Rootmòòs bi Tègersche

s Magelanmoos hett em Rootmoos de Name ggee

S Hoochmoor Rotmoos (/ro:tˈmɔ:s/) isch e Hochmoor i de Gmaind Tegersche im Ondertoggeborg. S Rootmoos isch sitt 1991 i de Liste vo de Hochmoor mittere nationaale Bidüttig.

S Rootmoos litt inere Waaldliechtig oberhalb vom Dörfli Wolfertschwiil. S litt ufere Hööchi vo 840 m.ü.M. und ghört mit zwoo Hektaare zo de chliine Hoochmoor. Entstande sind d Hoochmoor i de letschte Iiszitt, wenn e Gletscher e Muelte in Bode ine gschliffe hett. Nochem Abschmelze vom Gletscher isch i dene Muelte e Moor entstande, wo s Wasser nume schlecht ewegg flüüsse cha. Hoochmmor haissets dromm, well Torfmoos (Sphagnide) e Polster bildet, wo immer mee i d Hööchi wachse tuet.

Im früene 20. Joorhundert hett mer im Rootmoos afange Torf steche und dromm e Grabe aaglait, demit s Wasser abflüüsse cha. I de 1950er Joore het mer uufghöört Torfsteche und s Rootmoos isch fo de Gmaind Tegersche under Naturschutz gstellt wore. Denoo isch s Moor brach glege und nodisnoo verwaldet. I de früene 1980 Joor hett mer afange s Rootmoos entwaalde und hett o de Entwässerigsgrabe zuegschüttet. Drufabe hett sich Rootmoos afange erhole.

S Wasser vom Rootmoos chunnt nume vom Rege, drom isch de Bode suur, so as nume bistimmit Pflanze do wachsid. Wege demm hets o kai Frösch im Tümpel vom Hochmoor. En Aigehait vom Rootmoos isch, ass do vier Torfmoosaarte vorchömed, drunder s Magellanmoos (Sphagnum magellanicum), wo e rooti Faarb hett. Typisch för s Rootmoos sind Moorfore (Pinus montana spp. uliginosus) und Schnoderbeeri (Vaccimius uliginosum). I de Umgebig fom Rootmoos brüetet guet 25 Vogelaarte, drunder d Alpemaise (Parus montanus), wo seelte underhalb vo 1000 m.ü.M. voorchunnt.

Pollenanalyse i de 1990er Joor hend ergee, as i de Umgebig vom Rootmoos scho i de spoote Bronzezitt Land grodet wooren isch und as mer denn spööter hett afange i de Rodige Chorn saaie.

Literatuur

• Albert Egger: Torfmoose im Rotmoos : ein Beitrag zur Regeneration des Hochmoores, Berichte der St. Gallischen Naturwissenschaftlichen Gesellschaft 91 (2008), 207-212
• Regula: Gehrig: Pollenanalytische Untersuchungen zur Vegetationsgeschichte und Moorentwicklung im Rotmoos. Berichte der St. Gallischen Naturwissenschaftlichen Gesellschaft 88 (1997), 123-134.