Ainu (Sprooch)

Dialäkt: Elsassisch

Historischi Vertailung vu de Ainu Sprooch (knàllrot) un àngenummeni Vertailung nooch de Plàtznämme (hallrot).

Ainu ìsch e Sprooch, wi hit àm maischte ìn Nordjàpàn (uf de Ìnsel Hokkaidō) geredt word.

Friejer ìsch se au ìn Rüsslànd (uf de Ìnsel Sachalin) geredt worre, àwer d letschte Spracher sìn àm And vum 20. Johrhundert gstorwe.

Laider ìsch die Sprooch ìn G’fàhr.

Ìm Johr 2007, het s numme zehn àldi Persone gann, wi Ainu àls Müetersprooch ghet hàn. Àwer hunderti Litt zaje Intressiere àn de Sprooch.

De Nàmme Ainu bedit « Mensch » ìn dere Sprooch.

D Sprooch schriibt sich mìt Katakana (e Bschtàndtail vu de jàpànisch Schrìft) odder mìt unsr’m làtinische Alphabet, bsunderscht üsserhàlb Jàpàn.

Beispiiler

E pààr Werter uf Ainu:

#	Wort uf Katakana	Làtinisches Alphabet	Üssprooch	Ìwersetzung
1	チセ	cise	/t͡ʃi.se/	Hüs
2	アイヌ odder アィヌ	ainu / aynu	/ai̯.nu/	Mensch
3	イタㇰ	itak	/ʔi.tak̚/	Sprooch
4	チェㇷ゚	cep	/t͡ʃep̚/	Fìsch
5	カムィ	kamuy	/ka.mui̯/	Gott
6	カㇺ	kam	/kam/	Flaisch
7	モシㇼ	mosir	/mo.ʃiɾ/	Lànd / Walt

カムィ (kamuy) kànn au "Bar" bedite. S Ainu Volk verehrt de Bar àls Gott.

Literatür un Qualle

• John Batchelor: An Ainu-English-Japanese Dictionary (Including a Grammar of the Ainu Language). 2. Uflag, Methodist Publishing House, Tokio 1905.
• Hans Adalbert Dettmer: Ainu-Grammatik. (2 Bde.). Harrassowitz, Wiesbaden 1989/1997.
• Kirsten Refsing: The Ainu Language: The Morphology and Syntax of the Shizunai Dialect. Aarhus University Press, 1986, ISBN 87-7288-020-1.
• Suzuko Tamura: The Ainu Language. Sanseido, Tokyo 2000, ISBN 4-385-35976-8.
• Masayoshi Shibatani: The Languages of Japan. Cambridge University Press, 1990: S. 1–86.
• Alexander Vovin: A Reconstruction of Proto-Ainu. Brill, Leiden 1993. ISBN 90-04-09905-0.