Bernhard II. vu Bade

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
dr Bernhard II. vu Bade uf em Altar vu dr Stadtchilche vu Babenhausen (Hesse)
dr Bernhard II. vu Bade, Brunnefigur zue Ehre vum Patronat iber s Erzbischtum Fryburg im Fryburger Minschter
Figur in dr Stiftschilche z Bade-Bade

Dr Bernhard II. vu Bade (* 1428/1429 z Bade-Bade; † 15. Juli 1458 z Moncalieri bi Turin/Italie) isch dr zweet Suhn vum Markgrof Jakob I. vu Bade un däm syre Frau Katharina vu Lothringe gsii. Är isch Ändi zwanzger Johr vum 15. Jorhundert uf dr Bade-Badener Burger Hochebade uf d Wält chuu. Sy gnau Geburstdatum waißt mer nit. Är isch e Selige vu dr remisch-kadolische Chilche (Mahndag: 15. Juli).

Lääbe[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Dr Bernhard II. vu Bade isch in eme religiees bregte Elterehuus ufgwagse. Sy Vater het zum Byschpel dr Böu vum Chloschter Fremersberg un dr Uusböu vu dr Bade-Badener Stiftschiklche in Ufdrag gee.

Dr Bernhard II. het e sorgfältigi Erzieig iberchu go neuf sy speteri Ufgab as Landesherr vorberaite. In dr nerdlge Markgrofschaft het er verschideni Ämter sotte ibernee un derzue Markgrof z Pforze, z Eberstein un z Besge gee.

Iber dr elter Brueder vum Bernhard II., dr Karl I., isch s Markgrofehuus mit em habsburgische Chaiserhuus verschwegeret gsii. Dr Karl I. het d Katharina vu Eschtrych, e Schweschter zum Chaiser Friedrich III., ghyrote ghaa. Där Umstand het dr Bernhard II. au an Hof vum Chaiser gfiert. Zerscht het er aber sym Unkel René vu Anjou in chriegerische Ussenandersetzig z Oberitalie ghulfe. No zytgnessische Quälle het er dert gschickt un tapfer kämpft. Noch em Dod vum Vater 1453 isch er retuurgchehrt uf Bade un het mit sym Brueder uusgmacht, ass er uf di aige Herrschaft verzichte duet, „umb unser und des namens, stammes und furstentumes der marggraveschaft Baden wachsens, erens und nutzes willen“.[1] Dodruf isch er drotz ass er no jung gsii isch zum persenlige Gsandte vum Friedrich III. wore.

Dr Bernhard II. het vyl Missständ vu syre Zyt gchännt un versuecht, Not un Armuet z lindere, indäm er dr grescht Dail vu däm, was er verdient het, dr Arme iberloo het. Dodriber uuse isch er ufgfalle dur e uusbregti Fremmigkait. Scho zue Läbzyte het er dodermit Yydruck gmacht uf syni Zytgnosse.

Wu Konstantinopel anne 1453 dur d Dirke eroberet woren isch, het s habsburgisch Chaiserhuus e Chryzzug gege s Osmanisch Rych blant. Dr Bernhard II. isch in di europäische Firschtehyser gschickt wore, go fir des Projäkt wärbe. Im oberitalienische Moncalieri isch er uf syre Rais am 15. Juli 1458 an dr Pescht gstorbe.

Verehrig[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Hochaltar in dr Stadchilche Babenhausen, gstiftet vu dr Sibylle vu Bade. Uf em linke Fligel usse: dr Bernhard vu Bade

Sy Grab in dr Mariechilhe vu Moncalieri isch waidli zum Wallfahrtsort] vu glaibige Chrischte wore. Wel an sym Grab vyl wunderbari Hailige stattgunde heebe, isch dr Bernhard II. anne 1769 seliggsproche wore. Us däm Aaloss het dr Markgrof August Georg Simpert dr Ufdrag zum Böu vum Bernhardusbrunne z Raschti gee. D Hailigsprächig as negschte Schritt isch em Markgrof vermuetli z dyr gsii.[2]

No syre Seligsprächig het en di kadolisch Markgrofschaft Bade-Bade zum Schutzhailige gmacht un des am 24. Juli 1770 gfyrt;[2] s Erzbischtum Fryburg verehrt en hite no as Schutzpatron.

Sy Großnichte, d Sibylle vu Bade, gyhrote mit em Grof Philipp III. vu Hanau-Lichtenberg, het e Hochaltar in dr Chilche St. Nikolaus z Babenhausen gstiftet, wun er uf em linke Fligel uf dr Innesyte dargstellt isch.

Är isch dargstellt uf em Woobe vu Clausen.

As „Bernardo“ wird er vu vyl Mänsche in dr Region um Moncalieri verehrt. Moncalieri, d Partnerstadt vu Bade-Bade, ehrt ire Schutzpatron all Johr mit em „Festa die Beato Bernardo“.[3]

Seligsprächig/ Hailigsprächig[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Dr Bernhard vu Bade isch syter anne 1769 e Selige vu dr remisch-kadolische Chilche (Mahndag: 15. Juli).

Wur dr Fryburger Erzbischof Robert Zollitsch am 16. Mai 2011 en effetlige Ufruef fir e Hailigsprächig vum Bernhard im Amtsblatt vu dr Erzdiezese het vereffetlige loo, isch ab em 17. Juni 2011 in dr kadolische Effetligkait dodriber dischpetiert wore.[4] Doderby het mer bis Novämber 2012 Dokumänt iber s Lääbe vum Bernhard zäemdrait, wu derno vu dr Hailigsprächigskongregazion im Vatikan brieft un em Papscht zur Entschaidig vorglait wore sin. Am 8. Novämber 2017 het em dr Papscht Franziskus dr „heroische Dugendgrad“ as wichtigi Voruussetzig fir d Hailigsprächig zuegsproche.[5] E Wunder, wun em zuegschribe woren isch, het dr Vatikan aber nit anerkännt. Wäge däm isch dr Hailigsprächigsprozäss, wu vum Erzbischtum aagsträngt woren isch, anne 2018 aaghalte wore.[6]

Patrozinium[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Unter em Patrozinium vum selige Bernhard vu Bade stehn u. a. die Chilche:

Literatur[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Martin Stingl (Hrsg.): Ritter – Landespatron – Jugendidol. Markgraf Bernhard II. von Baden. Kohlhammer, Stuttgart 2019, ISBN 978-3-17-036528-5.
  • Christine Schmitt: Der selige Bernhard von Baden in Text und Kontext 1858–1958. Hagiographie als engagierte Geschichtsdeutung. DRW-Verlag, Leinfelden-Echterdingen 2002, ISBN 3-7995-5246-4. (Schriften zur südwestdeutschen Landeskunde, 46).
  • Friedrich von Weech: Bernhard II. (Markgraf von Baden). In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 2, Duncker & Humblot, Leipzig 1875, S. 416.
  • H. Dietrich Siebert: Bernhard II.. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 2, Duncker & Humblot, Berlin 1955, ISBN 3-428-00183-4, S. 109.
  • Friedrich Wilhelm Bautz: BERNHARD II.. In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Band 1, Hamm 1975, Sp. 529.
  • Johann Christian Sachs: Einleitung in die Geschichte der Marggravschaft und des marggrävlichen altfürstlichen Hauses Baden. Zweyter Theil. Lotter, Carlsruhe 1767, S. 509–532 (Iigschränkti Vorschau uf books.google.de).

Weblink[ändere | Quälltäxt bearbeite]

 Commons: Bernhard II. (Baden) – Sammlig vo Multimediadateie

Fueßnote[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  1. ↑ Volker Hasenauer: Ritter und frommer Diplomat, Konradsblatt vum 23. Jänner 2011, S. 20–23
  2. ↑ 2,0 2,1 Rika Wettstein: Baden-Baden – Der ultimative Stadtführer – Markgraf Bernhard von Baden, 2001
  3. ↑ Dieter Waldraff: Bernhard von Baden, Erzbistum Freiburg
  4. ↑ Öffentlicher Aufruf über das Amtsblatt. Heiligsprechung des sel. Bernhard von Baden. (PDF; 1,18 MB) In: 14. Amtsblatt der Erzdiözese Freiburg. Erzbistum Freiburg, 17. Juni 2011, S. 78, abgruefen am 24. November 2017.
  5. ↑ Promulgazione di Decreti della Congregazione delle Cause dei Santi. In: Tägliches Bulletin. Presseamt des Heiligen Stuhls, 9. November 2017, abgruefen am 9. November 2017 (italiänisch).
  6. ↑ katholisch.de vum 13. Juli 2018: Heiligsprechung von Bernhard von Baden vorerst gestoppt.
  7. ↑ Kirche St. Bernhard
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Bernhard_II._(Baden)“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.
Vun "https://als.wikipedia.org/w/index.php?title=Bernhard_II._(Baden)&oldid=1020865"