D Lääbere

D Lääbere (latiin. iecur, altgriech. ἧπαρ hepar) isch s zentrale Organ vom ganze Stoffwäggsel und die grössti Drüese im Körper vom ene Wirbeldier. Die wichdigste Ufgoobe si d Brodukzioon vo lääbenswichdige Äiwissstoff (z. B. Grünnfaktore), d Verwärtig vo Naarigsbestanddäil (z. B. s Spiichere vo Glykogen und Vitamin), d Gallebrodukzioon und dr Abbau und d Usschäidig vo Stoffwäggselbrodukt, Medikamänt und Giftstoff, wo mit däm zämmehängt. Nährstoff, wo us em Darm ins Bluet ufgnoo wärde, chömme über d Pfortadere (Vena portae) zur Lääbere und wärde denn vo dere je noch Bedarf ans Bluet abgee oder us em Bluet uudegnoo.

Bim Mensch lit d Lääbere im rächte Oberbuuch, diräkt under em Zwärchfäll und iire lingg Lappe chunnt bis in die linggi Helfti vom Oberbuuch.

Litratuur

Wolfgang F. Caspary u. a. (Hrsg.): Therapie von Leber- und Gallekrankheiten. Springer, Berlin 2000, ISBN 3-540-67390-3
Helmut Denk u. a.: Pathologie der Leber und Gallenwege. Springer, Berlin 2000, ISBN 3-540-65511-5 (Spezielle pathologische Anatomie; Bd. 10)
Erwin Kuntz, Hans-Dieter Kuntz: Praktische Hepatologie. Historie, Morphologie, Biochemie, Diagnostik, Klinik, Therapie. Barth, Häidelbärg 1998, ISBN 3-335-00568-6
Ellen Schmidt u. a. (Hrsg.): Lebererkrankungen. Pathophysiologie, Diagnostik, Therapie. Wissenschaftliche VG, Stuttgart 2000, ISBN 3-8047-1640-7
Renate Lüllmann-Rauch: Taschenlehrbuch Histologie. Thieme, Stuttgart 2006