Werterbüech vun dr elsassische Mundàrte

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Dialäkt: Elsässisch

Ìm Werterbüech vun dr elsassische Mundàrte (dt. Wörterbuch der elsässischen Mundarten) ìsch dr Wortschàtz vun dr elsassische Bezirk Ower- un Unterelsàss wìsseschàftli beàrweitet. S dokümantiert wie s Lothrìngisch Werterbüech bsundersch d Werter un Wandunge, wie vum Schrìftditsch àbwiche. Waje dam ìsch s e Idiotikon, glich wie urspringlich s Schwizerisch Werterbüech, wie àls Muschter dient hàt fìr d Gsàmtkunzeption. D Ànordnung vun dr Stìchwerter isch nìt glàttàlfàbetisch, sùndern geht wie s Schwizer Idiotikon, s Bayrisch Werterbüech vum Johann Andreas Schmeller, s mìttelhochditsch Werterbüech vo Benecke, Müller un Zahrncke un s Àlthochditsch Werterbüech vum Graff noch eme bsundrige System, d. h. s Kunsonàntegrìscht vun dr Stàmmsìlb gìt s Màß fìr d Àlfàbetisierung. Dr Vokàl oder Diphthong vun dr Stàmmsìlb wìrd erscht noch em negschte Kunsonànte berucksichtigt. Dodrmit gìt s z. B. die Reihefolig fìr d Stìchwerter mit dr Stàmmkunsonànte F–CH: Fach – Fech – Vieh – Fuchs. Àbleitunge un Zàmmesetzungen sìn unter em jewilige Bstimmungswort ingordnet.

Verfàsst wore ìsch s Elsassisch Werterbüech vum Ernst Martin (1841–1910), sit 1877 Professeur z Stroßburi, un em Hans Lienhart (1858–1928).

D Materialgrundlàà vum Werterbüech ìsch e Sàmmlung gsìn vun rund 100.000 Zettele, wie no dr Grìndung vun dr Àrwetsstell ànne 1887, v. à. àb 1890, zàmmegetraa wore ìsch. Nawe 6000 Zettele, wie vum August Stöber (1808–1884) bigetraa wore sìn, un dr Fröjebeje, wie vum Louis Gustave Liebich (1824–1910) fìr e elsassischi Gràmmàtik àbgfröjt wore sìn, sìn s ìn dr Höiptsàch Lehrer gsìn, wie noch eme Ufrüef s Màteriàl bigetraa han.

Im Projakt „Werterbüechnetz“, wie ìm „Kompetenzzentrum für elektronische Erschließungs- und Publikationsverfahren in den Geisteswissenschaften“ àn dr Üniversité Trier entsteht, isch e Online-Version vum Elsasische Werterbüech gmàcht wore, wie mit àndre Werterbiecher vernetzt isch.

Literatür[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Ernst Martin, Hans Lienhart: Wörterbuch der elsässischen Mundarten. Trübner, Straßburg 1899–1907

Weblink[ändere | Quälltäxt bearbeite]


Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Wörterbuch_der_elsässischen_Mundarten“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.