Zum Inhalt springen

Hontes

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Dä Artikel bhandlet dr Bärg Hontes, fir anderi Bedytige lueg unter Hohentwiel (Begriffsklärig).
Hohentwiel
Dr Hontes 2009 (Weschtaasicht)
Dr Hontes 2009 (Weschtaasicht)

Dr Hontes 2009 (Weschtaasicht)

Hechi 686 m ü. NHN
Lag Bade-Wirttebärg, Dytschland
Gebirg Hegauer Vulkanlandschaft
Dominanz 5,3 km → Hohestoffle
Schartehechi 176 m ↓ Yyschartig zum Staufe
Geografischi Lag 47° 45′ 53″ N, 8° 49′ 8″ OKoordinate: 47° 45′ 53″ N, 8° 49′ 8″ O
Hohentwiel (Baden-Württemberg)
Hohentwiel (Baden-Württemberg)
Hohentwiel
Hohentwiel
Typ Quellkuppe
Gstei Tuff, Phonolith
Alter vum Gstei Langhium, Tortonium
Umgäbig vum Hontes
Umgäbig vum Hontes

Umgäbig vum Hontes

f

Dialäkt: Markgreflerisch (Obfige)

Dr Hontes (dt. Hohentwiel) isch e 686 m hoche Bärg im Hegau in dr Nechi vum Bodesee. Uf em Bärg lyt d Feschtigsruine Hontes. Är isch dr Huusbärg vu Singe.

S erscht Mol gnännt isch d Burg in dr St. Galler Chloschterchronik vum Ekkehards IV. (um 980 bis 1060) as castellum tuiel, wu anne 915 belageret woren isch. Syt em Ibergang vum Spotmittelalter zue dr Frieje Nejzyt isch näbe Tuiel oder Twiel au dr Name Hohentwiel brucht wore. S erscht Mol beleit isch dää anne 1521.[1]

Friejer het mer gmeint, dr Namesdeil Twiel heb keltischi Wurzle, hite goht mer wäg em Aalut vun eme alamannische Ursprung uus. S Wort chennt uf dr indogermanische Wurzle *tu- mit dr Bedytig „schwelle“ zruckgoh. Gsicheret isch die Aanahm aber nit.[2]

Dr Hontes bstoht in dr Hauptsach us eme Phonolith-Schlotpfropfe. Vor 15 Millione Johr hets e Fase vu aktivem Vulkanismus gee, wu dr Hontes e Vulkan gsi isch. In ere zwote Vulkanismusfase, wu uugfehr vor acht Millione Johr aagfange het, het s Magma nimi an d Oberflechi chenne vordringe un het dää karakteristisch Chapf bildet, wu in dr Yyszyte im Quartär dur Abdragige vu dr Gletscher frejgleit woren isch. Di wichtigschte Gstei, wu dr Bärg ufböue, sin Phonolith un Decketuff.

Flora un Fauna

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Uf em Hontes het s vor allem Druckewase un Wald. In dr Felse un Muure vu dr Ruine het s di sälte Heigumperart „Italienischi Schenschreck“.

Nutzig dur dr Mänsch

[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Syt 9000 Johr sidle Mänsch an dr Häng vum Hontes. Noogwiise sin Spure us dr Jungsteizyt, dr Rössener Kultur, dr La-Hoguette-Gruppe un vu dr Kelte.

E erschti Bfeschtigung isch ums Johr 915 noogwiise. Di mittelalterli Burg isch ständig erwyteret wore. Am Aafang vum 16. Johrhundert isch si in dr Bsitz vu dr Wirttebärger ibergange, wu si zuen ere Staatsfeschtig uusböue hän. Im Dryssgjehrige Chrieg isch dr Feschtig fimfmol umesunscht belageret wore. Unter em Napoleon isch si gschleift wore un isch scho bal derno zuen ere Attraktion fir Turischte wore. Anne 2008 hän 86.000 Lyt d Ruine bsuecht.

E Bsunderheit isch s hegscht Räbböugebiet vu Dytschland in ere Hechi vu 562 m, zwei Wyygieter liige an dr Sidsyte vum Bärg. Im nerdlige Deil vum Hontes het syter anne 1988 e iber 800 Meter lang Tunell fir d BAB 81, friejer emol s lengscht Tunell vu Bade-Wirttebärg.

  1. Roland Kessinger: Schwäbische Herzogsresidenz – Der frühe Twiel. In: Hohentwiel Buch. (S. 19).
  2. Casimir Bumiller: Hohentwiel: Die Geschichte einer Burg zwischen Festungsalltag und großer Politik. 2. Auflage. Stadler, Konstanz 1997 (S. 16f).
  • Casimir Bumiller: Hohentwiel: Die Geschichte einer Burg zwischen Festungsalltag und großer Politik. 2. Auflage. Stadler, Konstanz 1997, ISBN 3-7977-0370-8
  • Roland Kessinger (Hrsg.), Klaus-Michael Peter (Hrsg.): Hohentwiel Buch – Kaiser, Herzöge, Ritter, Räuber, Revolutionäre, Jazzlegenden. MarkOrPlan, Singen (Hohentwiel)/ Bonn 2002, ISBN 3-93335-617-2
  • Roland Kessinger (Hrsg.), Klaus-Michael Peter (Hrsg.): 1. Anhang 2004/05 zum Hohentwiel Buch. MarkOrPlan, Singen (Hohentwiel)/ Bonn 2004, ISBN 3-93335-627-X
  • Roland Kessinger (Hrsg.), Klaus-Michael Peter (Hrsg.): Neue Hohentwiel Chronik (2. Anhang 2009/10 zum Hohentwiel Buch). MarkOrPlan, Singen (Hohentwiel) 2009, ISBN 978-3-93335-655-0
  • Albert Schreiner: Hegau und westlicher Bodensee. In: Peter Rothe: Sammlung Geologische Führer Band 62. 3. berichtigte Auflage. Borntraeger, Berlin/Stuttgart 2008, ISBN 978-3-44315-083-9
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Hohentwiel“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.