D Nöiromantik in dr Litratuur
D Nöiromantik oder au Neoromantik (me seit em au dr „literarisch Juugedstiil“) isch d Bezäichnig für e literarischi Ströömig, wo öppe vo ane 1890 bis 1915 aktiv gsi isch. Sie het sech as Geegebeweegig zum Naturalismus und zur Modärne verstande, und si het an d Inhalt vo dr Romantik aaknüpft het.
Theeme[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Die nöiromantische Dichder häi e Vorliebe ghaa für exotischi Schaublätz – wie öpe s Middelalter oder s Italie in dr Zit vo dr Rönessans – und au alles Wunderbars und Ghäimnisvoll-Magische, s Skurrile, d Sage, Müthe und Määrli hei se inträssiert.
Bsunders in dr Lürik häi d Nöiromantiker mänge Teggst von ere volländete Form und ere fiine Sprooch gschriibe.
D Nöiromantik isch vom Sümbolismus aagregt worde und au vo dr Dekadänzdichdig; si isch em Impressionismus und dr Dichdig vom Fin de Siècle und em Juugedstiil noochgstande, wo umgcheert vo dr Nöiromantik wääsentlig beiiflusst worde isch.
Autoore[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Bedütendi Verdräter vo dr Nöiromantik si:
im dütsche Sproochgebiet:
- dr George-Kräis
- d Wiener Modärne
- dr Herbert Eulenberg
- dr Ernst Hardt
- dr Gerhart Hauptmann (u. a.: Hanneles Himmelfahrt, 1893; Die versunkene Glocke, 1896)
- dr Hermann Hesse (Der Steppenwolf)
- dr Hugo von Hofmannsthal
- d Ricarda Huch
- d Agnes Miegel
- dr Börries Freiherr von Münchhausen
- dr Rainer Maria Rilke
- dr Albrecht Schaeffer
- dr Eduard Stucken
- dr Karl Gustav Vollmoeller
- dr Prinz Emil von Schoenaich-Carolath
- dr Hans Fritz von Zwehl
im änglische Sproochgebiet:
- dr Lewis Carroll
- dr John Ruskin
- dr Gerard Manley Hopkins
- dr W.B. Yeats
- dr Rudyard Kipling
- dr A. E. Housman
- dr Allen Ginsberg
- dr John Crowley
z Oschteuropa:
- dr Alexander Kazbegi
- dr Uladzimir Karatkevich
- dr Johannes Semper
- d Marie Under
- dr Odysseus Elytis
- d Bewegig Junges Polen
- dr Antoni Lange
- dr Stanisław Przybyszewski
- dr Tadeusz Miciński
- dr Karol Szymanowski
- dr Eugene Berman
- dr Pavel Tchelitchew
- dr Dragotin Kette
Lueg au[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Literatur[ändere | Quälltäxt bearbeite]
- Virginia Button, Virginia: Neo-Romanticism. New York 1996.
- Michael Clarke, Deborah Clarke: Neo-Romanticism.Oxford, New York 2001.
- Carl Dahlhaus: Neo-Romanticism. 1979.
- Justine Hopkins: Neo-Romanticism. Oxford, New York 2001.