Café Spitz

S Café Spitz isch e Gsellschaftshuus im Chläibasel. Es befindet sich grad bi dr Middlere Brugg und isch 1838-40 noch Blään vom Amadeus Merian im Uftraag vo de Drei Eeregsellschafte vom Chläibasel baut worde. Uf em Dach het s e goldigs Dürmli ghaa, und vo däm het s zerst dr Naame «zum goldige Spitz» überchoo. Dr spööteri Naame «zur Harmonii» het sich nit duuregsetzt. Mee Erfolg het dr Naame «Café National» ghaa. Scho denn het men em aber au «Café Spitz» gsäit, und 1896 isch dä Naame offiziell worde. D Gsellschaft «zum Häre» under de Eeregsellschafte het no as äinzigi en äignigs Huus ghaa und het das gege d Niklauskapälle grad näben em Café National duscht. Eso häi d Gsellschafte, wo scho lang Blatzbrobleem ghaa häi, s Café chönne usbaue, und das ebefalls noch Blään vom Merian in de Joor 1859 und 1860.

1962 het s im Dachstuel brennt und s Geböid isch denn leer gstande. 1966 isch s vom Amt us abgrisse worde.

S Hotel Merian[ändere | Quälltäxt bearbeite]

An sim Blatz stoot hüte s Hotel Merian, wo 1969 s Opfer von ere Brandstiftig worde isch. D Ussefassade isch no bliibe, und innenooch isch s eso genau wie mööglig rekonstruiert worde. Im Barder het s en Arkade für d Fuessgänger gee, wo 1990 zuegmuurt worde isch.

S Café Spitz isch hüte Däil vom Hotelkomplex und im Barder isch e Restorant. Es isch no immer s Lokal vo de Eeregsellschafte.

Litratuur[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Gustaf Adolf Wanner, Fritz Lauber: Rund ums Café Spitz. Vom alten Kleinbasler Richthaus zum Hotel Merian am Rhein. Basel 1972.
Thomas Lutz: Die Altstadt von Kleinbasel. Profanbauten. (= Gesellschaft für Schweizerische Kunstgeschichte (Hrsg.): Die Kunstdenkmäler des Kantons Basel-Stadt, Bd. VI.) Basel 2004. S. 280–291.