Aurvandill
De Aurvandil isch en Sterneheld i de nordische Mythologi. S git Azaiche deför, as er au bi de Westgermane bikannt gsii isch.
Skandinavie
[ändere | Quälltäxt bearbeite]De Aurvandill oder Örvandill isch i de nordische Mythologi e Held, wo i de Edda gnennt werd. De Donnergott Thor het en us de Iisfluete vom Élivágar grettet und imene Chorb uf sim Rugge furttrait. Jetz het aber e Zeche vom Aurvandill us dem Chorb glueget und isch drum ganz abgfroore. De Thor het denn de Zeche abproche und in Himel ufe grüert und sitdem lüchtet de Zeche as en Stern mitem Name Aurvandils tá. Die Gschicht het de Thor a de Gróa, de Frau vom Aurvandill, verzellt, wo si en nocheme Champf het wöle haile. Vor luter Froid het si aber de Zauberspruch vergesse und het em Thor nüme chöne helfe.
Bim Dänische Historiker Saxo Grammaticus isch de Horwendillus de Vater vom Amlethus. De letzt isch s literarische Vorbild vom Hamlet bim Shakespeare.
Westgermane
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Bi de Angelsachse werd de Éarendel imene Lobgedicht för de Jesus Christus as de glänzigsti vo allne Engel bezaichnet und i Glosse werd s Wort ēarendel mit "Morgestern, Liechtstraal" öbersetzt. Da passt guet zom Name, denn urgerm. *Auza-wandilaz cha us indogerm. *h2eus- „lüüchte“ abglaitet werde. Us dere Wurzle sind aber au d Näme vom Morgestern i verschidnige Sprooche abglaitet: altindisch Uśanā, altgriechisch Heōios und Heōsphoros, lettisch Auseklis. Somit werd denkbar, as scho i de indoeuropäischi Religioo de Morgestern äänlich binennt woren isch. Bim Tolkien isch Earendil de Seefaarer en Halbelb.
Im dütsche Heldebuech werd de Orendel as erste vo allne Helde gnennt, wa durchus e Hiiwiis si cha uf de Morgestern as Vorchämpfer vom Tag. Im Mittelalter isch er de Hoptheld vomene Chrüzritterroman. Die Gschicht cha aber kum me no Ufschlüss öber haidnischi Vorstelige vom Orendel gee.
Inere langobardische Uurchund (um 720) chunnt de Manename Auriuuandalus vor.
Büecher
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Jan de Vries: Altgermanische Religionsgeschichte; Berlin 1956.
- Rudolf Simek: Lexikon der germanischen Mythologie. Stuttgart (3. Aufl.) 2006. ISBN 978-3-520-36803-4