Anastasius III. (Gegepapscht)
Dr Anastasius Bibliothecarius († 879), as Anastasius III. im Johr 855 fir churzi Zyt Gegepapscht, isch e Gaischtlig un Chilchehischtoriker im 9. Johrhundert gsii. Sy Name stammt us em Griechische un maint: „där, wu uferstanden isch“.
Läbe
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Dr Anastasius isch dur dr Papscht Leo IV. zum Kardinalprieschter vu San Marcello ernännt wore, aber anne 850 us sym Amt glupft un exkommuniziert wore, 853 isch iber ihn dr Bannfluech (Anathema) verhänkt wore. Unterstitzt vu dr Bartei vum Chaiser Lothar I. het er versuecht, si as Gegepapscht geg dr Benedikt III. z bhaupte un het dä im Septämber 855 gfangesetze loo. S het massivi Widerstand us dr Bevelkerig dodergege gee, dr Benedikt III. isch schließli befreit un am 29. September 855 gweit wore.
Dr Anastasius het si mit syre Niderlag abgfunde. Anne 867 isch er vum Papscht Hadrian II. zum Bibliothekar vu dr Remische Chilche ernännt wore, was em dr Byname Bibliothecarius brocht het.
Wel dr Papscht Hadrian II. glaubt ghaa het, ass dr Anastasius an dr Ermordig vu syre Dochter mitgmacht heb, het er en am 12. Oktober 868 dur e Synod z Santa Prassede exkommuniziere loo un het em verbote, si wyter wie 40 Myle vu Rom ewägzgoo.[1]
Anne 869 isch dr Anastasius im Ufdrag vum Chaiser Ludwig II. uf Konstantinopel graist, go d Verhandlige iber e Hochzyt zwisch em Caesar Konstantinos un dr Irmingard, dr Dochter vum Frankechaiser wyterzfiere.[2] Dert het er dr remische Legate sy Dienscht as Dolmetscher aabote un het in däre Roll am IV. Konzil vu Konstantinopel dailgnuu. Do het er vu allne wichtige Dokumänt latynischi Abschrifte gmacht, wun er persenlig uf Rom brocht het. Dä wichtig persenlig Erfolg wird au dr Grund gsii syy, wurum en dr Hadrian II. wider in sy alti Stellig as Bibliothekar yygsetzt het.[3]
Dr Anastasius Bibliothecarius het zwische 873 un 875 e Chronik, d Chronographia tripartita, in latynischer Sproch zämegstellt, wu uf dr griechische Chronike vum Georgios Synkellos, em Theophanes un em Patriarche Nikephoros basiert het.
Dr Anastasius het au di erscht Uusgab vum Liber Pontificalis abgschlosse, wu syt em 6. Johrhundert gfiert woren isch. Ass es in däre Uusgab e Beleg fir d Exischtänz vun ere Päpschti Johanna git, wie vylmol bhauptet wird, stimmt nit. E sonige Noodrag in eme Liber-Pontificalis-Manuskript im Vatikan wird uf s 13. Johrhundert. Är wird unter em Yyfluss vu dr Chronik vum Martin vu Troppau entstande syy un cha nit as zytgnessischi Quälle gwärtet wäre.
Literatur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Bronwen Neil: Seventh-Century Popes and Martyrs. The Political Hagiography of Anastasius Bibliothecarius. Brepols, Turnhout 2007, ISBN 978-2-503-51887-9.
- Friedrich Wilhelm Bautz: Anastasius III. (Gegenpapst). In: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Band 1, Hamm 1975, Sp. 159.
Weblink
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Anastasius Bibliothecarius im Repertorium „Geschichtsquellen des deutschen Mittelalters“
Fueßnote
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ Hans Grotz: Erbe wider Willen. Hadrian II. (867–872) und seine Zeit. Wien u. a., Böhlau 1970, S. 171f.
- ↑ Hans Grotz: Erbe wider Willen. Hadrian II. (867–872) und seine Zeit. Wien u. a., Böhlau 1970, S. 214f.
- ↑ Hans Grotz: Erbe wider Willen. Hadrian II. (867–872) und seine Zeit. Wien u. a., Böhlau 1970, S. 234.
|
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Anastasius_III._(Gegenpapst)“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |