert Buch zu Pius XII. und Juden. In: katholisch.de. Reemisch-kàthoolischa Kìrìch ìn Diitschlànd, 16. Dezember 2022, archiviert vom Original am 7. November 2023; abgruefen am 9. November 2023.
  20. ↑ Annie Lacroix-Riz: Review of Religion under Siege. In: Revue belge de philologie et d’histoire. Band 87, Nr. 2, 2009, S. 446 (englisch, persee.fr [abgerufen am 9. November 2023]).
  21. ↑ Presentazione del Volume "La Penitenzieria Apostolica e il Sacramento della Penitenza. Schtààtssekretàriààt vum Hailiga Schtüahl, 21. Oktober 2009, archiviert vom Original am 12. November 2021; abgruefen am 9. November 2023 (italiänisch).
  22. ↑ Kirsi Salonen, Jussi Hanska: Entering a Clerical Career at the Roman Curia, 1458-1471. Routledge, 2016, S. 26 (Iigschränkti Vorschau uf books.google.de [abgerufen am 9. November 2023]).
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Johan_Ickx“ vu de französische Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.
Vun "https://als.wikipedia.org/w/index.php?title=Johan_Ickx&oldid=1043080"