Hyllos

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy

De Hyllos (altgriechὝλλος) isch i de griechische Mythologi e Soo vom Herakles. Noch em isch di dorischi Phyle vo de Hylleer binamst.

De Hyllos isch de Soo vom Herakles und vo de Deianeira. Er isch mit de Iole verhürootet und de Vatter vom Kleodaios und vo de Euaichme. Er isch nöd identisch mit siim gliichnamige Halbbrüeder Hyllos, wo e Soo vo de Naiade Melite isch.[1]

Chorz bevor de Herakles gstorben isch, hett er em Hyllos, wo dozmool no e Bueb gsii isch, bifole, er sölli de Schitterhuuffe aazünde, woner druff bettet woren isch. Und er hett o d Iole uf Ghaiss vo sim Vatter ghüroote. De Hyllos hett den mit sinene Gschwüsterti vorem Eurystheus müese flüche. Si sind denn uf Athen choo und vom Theseus uufgnoo wore. Si hend de im Champf understützt und debii hett de Hyllos de Eurystheus bim Skironische Fels töödt.

D Heraklide sind drufabe i d Peloponnes gfalle, aber zruggtribe wore. Wel en Orakel gsait hett, as si erst noch de dritte Frucht Erfolg haa wörid, falled d Heraklide noch drai Sümmer wider i d Peloponnes ii. Debii werd de Hyllos im Champf mitem Echemos töödt. Erst i de dritte Generation under de Söö vom Aristomachos schaffets d Heraklide d Peloponnes z underwörffe.

Noowiis[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  1. Apollonios vo Rhodos: Argonautica 4,.537–543

Literatur[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Johannes Schwerf: Hyllos. In: Der Neue Pauly (DNP). Band 5, Metzler, Stuttgart 1998, ISBN 3-476-01475-4, Sp. 782–783.
  • Edward Tripp: Reclams Lexikon der Antike Philipp Reclam jun. Stuttgart (1991), 5. Uuflaag. Lemma: Hyllos, S. 254.