Nàzionààlfiirtig vu dr Jeanne d’Arc un vu dr Vàtterlàndsliawa

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Dialäkt: Mìlhüüserdiitsch
D’ Schtàtüüta vu dr Johanna vun Orléans àm Place des Pyramides z’ Pàris.

Dr Nàzionààlfiirtig vu dr Jeanne d’Arc un vu dr Vàtterlàndsliawa (frz. Fête nationale de Jeanne d'Arc et du patriotisme) ìsch a offiziäller Nàzionààlfiirtig ìm Frànkriich, wo jeedsjoohr àm zwaita Sunntig vum Mai schtàttfìndet. ’S ìsch dr Gedanktààg vu dr Befräijung vun Orléans dur d’ frànzeescha Truppa unter dr Fiahrung vu dr Jeanne d’Arc àm 8. Mai 1429. Uff’m Kàlander ìsch’r àwwer kää àrwetsfräijer Tààg.

wia ’s iigfiahrt worra-n-ìsch[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Ìm Làuif vu da Joohrhunderta, bsunders àb’m 19. Joohrhundert, hann mehrera Àuitoora d’ Figur vu dr Jeanne d’ Arc ìwwernumma, fìr religiöösa, filosoofischa un politischa Ideea versìnnbìldliga. Ìn Politik ìsch d’ Jeanne d’Arc a frànzeesch Nàzionààlsymbol worra wahrem Diitsch-Frànzeescha Kriag vu 1870–1871. Drnooh ìsch sa vu verschìedena Politiker vu dr Soziàlischta Pàrtäi bis zem Rachtsextremischmus bnutzt worra. Ànna 1894 hàt schu dr Joseph Fabre a joohrliger Fiirtig vu dr Jeanne d’Arc vorschglààga, dr „Fiirtig vu dr Vàtterlàndsliawa“.[1][2]

Iigfiahrt worra-n-ìsch dr Fiirtig durs Gsätz vum 10. Jüüli 1920.[3] Fìr dàs Gsätz hann àlla Mìtglìeder vu dr Àbgoordnetakàmmer un vum Senàt gschtìmmt. S’ Gsätz hàt dr Àbgoordnet un Schrìftschtäller Maurice Barrès vorgschlààga, a pààr Wucha noh dr Hailigschprachung vu dr Jeanne d’Arc.

offiziälla Faijerligkaita[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Noch hìtt wìrd dr Nàzionààlfiirtig vu dr Jeanne d’Arc gfiihrt. Ar ìsch aina vu da zwelf Nàzionààlfiirtiga, wo jeedsjohr s’ Vertaidigungsminìschterium orgànisiart.[4] Tràdizionäll fìndet a militäärischa Faijerligkait vor dr Schtàtüüta vu dr Jeanne d’Arc àm Place des Pyramides ìm 1. Arrondissement vu Pàris.[5]

Z’ Orléans fìndet jeedsjoohr a Faijerligkait schtàtt, d’ „Fêtes johanniques“, wu wìchtiga militäärischa, religiöösa un ziwila Perseenligkaita mìtmàcha. Dia Faijerligkait ìsch àwwer nìt mìt’m Nàzionààlfiirtig verbunda[6] —schun ìm 15. Joohrhundert sìnn z’ Orléans salla Faijerligkaita gsìì.

  • D’ Nàzionààlfaijerligkaita vu dr Jeanne d’Arc vu 1962 z’ Toulouse

rachtsextrema Faijerligkaita[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Dr Pierre Vial, Laiter vu Terre et Peuple, wo-n-a Reeda vu dr Schtàtüüta vu dr Jeanne d’Arc vu Pàris düat hàlta.

Schun ìn da Joohra 1920 ìsch dr Nàzionààlfiirtig vu dr Jeanne d’Arc dr Sàmmelpunkt vu mehrera rechtsextrema-n-Orgànisàzioona worra, wia d’ Action française,[4] d’ Camelots du roi un d’ Croix-de-feu.[7] Hìttz’tààgs màcha vor àllem d’ Action française, Civitas un Terre et Peuple àm Traffa mìt. Àb 1979 ìsch àui dr Front National (FN) drbii gsìì.[8] Àb 1988 hàt àwwer dr FN numma-n-àm 1. Mai demonschtriart, fìr dr „gwarkschàftlig-lìnksràdikààla Monopol“ zerbracha; sa hann àui d’ Àrwetsfascht vum Màrschàll Pétain un s’ Ààdanka àn d’ Jeanne d’Arc wälla zammaschtälla.[9]

Ànna 2010 ìsch d’ Demonschtràzioon àm saalwa Tààg gsìì wia dia vum Comité du 9-Mai (C9M); doo d’rbii sìnn äbba 700 Pärsoona gsìì. Mìtgmàcht hann mehrera politischa Beweegunga, wia d’ Nouvelle droite populaire vum ehamààliga elsassischa-n-Àbgoordneta Robert Spieler, Terre et peuple vum Pierre Vial, d’ Otonoma Nàzionàlìschta vu Lothrìnga, dr Renouveau Français, d’ Groupe Union Défense un d’ Jeunesses Nationalistes Révolutionnaires vum Serge Ayoub.[10]

Ànna 2016 hann d’ Beweegunga Civitas, Action française un d’ Frànzeescha Nàzionàlìschta Pàrtäi àn dr Demonschtràzioon mìtgmàcht. Ìn’ra Reeda hàt dr Pierre Sidos d’ Ära vum Frànzeesch-Àlgeeria un vu dr diitscha Bsätzung vum Frànkrììch globt. Àndra öiropäischa Beweegunga sìnn d’rbii gsìì, wia d’ diitscha Beweegung PEGIDA, d’ griachischa Pàrtäi Chrysi Avgi un a falangìschta Pàrtäi üss Schpània. Ìnsgsàmt sìnn mehr àss 1.000 Persoona doo kumma.[11] Ànna 2022 sìnn Àktìwìschta vu dr Action française, vu Civitas, dr Parti de la France, vum C9M un vu Les Nationalistes (dr ehamààliga Frànzeescha Nàzionàlìschta Pàrtäi) d’rbii gsìì. Wahrend dr Demonschtràzioon hann ainiga Mìtmàcher lütt d’ Repüblik un d’ Fräimüürer belaidigt.[12]

Ànna 2023 hàt d’ Schtààtssekretäära fìr Bìrgerschàft Sonia Backès bekànnt gaa, àss d’ Demonschtràzioon verbotta wara wurd — d’ Demonschtràzioon hàt d’ Action française solla orgànisiara. A pààr Tààg vorhar hàt dr Ìnnaminìschter Gérald Darmanin a Rundbriaf iigfiahrt ghàà, fìr d’ „Demonschtràzioona un Traffa vun ultrarachta Beweegunga“ verbiata.[13] Zwai wittera Demonschtràzioona vu Les Nationalistes un vu dr Beweegung Penser la France, wo àm saalwa Tààg hann solla schtàttfìnda, sìnn eewafàlls verbotta worra.[14]

Lìteràtüür[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Jean-Patrice Boudet, Xavier Hélary (Hrsg.): Jeanne d'Arc : histoire et mythes (= Histoire). Presses universitaires de Rennes, Rennes 2014, ISBN 978-2-7535-3389-9 (292 S.).
  • Olivier Bouzy: Idéologie ou historiographie : évolution de l'image de Jeanne d'Arc du XVIe au XXIe siècle. In: Connaissance de Jeanne d'Arc. Nr. 33. Chinon 2004, S. 25–42 (bnf.fr).
  • Boris Bove: Le temps de la guerre de Cent ans : 1328-1453 (= Histoire de France). Belin, Paris 2009, ISBN 978-2-7011-3361-4, 15 : L'atelier de l'historien. Entre histoire et mémoire : Jeanne d'Arc, une héroïne disputée, S. 541–563 (669 S.).
  • Philippe Contamine: Jeanne d'Arc dans la mémoire des droites. In: Jean-François Sirinelli (Hrsg.): Histoire des droites en France (= NRF essais). Band II. Gallimard, Paris 1992, ISBN 2-07-072747-5, S. 399–435.
  • Philippe Contamine, Olivier Bouzy, Xavier Hélary: Jeanne d'Arc. Histoire et dictionnaire (= Bouquins). Robert Laffont, Paris 2012, ISBN 978-2-221-10929-8 (1214 S.).
  • Ton Hoenselaars, Jelle Koopmans (Hrsg.): Jeanne d'Arc entre les nations (= CRIN. Cahiers de recherches des Instituts néerlandais de langue et littérature françaises. Nr. 33). Rodopi, Amsterdam / Atlanta 1998, ISBN 90-420-0338-3 (147 S.).
  • Rémi Dalisson, Célébrer la nation, Les fêtes nationales en France de 1789 à nos jours, Paris, Nouveau monde, 2009.
  • Gerd Krumeich: Jeanne d'Arc in der Geschichte : Historiographie, Politik, Kultur (= Beihefte der Francia. Nr. 19). Thorbecke, Sigmaringen, ISBN 3-7995-7319-4.
  • Gerd Krumeich: Maurras, les maurrassiens et Jeanne d'Arc. In: Michel Leymarie, Olivier Dard, Jacques Prévotat, Neil McWilliam (Hrsg.): Le maurrassisme et la culture : L'Action française, culture, société, politique (III) (= Histoire et civilisations). Presses universitaires du Septentrion, Villeneuve-d'Ascq 2010, ISBN 978-2-7574-0147-7, S. 197–207 (370 S., openedition.org).
  • Neil McWilliam: Conflicting Manifestations: Parisian Commemoration of Joan of Arc and Etienne Dolet in the Early Third Republic. In: French Historical Studies. Band 27, Nr. 2, 2004, S. 381–418, doi:10.1215/00161071-27-2-381 (englisch)..
  • Yann Rigolet: Entre procès d'intention et générations successives : historiographie du mythe Jeanne d’Arc de la Libération à nos jours. In: François Neveux (Hrsg.): De l'hérétique à la sainte : les procès de Jeanne d'Arc revisités (= Colloques de Cerisy). Presses universitaires de Caen, Caen 2012, ISBN 978-2-84133-421-6, S. 249–272 (französisch, 343 S., openedition.org).
  • Rosemonde Sanson: La « Fête de Jeanne d'Arc » en 1894 : Controverse et célébration. In: Revue d'histoire moderne et contemporaine. Band 20, Nr. 3, Juli 1973, S. 444–463, doi:10.3406/rhmc.1973.2259.
  • Lorella Sini: De l'icône à l'exemple historique : le discours de commémoration de Jeanne d'Arc par Marine Le Pen. In: Argumentation et analyse du discours. Band 16, 2016, doi:10.4000/aad.2189..
  • Michel Winock: Jeanne d'Arc. In: Pierre Nora (Hrsg.): Les lieux de mémoire (= Bibliothèque illustrée des histoires. Nr. 3). III : Les France, vol. 3 : De l'archive à l'emblème. Gallimard, Paris 1992, ISBN 2-07-072304-6, S. 674–733 (1034 S.).
  • Michel Winock: Jeanne d'Arc est-elle d'extrême droite ? In: L’Histoire. Nr. 210, Mai 1997, S. 60.

Weblìnks[ändere | Quälltäxt bearbeite]

 Commons: Nàzionààlfiirtig vu dr Jeanne d’Arc un vu dr Vàtterlàndsliawa – Sammlig vo Multimediadateie

Ainzelnoohwiisa[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  1. ↑ Wincock 1997.
  2. ↑ Sanson 1973
  3. ↑ Loi instituant une fête nationale de Jeanne d'Arc, fête du patriotisme. In: Journal officiel de la République française. Nr. 191, 14. Juli 1920, S. 10018 (französisch, bnf.fr).
  4. ↑ 4,0 4,1 Dominique Albertini: Pourquoi le Front national défile-t-il le 1er mai ? In: Libération. 1. Mai 2015, archiviert vom Original am 9. September 2021; abgruefen am 7. Mai 2022 (französisch).
  5. ↑ Célébration de la fête de Jeanne-d'Arc, question écrite n° 6430 du sénateur Albert Voilquin. In: Journal officiel Sénat. 2. Juni 1994, S. 1317, archiviert vom Original am 27. Januar 2023; abgruefen am 7. Mai 2022 (französisch).
  6. ↑ Les Fêtes de Jeanne d'Arc. In: tourisme-orleansmetropole.com. Orléans Val-de-Loire Tourisme, abgruefen am 1. Mai 2020 (französisch).
  7. ↑ Wincock 1997.
  8. ↑ Valérie Igounet: Jeanne d'Arc... le FN d'hier à aujourd'hui. In: Derrière le Front. France Info, 2. Mai 2015, archiviert vom Original am 30. Dezember 2021; abgruefen am 7. Mai 2022.
  9. ↑ Valérie Igounet: Le 1er mai, il arrive qu'il pleuve aussi. In: Derrière le Front. France Info, 15. Februar 2016, archiviert vom Original am 30. Dezember 2021; abgruefen am 7. Mai 2022 (französisch).
  10. ↑ Abel Mestre, Caroline Monnot: 9 mai 2010 : un ancien du GUD menace des journalistes. In: Le Monde. 9. Mai 2010, archiviert vom Original am 8. Mai 2023; abgruefen am 14. Mai 2023 (französisch).
  11. ↑ Paris : des cortèges d'extrême droite en l'honneur de Jeanne d'Arc. In: Le Point. 8. Mai 2016, archiviert vom Original am 11. Mai 2023; abgruefen am 14. Mai 2023 (französisch).
  12. ↑ Salut nazi, prière de rue et agression, les fafs manifestent dans Paris. In: StreetPress. 10. Mai 2022, archiviert vom Original am 25. Dezember 2022; abgruefen am 14. Mai 2023 (französisch).
  13. ↑ Une manifestation d’extrême droite interdite dimanche à Paris. In: Libération. 10. Mai 2023, archiviert vom Original am 11. Mai 2023; abgruefen am 10. Mai 2023 (französisch).
  14. ↑ Camille Polloni: À Paris, l’extrême droite privée de ses manifestations du week-end. In: Mediapart. 12. Mai 2023, abgruefen am 13. Mai 2023 (französisch).
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Fête_nationale_de_Jeanne_d'Arc_et_du_patriotisme“ vu de französische Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.
Vun "https://als.wikipedia.org/w/index.php?title=Nationalfeiertag_der_Jeanne_d’Arc_und_der_Vaterlandsliebe&oldid=1035606"