Grete Borgmann

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy

D Grete Borgmann, (* 1. Novämber 1911 z Koblenz as Grete Sieber;19. Novämber 2001 z Fryburg) isch e dytschi Fraueräächtleri gsii.[1] Si isch vu 1976 bis 1979 Vizebresidänti vum Dytsche Frauering gsii.

Lääbe[ändere | Quälltäxt bearbeite]

D Borgmann isch as aacht Chind vum Boschtmaischter Heinrich Sieber un syre Frau Eva z Koblenz uf d Wält chuu. Si isch uf s Realgymnasial Lyzeum vu dr Ursuline gange, wu si s Abitur gmacht het. Si het Filology mit dr Sprooche Dytsch, Änglisch un Franzeesisch z Fryburg studiert, fir ai Semeschter isch si z Berlin gsii, ai Joor lang an dr Universiteet z Liverpool un het e Stipändium an dr Sorbonne z Paris iberchuu. Anne 1935 het si dr Karl Borgmann ghyroote un het derno s Studium vu dr Filology un d Dokteraarbet, wu si scho aagfange ghaa het, ufgee. In dr fimf Joor druf sin d Chinder Eva, Albert, Rainer un Margrit uf d Wält chuu. Chuurz voreb d von Margrit im Februar 1942 uf d Wält chuu isch, isch dr Karl zum Weerdienscht yyzooge woore. Bi sär noch em Chrieg im Augschte 1945 us dr amerikaanische Chriegsgfangeschaft frei chuu isch, hän d Grete un dr Karl enander e Hufe Brief gschriibe. Zäme umfasse die ganze Brief rund 1500 Schrybmaschiinesyte.

D Borgmann isch in Generaalroot vum Dytsche Akadeemikerverband gweelt woore un het an Kungräss z Ängland, z Wien, z Bonn un in dr Schwy dailgnuu. Z Fryburg het si noch em Chrieg as Dolmetscheri fir dr amerikaanisch Generaalkonsuul gschafft un het Gspräächsgruppe mit internazionaale Dailnämer*ne organisiert. Go iri Familie finanziäll unterstitze, het si as Dozänti an dr Fryburger Volkshoochschuel Volksdanzkiirs, Dytsch fir Uusländer un, wie si sälber gsait het, „Aastandskiirs“ gee.[2]

Engaschmänt[ändere | Quälltäxt bearbeite]

D Borgmann het si in dr buurgerlige Frauebeweegig engaschiert un si anne 1949 em Dytsche Frauering (DFR) aagschlosse. Fir dää het si an internazionaale Dräffe un Kungräss dailgnuu. Fir dr Fryburger Oortsverband vum DFR het si vyl Projäkt un Iniziatiiven entwicklet, zem Byschpel:

  • d „Fryburger Erzieigsgruppe“ - Eltere-Leerer-Gspräächsrundine, Vorlaiferne vu dr Eltereverdättige
  • d „Jungbuurgerfyyre“ – Veraastaltige fir Eerschtweelerne un Eerschtweeler
  • s Projäkt „Neie Start ab 35“ - Wiideryygliiderigskiirs fir Fraue no dr Familiephase. Des Projäkt isch bal bundeswyt un au vu andere Bildigsdreeger duuregfiert woore.

Anne 1973 het si ire Buech „Freiburg und die Frauenbewegung“ publiziert. Zwai Joor speeter isch si zur Laiteri vu dr Erzieigkummissioon vu dr Internazionaale Frauenallianz gweelt woore. Mit ere Gruppe Fryburgerne het si Alphabetisierigsprogramm z Afrika un z Asien organisiert. Si het d Frauenallianz bi dr UNESCO z Paris verdrätte. Vu 1976 bis 1979 isch si Vizebresidänti vum Dytsche Frauering gsii. Anne 1992 isch si z Athen zum letschte Mool bi me Kungräss vu dr Allianz gsii.

Schrifte[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • So wohnt sich's gut, 1957.
  • Freiburg und die Frauenbewegung, Ettenheim/Baden, 1973.

Eerige[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Silberni un Guldeni Eerenoodle vum Dytsce Frauering
  • Bundesverdienschtchyz am Band
  • 1995 Verdienschtmedaille vum Land Baade-Wiirttebeäärg
  • Syt em Novämber 2018 isch dieemoolig Rennerstrooß im Stielinger no dr Grete Borgmann gnännt.[3]

Literatur[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Cordula Koepcke, Frauen zeigen Flagge. Gesellschaftspolitische Arbeit in Deutschland, Opladen 1984, ISBN 3-8100-0504-5.
  • Grete Borgmann, Freiburg und die Frauenbewegung, Ettenheim/Baden 1973.
  • „Zum Glück hilft die Sehnsucht“ Ein Briefwechsel 1944/45 (Briefe von Grete und Karl Borgmann 1944–1945), herausgegeben vom Haus der Geschichte Baden-Württemberg, Leinfelden 2010, ISBN 978-3-7650-8544-4.
  • Brigitte Oleschinski, „… dass das Menschen waren, nicht Steine“ Hilfsnetze katholischer Frauen für verfolgte Juden im Dritten Reich, in: Zeitgeschichte 17 (1990) S. 395–416

Weblink[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Fueßnote[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  1. Eva Schneider-Borgmann, Lebenslauf von Grete Borgmann, in: „Zum Glück hilft die Sehnsucht“ Ein Briefwechsel 1944/45, herausgegeben vom Haus der Geschichte Baden-Württemberg, Leinfelden 2010, S. 243–248, 245, 248.
  2. Eva Schneider-Borgmann, Lebenslauf von Grete Borgmann, in: „Zum Glück hilft die Sehnsucht“ Ein Briefwechsel 1944/45, herausgegeben vom Haus der Geschichte Baden-Württemberg, Leinfelden 2010, S. 243–248, 246–247.
  3. Mitdailig bi dr Griene Frakzioon, 2018
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Grete_Borgmann“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.