Flavius Josephus

Dr Flavius Josephus (* 37 oder 38 as Joseph ben Mathitjahu ha Kohen, hebräisch ‏יוסף בן מתתיהו‎, z Jerusalem; † noch 100 vermuetlig z Rom) isch e römisch-jüdische Historiker im 1. Joorhundert gsi. Er het sini Wärk uf Griechisch verfasst (zum Däil zerst aber in sinere aramäische Muetersprooch).

Er isch näben em Philon vo Alexandria dr wichdigst Autor vom hellenistische Juudedum. Sinere Härkumft nooch isch er de Sadduzäer noochgstande, het sich aber früe de Farisäer aagschlosse.

Wärk

In Rom het er meereri Wärk verfasst. As ersts het er in de Joor 75–79 d Gschicht vom jüdische Chrieg (altgriech. Ἱστορία Ἰουδαϊκοῦ πολέμου πρὸς Ῥωμαίους, latiinisch Bellum Judaicum oder De bello Judaico) gschriibe. Din het er dr langi Kampf vo de Juude gege d Fremdherrschaft beschriibe, aagfange mit dr Bsetzig vo Jerusalem dur d Seleukide under em Antiochos IV. Epiphanes im Joor 174 v. d. Z., und mit em jüdische Ufstand under dr Füerig vo de Makkabäer. Wider under dr Chnutte vo Fremde häi d Juude meereri chliineri Ufständ gmacht, bis es in de Joor 66–70 zum groosse Ufstand vo de Juude gege Rom cho isch, wo as dr Erst Jüdisch Chrieg e groosse Däil vo de siibe Büecher füllt.

Denn het dr Josephus bis 94 Antiquitates Judaicae in 20 Büecher (Jüdischi Alterdümer, au under em Ditel Jüdischi Archeologii) gschriibe. Din het er über d Gschicht vom jüdische Volk vo dr Schöpfig bis zum Usbruch vom Jüdische Chrieg im Joor 66 gschriibe. Er het sich drbii witgehend an das ghalte, wo im Tanach stoot. Für d Zit nochhär, also d Zit vo de Makkabäer oder Hasmonäer und vor allem für s 1. Joorhundert vor und noch dr Zitewändi, also d Zit vom Herodes em Groosse und sine Söön und vom Urchristedum, isch er e Kwelle wo bis hüte vo Bedütig isch, wil er sich uf Wärk stützt, wo nit erhalte si. I däm Zämehang bezüügt er vilicht au di historisch Existänz vom Jesus vo Nazareth, aber d Ächthäit vo däm «Testimonium Flavianum» isch in dr Forschig umstritte.

Um s Joor 96 si no zwäi chliineri Wärk erschiine, nämlig Über d Ursprünglikäit vom Juudedum (Contra Apionem, au under em Ditel Über s Alter vo de Juude) und e Schrift, wo as Vita (Lääbe, si Autobiografii) bekannt worde isch. In deene Wärk duet er vor allem s Juudedum gege antijudaistischi Vorwürf und sich sälber gege persönligi Kritik verdäidige.

Literatur

Bibliografii

Heinz Schreckenberg: Bibliographie zu Flavius Josephus. Leiden 1968. Supplementband mit Gesamtregister. Leiden 1979.

Darstellige und Analüüse

William R. Farmer: Maccabees, Zelotes and Josephus. 2. Uflaag. Columbia University Press, Nöi York 1958.
Geoffrey Arthur Williamson: The World of Josephus. Secker & Warburg, London 1964.
Adolf Lumpe: Josephus, Flavius. In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Band 3, Herzberg 1992, ISBN 3-88309-035-2, Sp. 710–713.
Steve Mason: Flavius Josephus und das Neue Testament. Francke, Tübingen/Basel 2000, ISBN 3-8252-2130-X.
Christfried Böttrich, Jens Herzer (Hrsg.): Josephus und das Neue Testament. Wechselseitige Wahrnehmungen. Mohr Siebeck, Tübinge 2007, ISBN 978-3-16-149368-3.
Oliver Gußmann: Das Priesterverständnis des Flavius Josephus. Mohr Siebeck, Tübinge 2008, ISBN 978-3-1614956-2-5.
Michael Tuval: From Jerusalem Priest to Roman Jew. On Josephus and the Paradigms of Ancient Judaism. Mohr Siebeck, Tübinge 2013, ISBN 978-3-16-152386-1.

Rezepzion

Christian Tümpel: Die Rezeption der Jüdischen Altertümer des Flavius Josephus in den holländischen Historiendarstellungen des 16. und 17. Jahrhunderts. In: Herman Vekeman, Justus Müller Hofstede (Hrsg.): Wort und Bild in der niederländischen Kunst und Literatur des 16. und 17. Jahrhunderts. Lukassen, Erftstadt 1984, ISBN 3-923769-04-0, S. 173–204.
René Bloch: Iosephos Flavios (Flavius Josephus). Bellum Iudaicum. In: Der Neue Pauly (DNP). Band Suppl. 7, Metzler, Stuttgart 1996–2003, ISBN 3-476-01470-3, Sp. 397–406.