Zum Inhalt springen

Anton Raphael Mengs

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Version vu 3. Mai 2020, 15:21 Uhr vu Holder (Diskussion | Byträg) (corr using AWB)
(Unterschid) ← Vorderi Version | Itzigi Version (Unterschid) | Nächschti Version → (Unterschid)
Mengs: Sälbstbordret, um 1775

Dr Anton Raphael Mengs (* 12. Merz 1728 z Aussig, Bööme; † 29. Juni 1779 z Rom) isch e dütsche Mooler gsi.

Vo 1741 bis 1744 isch er mit sim Vater z Rom gsi, zum d Antike und die alte Mäister studiere. Zrugg z Dresde isch er mit Sibzääni dört Kabinettmooler worde.

Gmäld vom Mengs über em Hauptaltar vo dr katholische Hoofchille Dresde

1746 isch er zum zwäite Mol uf Rom, het zum Katholizismus konvertiert und d Römere Margherita Guazzi ghürootet. 1749 isch er uf Dresde zrugg und isch 1751 zum säggsische Oberhoofmooler ernennt worde. 1755 isch dr Johann Joachim Winckelmann si Fründ worde. Er isch z Rom und 1759 z Neapel, won er die königligi Familie gmoolt het. Wo dr Karl IV. vo Neapel uf Madrid gangen isch as spanische Köönig, isch dr Mengs uf Rom zrugg. Er het in der Villa Albani s Fresko Der Parnass gmoolt, wo as Schlüsselwärk vom dütsche Klassizismus gältet. 1761 isch er wider uf Madrid won er zämme mit em Giovanni Battista Tiepolo am kööniglichi Balast gschafft het. Im Oktober 1766 häi sich dr Mengs und dr Winckelmann verstritte, und vo denn aa käi Kontakt me ghaa.

Vo 1772 bis 1773 het dr Mengs z Neapel d Mitgliider vo dr köönigliche Familie portretiert. 1773 isch si Sälbstbordret in de Uffizie under em Bild vom Raffael ufghängt worde. 1774 isch er wider uf Spanie won er dr jung Goya kennegleert het. Dr Winter isch z Madrid z chalt gsi für en und er isch chrank worde und isch dorum 1777 für immer uf Rom zrugg.

Dr Mengs isch am 16. Juni 1779 und in dr römische Chille Santi Michele e Magno begraabe worde.


Zu siner Zit het dr Mengs as dr grösst Moler gulte, aber si Ruef het en nid überläbt.

  • König August III, 1745, Dresde, Gmäldgalerii
  • Urteil des Paris, 1756, St. Petersburg, Eremitaasche
  • Ruhm von St. Eusebius. 1757. Rom, Deckifresko in dr Eusebiuschille.
  • Papst Clemens XIII. 1758, Bologna, Pinacoteca Nationale
  • Johann Joachim Winckelmann, zwüsche 1758 und 1762, Nöi York, Metropolitan Museum
  • König Ferdinand IV. von Spanien. 1760, Madrid, Museo del Prado
  • Der Parnaß, 1760–1761, Deckifresko in dr Villa Albani, Rom
  • Verherrlichung des Herakles, 1762–1775, Madrid, Deckifresko im Palacio Real
  • Maria Luisa von Parma. um 1765, Bariis, Louvre
  • Ausgießung des Hl. Geistes. um 1765, St. Petersburg, Eremitaasche
  • Anbetung der Hirten. 1770, Madrid, Museo del Prado
  • Selbstbildnis. nach 1770, Berlin, Staatligi Gmäldgalerii
  • Maria mit Kind und zwei Engeln. 1770, Wien, Kunsthistorischs Museum
  • Allegorie der Geschichte. 1772–1773, Rom, Deckifresko in dr Camera dei Papiri im Vatikan
  • Opere di Antonio Raffaello Mengs. Parma 1780.
  • Obras de D. Antonio Rafael Mengs, primo pintor da Camera del rey. Publicadas por Don Joseph Nicolas de Azara. Madrid 1780.
  • Mengs Werke. Übersetzt von G. F. Prange. 1786.
  • Herbert von Einem (Hrsg.): Mengs. Briefe an Raimondo Ghelli und Anton Maron. Göttingen 1973.
  • Helmut Pfotenhauser u. a. (Hrsg.): Frühklassizismus. Position und Opposition: Winckelmann, Mengs, Heinse. Frankfurt a. M. 1995.
  • Bianconi: Elogio storico di Mengs. Milan, 1780.
  • Friedrich Pecht: Mengs, Anton Raphael. In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 21, Duncker & Humblot, Leipzig 1885, S. 348–354.
  • Karl Woermann: Ismael und Raphael Mengs. Leipzig, 1893.
  • Kurt Gerstenberg: Johann Joachim Winckelmann und Anton Raphael Mengs. Halle/Saale 1929.
  • Thomas Pelzel: Anton Raphael Mengs and Neoclassicism. Garland, New York 1979. ISBN 0-8240-3962-9
  • Steffi Röttgen: Anton Raphael Mengs. 1728–1779. 2 Bände. Hirmer, München 1999. ISBN 3-7774-7900-4
  • Steffi Röttgen (Hrsg.): Mengs. Die Erfindung des Klassizismus. Ausstellung Dresden Staatliche Kunstsammlungen 2001. Hirmer, München 2001. ISBN 3-7774-9080-6
  • Moritz Kiderlen: Die Sammlung der Gipsabgüsse von Anton Raphael Mengs in Dresden, Biering & Brinkmann, München 2006. ISBN 3-930609-49-5
 Commons: Anton Raphael Mengs – Sammlig vo Multimediadateie
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Anton_Raphael_Mengs“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.