Billie Holiday
Billie Holiday | |
---|---|
D Billie Holiday, 1947
| |
Date | |
Geburtsname | Elinore Harris |
Uf d Wält cho | 7.4.1915 |
Härkumft | Philadelphia |
Gstorbe | 17.7.1959 z Nöi York |
Genre | Jazz |
Beschäftigung | Sängere, Musikere |
Instrument | Vocals |
Aktiv | 1929-1959 |
D Billie Holiday (* 7. April 1915 z Philadelphia; † 17. Juli 1959 z Nöi York; gebore as Elinore Harris) zelt mit dr Ella Fitzgerald und dr Sarah Vaughan zu de bedütendste Dschäässängere.
Lääbe und Karriere
[ändere | Quälltäxt bearbeite]1929 het si aagfange under em Naame Billie Holiday in Klub afo singe. 1933 het si mit em Benny Goodman Ufnaame gmacht. Vo 1935 aa het d Holiday mit em Teddy Wilson e Hufe Songs ufgnoo, wo dennzumol populär gsi si und sä zu Dschäässtandards gmacht. Au dr Lester Young het vilmol mit ere musiziert und die bäide si gueti Fründ worde. 1937 het si bim Count Basie gsunge, si häi sich aber scho im Joor druf verstritte. Si isch zum Artie Shaw gange und isch äini vo de erste schwarze Dschäässängere gsi, wo mit wisse Musiker ufdräte isch. 1939 het si zum erste Mol dr Song Strange Fruit gsunge, wo s Thema von em d Lynchjustiz an Schwarze gsi isch. Vo 1944 aa isch si immer wider emol vo Striicher begläitet worde.[1] 1947 isch si wägen em Bsitz vo Droge in s Gfängnis choo. Wider dusse isch si bald druf mit groossem Erfolg in dr Carnegie-Hall ufdräte. Vo denn aa het si immer wider Broblem mit Drooge ghaa. 1956 isch iiri Autobiografii Lady Sings the Blues erschiine.
Am 31. Mai 1959 isch si ins Metropolitan Hospital iigliiferet worde und isch dört gstorbe, wääred Boliziste am Chrankebett gstande si, zum sä wäge Droogebsitz z verhafte.
Komposizioone
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- 1936: Billie’s Blues alias: I Love My Man
- 1939: Our Love Is Different
- 1939: Long Gone Blues
- 1939: Fine and Mellow
- 1939: Everything Happens for the Best (mit em Tab Smith)
- 1940: Tell Me More and More and Then Some
- 1941: God Bless the Child (mit em Arthur Herzog, Jr.)
- 1944: Don’t Explain (mit em Arthur Herzog, Jr.)
- 1949: Somebody’s on My Mind
- 1949: Now or Never (mit em Curtis R. Lewis)
- 1950: You Gotta Show Me
- 1954: Stormy Blues
- 1956: Lady Sings the Blues (mit dr Alberta Nichols)
- 1956: My Man
Litratuur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Donald Clarke: Billie Holiday – Wishing on the Moon. Eine Biographie. Piper Verlag, München 1995, ISBN 3-492-03756-9.
- Billie Holiday, William Dufty: Lady sings the Blues. Autobiographie. Edition Nautilus, Hamburg 1999, ISBN 3-89401-110-6.
- Julia Blackburn: Billie Holiday Berlin Verlag, Berlin 2006, ISBN 3-8270-0663-5.
- Robert O’Meally: Billie Holiday – Lady Day. Hannibal Verlag, 1995, ISBN 3-85445-111-3.
- Studs Terkel: Giganten des Jazz. Zweitausendeins, Frankfurt 2005, ISBN 3-86150-723-4.
- John Chilton: Billie’s Blues. Da Capo Press, 1989, ISBN 0-306-80363-1.
- Stuart Nicholson: Billie Holiday. Weidenfeld & Nicolson, 1995, ISBN 0-575-05631-2.
Weblingg
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Billie Holiday in de Internet Movie Database (änglisch)
- Billie Holiday. In: FemBio. Frauen-Biographieforschung (mit Literaturaagaben un Zitat).
- billieholiday.com (änglisch)
Fuessnoote
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ Lover Man (Oh, Where Can You Be?) (1942). In: jazzstandards.com