Philippe Pétain

Ìm Pétain siina Unterschrìft

Dr Henri Philippe Benoni Omer Joseph Pétain (* 24. Àwrìl 1856 z’ Cauchy-à-la-Tour, Département Pas-de-Calais; † 23. Jüüli 1951 z’ Port-Joinville, Île d’Yeu, Département Vendée) ìsch a frànzeescher Militäär, Diplomàt un Politiker gsìì. Vu 1940 bis 1944 ìsch’r Schtààtsschäff vum autoritäära-n-État français (Vichy-Reschiim) gsìì.

Wahrem Äärschta Waltkriag hàt dr Pétain a wìchtiga Rolla-n-ìm Àbwehr ìn dr Schlàcht um Verdun gschpìelt un ìsch wagadam àls Nàzionààlhäld („Häld vu Verdun“) vereehrt worra; ànna 1917 ìsch’r Owerbefehlshààwer vum frànzeescha Heer worra. Ìn dr Zwìschakriagszitt ìsch’r a iiflussriicher Màrschàll vu Frànkrììch gsìì un hàt ìn verschìedena militäärischta-n-Amt d’ Vertaidigungsdoktrin vu siim Lànd gpräägt. Ànna 1925 hàt’r d’ frànzeescha Truppa-n-ìm Rifkriag glaita, wo s’ Schpània geega s’ Màrokko unterschtìtzt hann. Ànna 1929 ìsch’r Mìtglìed ìn dr Académie française worra.

Wu s’ Frànkrììch wahrem Zwaita Waltkriag d’ Nììderlààg geega d’ nàzionààlsoziàlìschta Diitscha Raich vorbraitet hàt, ìsch dr Pétain àm 16. Jüüni 1940 dr lätscht Regiarungsschäff vu dr Drìtta Repüblik worra. Ar hàt dr Wàffaschtìllschtànd vu Compiègne unterzaichent. Doo druff hàt’r vu 1940 bis 1944 àls Schtààtsschäff (Chef de l’État) d’ Fiahrung vum État français z’ Vichy ìwwernumma, wo mìt’m Diitscha Raicht kollàboriart hàt —drfìr hàt’r d’ fàscht àbsolüüta Vollmàcht bikumma. Ar hàt d’ „Nàzionààla Revolüzioon“ (Révolution nationale) verkìndet, wo-n-a Bruch vum repüblikàànisch-demokrààtischa Grundsàtz ìm Frànkrììch gsìì-n-ìsch. Mìt’m politischa-n-Uffschtìeg vum Pierre Laval hàt àwwer dr Pétain àb 1942 siina àbsolüüta Màchtschtällung verloora.

Waga dr Kollàboràzioon ìsch dr Pétain ànna 1945 züa „Nàzionààla-n-Unwìrdigkait“ un zem Tood verurtailt worra. D’ Schtroof hàt jedoch dr Generààl de Gaulle ìn a laaweslàngliga Fräihaitsschtroof umgwàndelt.

Lìteràtüür

Ansbert Baumann: Ein Nationalheld vor Gericht. Philippe Pétain wird zum Tod verurteilt. In: DAMALS. Das Magazin für Geschichte und Kultur. Heft 8/2010, S. 10–13.
Gérard Boulanger: A mort la Gueuse! Comment Pétain liquida la République à Bordeaux, 15, 16 et 17 juin 1940. Calmann-Lévy, Paris 2006, ISBN 2-7021-3650-8.
Pierre Bourget: Der Marschall. Pétain zwischen Kollaboration und Résistance. („Un certain Philippe Pétain“). Ullstein Verlag, Frankfurt am Main 1968.
Christiane Florin: Philippe Pétain und Pierre Laval. Das Bild zweier Kollaborateure im französischen Gedächtnis; ein Beitrag zur Vergangenheitsbewältigung in Frankreich zwischen 1945 und 1995. Peter Lang, Frankfurt am Main 1997, ISBN 3-631-31882-0 (zugl. Dissertation, Universität Bonn 1996).
Günther Fuchs u. a.: Werden und Vergehen einer Demokratie. Frankreichs Dritte Republik in neun Porträts. Léon Gambetta, Jules Ferry, Jean Jaurès, Georges Clemenceau, Aristide Briand, Léon Blum, Édouard Daladier, Phillipe Pétain, Charles de Gaulle. Universitätsverlag, Leipzig 2004, ISBN 3-937209-87-5.
Henry d’Humières: Philippe Pétain, Charles de Gaulle et la France. Lettres du Monde, Paris 2007, ISBN 978-2-7301-0212-4.
Pierre Pelissier: Philippe Pétain. Hachette, Paris 1980, ISBN 2-01-005746-5.

Weblìnks

Commons: Philippe Pétain – Sammlig vo Multimediadateie

Literatur vu un iber Philippe Pétain im Katalog vu dr Dütsche Nazionalbibliothek
Henri Philippe Pétain 1856–1951 (LEMO)
Kurzbiografi vu dr Académie française (franzesisch)
Ziitungsartikel iber Philippe Pétain in dr Pressemappe 20. Jahrhundert vom ZBW – Leibniz-Informationszentrum Wirtschaft

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Philippe_Pétain“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.