Iamos
De Iamos (altgriech. Ἴαμος) isch i de griechische Mythologii e Woorseger gsii. Er isch de Stammvatter vo de Iamide.
Da Iamos isch e Soo vom Apollon und vo de Euadne und de Stammvatter vo de Iamide, wo z Olympia i de historische Ziitt e grüemti Woorsegerfamili gsii isch, aber o in anderne Orte, bsundrigs uf de Peloponnes.
D Muetter vom Iamos, d Euadne, isch d Töchter vom Poseidon und vo de Pitana, wo em spartanische Ortstail Pitana de Name ggee hett. Wo d Pitana vom Poseidon schwanger woren isch, hett si da ghaim bhalte und denn s Töchterli zom arkadische König Aipytos broocht. De hett d Euadne uufzoge. Wo die zonere junge Frau wooren isch, hett de Apollon sich i die verliebt und si isch schwanger wore und hett wie d Muetter d Schwangerschaft ghaim bhalte. Ufere Wees, vole mit Viööli hett si e Bueb uf d Welt broocht, und demm de Name Iamos gge, wege de Viööli (altgriech. ἴον, íon, Plural: ἴα, ía „Viööli“). Zwoo Schlange hend s Büebli mit Biilihung uufzoge.
De Iamos isch denn as junge Burscht in Fluss Alpheios go bade und hett debii zom Poseidon und zom Apollon bettet und ase sini Bstimig erfaare. Er isch drufabe uf Olympia choo und dai e Woorseger woore und sini Noofaare sind grüemti Woorseger und Priester gsii.
Öberliferig[ändere | Quälltäxt bearbeite]
Literatuur[ändere | Quälltäxt bearbeite]
- Heinrich Wilhelm Stoll: Iamos. In: Wilhelm Heinrich Roscher (Hrsg.): Ausführliches Lexikon der griechischen und römischen Mythologie. Band 2,1, Leipzig 1894, Sp. 13 f. (Digitalisat).
- Hans von Geisau: Iamos. In: Der Kleine Pauly (KlP). Band 2, Stuttgart 1967, Sp. 1309.
- Fritz Graf: Iamos. In: Der Neue Pauly (DNP). Band 5, Metzler, Stuttgart 1998, ISBN 3-476-01475-4, Sp. 857.