Tigani-Halbinsle

D Halbinsle Tigáni (noigriech. Τηγάνι "Brootpfane") isch e Landzunge uf de Mani, wo wiit in Messenische Golf useluegt. Di wasserloosi und unwirtlichi, vegetationsarmi Halbinsle isch hütt nöd biwonnt, woll aber i de Bronzezitt, Antiki und im Mittelalter de Ort vonere bifestigte Stadt gsii. Di nöchsti Süesswasserquelle litt nöd wiit ewegg vom südliche End vo de Landzunge.

Laag und Saag

D Halbinsle Tigani litt westlich vom Fischerdörfli Mezapo und östlich vom Kap Grosso. D Landzunge isch en Uusloiffer vomene Hügel, woo nordwäärts anderthalb Kilomeeter is Meer usegoot und a de engste Stell echli mee as hundert Meeter messt. Si bildet im Ooste di guet gschützti Bucht vo Mezapos, mit guete Ankerplätz.

Di schmooli Landzunge isch stainig und flach, nöd hööcher as fööf Meter, und werd bi Sturm stelewiis öberfluetet, so as ufem versalzte Bode nünt wachst. Bis is 20. Joorhundert isch do s uuskristalisierte Salz iigsammlet wore. S End vo de flache Landzunge bildet e ovals Felsplateau, wo 48 Meeter hööch isch. D Felsig fallt guet 30 Meeter stail is Meer abe und büütet scho allai e guete Schutz gege Aagriff, au vom Meer her. Vo de Landzunge goot e staili Stege, wo in Fels ineghaue woren isch, uf d Hööchebni ufe. Uf emene Stegetritt isch de Abdruck vomene Huuf, wo mitere Saag verbunden isch. Denoo söll e Prinzessin vo do ufeme Ross is Meer gumpet sii, demit si nöd vo de Eroberer gschnappet werd.

Gschicht und Archäologii

Di chlii Hööchebni isch offebar i de mykenische Zitt bifestigt gsii, wie Reste vonere Zyklopemuur im Südweste adüütet. Mykenischi Keramik zaigt, as d Tigani dozmol biwonnt gsii isch.

Di spöötere Fundobjekt datiered vo de Klassische Epoche bis is Mittelalter. Usem 6. Joorhundert stammed e byzantinischi Basilika und meriri Gräber. Offebar isch i de mittelbyzantinische Zitt d Hööchebni mitere Muur bifestigt wore. D Franke oder Venezianer hend e 750 Meter langi Ringmuur öber de Felsig baut.

D Hoochflächi cha öber e gäächi Stege im Süüdooste erraicht were, grad am Rand vo de staile Felsig. Obe im End vo de Stege isch e Turn. D i ummureti Hööchebni messt öppe 180 mool 220 Meeter. Im Süüde gege d Landsitte hii isch e langi Muur mit merere Türn, de grööscht Tail stammt us em Mittelalter, e Tail isch aber aidüttig antik. I de Festig hets nebet de Öberest vo de byzantinische Basilika no recht vill Ruine vo Hüser und Zisterne. D Fund zaiget, as do e Stadt gsii isch.

Uf de flache Landzunge sind zodem no mittelalterlichi Salzpfanne zerchene.

Name

De Name vo de Stadt uf de Tigani isch nöd bikannt. S werd agnoo, as do "di tuuberiichi Messe" (altgriech. ἡ Μέσση πολυτρήρον) glegen isch, wo de Homer im Schiffkatalog vo de Ilias nennt und zom Riich vom Menelaos ghört hett (Hom., Il. 2,582). De Pausanias wo im 2. Joorhundert n. Chr. doo vorbiigraist isch, nennt nume grad Stadt und Hafe Messa (Paus. 3,25,10), wo ahand vom siim Raiseweg i dere Geged glege haa mue.

Es werd au agnoo, as möglicherwiis do di byzantinischi Stadt Maina (Μαΐνη) glege isch, wo nume ainisch im 10. Joorundert gnennt woren isch, aber da isch onöd grad sicher. Möglicherwiis hett de Willhelm II. vo Villehardouin, de Herrscher vom Förstetum Achaia do im 13. Joorhundert d Burg Grand Magne baut, da isch aber umstritte, denn die Burg chönnt au amene andere Ort uf de Mani glege haa.

Literatur

• Helen Waterhouse and R. Hope Simpson: Prehistoric Laconia: Part II; i: The Annual of the British School at Athens 55 (1969). S. 122f.

Link geg use

• Privaati uusfüerlichi Siite öber d Halbinsle Tigani