Wenkerbogen von Däninge
Erscheinungsbild
Dr Wenkerboge vu Däninge isch e Blatt vu dere grosse Ufnaam vu dr ditsch Sprooch, wu im 19. Joorhundert angefange het un hit Bschdanddeil vum Ditsche Sprochadlas[1] isch. Sällimols, wo dr Sproochforscher Georg Wenker vo 1852 bis 1911 sinner Sproochadlas vorbereitet hed, hänn alli Schuele im domolige ditsche Riich e Froogeboge mid vierzig gliche Muschdersätz vorgleit bikumme, wu d' Schiäler middem Léhrer in de lokal Mundart uffschriewe hänn mièsse.
Hiwiis zuem Boge 36892
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Däninge het dozemols zuem Bezirk Ämmedinge im Großherzogtum Bade ghärt.
- De Ord leyt im Sproochruum vum Oberrhinalemannische / Brisgau-Rench-Raum.[2]
- Die vierzig Sätz sin dozémols vu Schueler zämme mitm Lährer Wilhelm Kilchling vu Fischerberg, hitt ne Oortsdeil vu de Gmein Chleis Wiisedal, notiert worre.
- As Üssproch vum Ortsnamme wird im Boge „Dähninge“ agäh.
- In Süddischland sinn d Bege anne 1887 uffgnumme worre, der vo Däninge het d Nummere 36892 griägt.
Wenkersätz
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Im Winter fliēge diē truckene Blätter in d'r Luft rum.
- s härt gli uff z'schneie, dr'no wird s Wätter wieder besser.
- Thue Kohle in dr Ofe, daß d'Milch ball a z koche fangt.
- D'r guet alt Mann isch mit em Roß durchs Is broche un ins kalt Wasser kheit.
- Er isch vor viēr oder sechs Wuche gschtorbe.
- s' Fiir isch zstark gsi, d'Kueche sin jo unte ganz schwarz brännt.
- Er ißt d Eier allewiel ohne Salz un Pfäffer.
- D' Füeß thüen mer weh, i glaüb, i hab si durg'loffe.
- I bī bī dr Frau gsī un habers gseit; sie hets au welle ihrer Tochter sage.
- Ī wills au nimmi wieder thue.
- Ī schlag di glī mit em Kochlöffel um d' Òhre, dü Aff!
- Wu gosch hī, sollemer mit d'r goh?
- sin schlächte Zitte.
- Mi liēbs Kind, bieb do unte schtoh, diē böse Gäns bisse di tot.
- Dü hesch hüt am mēschte glehrt un bisch artig gsī, dü derfsch früeiher nach Hus goh aß diē Andere.
- D' bisch no nit groß g'nueg, um e' Flasche Wī us z'trinke, dr muescht z'erst no e wenig wachse un greßer wärre.
- Gang, sei so guet un sag dīner Schweschter, sie sollt d'Kleider fir euer Muetter fertig näihe un mit d'r Birschte reinmache.
- Hättsche kennt! D'r no wärs anders kumme un es thät besser um en stoh.
- Wer het mer mi Korb mit Fleisch g'schtohle?
- Er hett so thue, aß hätt e sen zuem Dresche bschtellt; sie henns aber selber thue.
- Wem het er diē neu G'schicht verzellt?
- Mr mueß lut schreie sunst verstoht erich nit.
- Mir sinn mied un henn Durst.
- Als mir gester z'Obe z'ruck kumme sinn, do sinn diē Andere schu im Bett g'läge un hänn fest gschlofe.
- D'r Schnee isch dē Nach bī uns liege bliebe, aber hitte Morge isch er gschmolze.
- Hinter unserm Hüs stehn drei scheni Äpfelbäumli mit rote Äpfeli.
- Kenne ner nit no é Augeblickli uf ich warte, drno geh mer aü mit ich.
- Ihr derfe nit so Kindereie triebe!
- Unsere Berg sinn nit so arg hoch, eueri sinn viel hecher.
- Wiē viel Pfund Würst wenn ihr ha (un wiē viel Brod)?
- Ich verstand ich nit, dé müen e weng luter schwàtze.
- Henn dr nit e Stickli Seipfe (wißi) fér mich uff mim Disch gfunde?
- Sie Brueder will sich zwei scheni neui Hiser in euere Garde bauje.
- Das Wort isch em vo Herze kumme.
- Des isch rächt gsi vunnene.
- Was hocke di fér Vögeli obe uff dem Mürli?
- Die Buure henn fimpf Ochse un nin Küeh un zwölf Schäfli vor's Dorf brocht, si henn si welle verkaüfe.
- D' Lit sinn hitt alli dusse uffem Feld un mäihe.
- Gang nur, dr brün Hund dhuet d'r nit.
- I bi mit dr Lit do hinte über d' Matte ins Korn gfahre.
Werder im Wenkerboge
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- heiß, nai, blaü, graü, haüe, Hand, Hanf, Helm, Flachs, er wachst, Bäse, Pflüme, Brief, Hof, jung, krumm
- Sunntig, Mäntig, Dsieschtig, Mittwuch, Dunnschtig, Fritig, Samschtig
- elfi, fufzeh, sechzeh, fufzig
Lueg aü do
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Lischte vo de Wenkerböge
- d Wenkersätz uf Hochditsch
- Däninge war Uffnahmord vum Südweschtditsch Sprochatlas –-> [1]
Wu s här isch
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Fueßnode
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ lueg no in "REDE Regionalsprache.de". Archiviert vom Original am 29. Juni 2019; abgruefen am 29. Juni 2019.
- ↑ Sproochruumagabe bezieht sich uff „Raumgliederung der Mundarten 1950“ Historischer Atlas von Baden-Württemberg: Raumgliederung der Mundarten um 1950; herausgegeben von der Kommission für geschichtliche Landeskunde in Baden-Württemberg in Verbindung mit dem Landesvermessungsamt Baden-Württemberg. Stuttgart 1972-1988 ISBN 3-921201-10-1. Archiviert vom Original am 22. Juni 2019; abgruefen am 29. Juni 2019.