Schlacht vu Argentoratum

D Statue vum Julian Apostata im Louvre

Um was ischs gonge

Wänn

Spotjohr 357

Wu

bi Stroossburi

Usgang

d Remer hän gsigt

Folge

D Alemanne si us em Gebiet vom Riich verdriibe worde

Friidensschluss

Kei Friidenschluss. Dr Chnodomir kapituliert, die andere Alemanne gän nid uf

d Gegner
d Alemanne	s Remisch Riich
d Fierer
Chnodomar, Agenarich, Hortar, Suomar, Ur, Ursicin, Vestralp	Julian Apostata
Aazaal Soldaate
35.000	13.000
Aazal Toti
Noch remische Bricht: 6.000-8.000 Erschlageni un Vertrunkeni	247

-

D Schlacht vu Argentoratum oder au Schlacht vu Strossburg isch e Schlacht gsi zwische de Alamanne un de Römer im Spotjohr 357 in de Nechi vum hitige Strossburg.

Vorgschicht

De remisch Kaiser Constantinus II. het sine Neffe, de Julian, zome mit dem remische Heermeischter Barbatio noch Rauracum (hit Kaiseraugst) gschickt, zum d Alamanne endli z bezwinge. Wäge dem Läten-Ufstond und durich s Verschulde vum Barbatio ischs de Alamanne unter em Gaukinig Chnodomar glungi, s stärker remisch Heer z besige un in d Flucht z schlage.

Vorgfecht

D Alamannekinig Hortar, Suomar, Ur, Ursicin, Vestralp, zeh Unterkinig un vil Adligi unter de Fiehrung vum Chnodomar un sinem Näffe, em Agenarich (Serapio), hän ihri Heer gsommelt un sin gege de Julian ufzoge, zum ihri Onsprich uf d linksrhinische Gebiet z bekräftige. De Julian isch eme Heer vun ugfähr 35.000 Alamanne gegeiber gstonde, wu sich us verschideni Teilstämm zämmegsetzt het. E Iberlaifer us em Barbatio sinem gschlagene Heer het de Alamanne gnau berichtet, dass de Julian nu 13.000 Monn unter Waffe het. Im Bewusstsii vun ihrem vorige Siig un de Ibermacht hän d Alamanne Bott zum Julian gschickt, wo en uffgfordert hän, s Lond z verlosse, wil si sich des mit Tapferkeit un Waffe gnume hän. De Julian het die Bott gfonge gnume un het bschlosse mit sine winige Soldate in de Kompf z ziege.

De Ufmarsch

De Julian isch mit mit sinem Heer - do sin au keltischi un germanischi Auxiliareinheite debi gsi - vun Zàwere us in Richtung Strossburg zoge. Unterwegs hän si sich vun de Felder s Esse gnume. D Alamanne sin vorhär drey Täg un Nächt iber de Rhin gsetzt un hän d Remer bi Strossburg schu kompfbereit erwartet. Voreb de Kompf ogfonge het, hen di alamannische Fuesstruppe ihri Unterkinig ufgfordert, vun de Ross z stige, dass si sich eweg ritte kinne, wänn s bränzlig wird. Beidi hen deno ihri Schlachtordnung ufbout, d Remer hän ihri Riterei uf de recht Fligel gstellt, de Chnodomar sine Riterei hinter sich uf de link Fligel.

d Niderlag

De Alamanne isch om Onfong glunge, di remisch Riterei in d Flucht z schlage. D Fuesstruppe sin deno ufenonder troffe un d Erfolg sind hin un her gange. Noch em Ammianus hän ebebirtigi Gegner kämpft, d Alamanne durich ihri grossi Kraft, em hoche Wuchs, wild un stirmisch gege di gschuelte, usgrischtete un erfahrene remische Soldate. Deno het aber di guet Erfahrung vum remische Heer d Entscheidung brocht. Wu ded Alamanne die Ibermacht vun de Remer klar wore isch, hän de Chnodomar un sine ibeelebende Alamanne versuecht iber de Rhin z flichte. D Remer hän di donn verfolgt un si in de Rhin nin tribe.

Au de Chnodomar het versuecht iber de Rhin z kumme. Ihn het aber e remischi Kohorte zämme mit drey enge Freind un zweihundert Begleiter gstellt. De Chnodomar het ufgäbe un de Cäsar Julian um Gnad bette. Si hän en uf Rom brocht un är soll in eme Fremdelager uf em Mons Caelius on Lethargi gstorbe gsi.

Uf de remische Syt sin 243 Soldate un 4 Militärtribun gfalle. Uf de alamannische Syt siige noch remische Bricht zwische 6.000 un 8.000 Manne uf em Fäld gfalle oder im Rhin vertrunke.

Epilog

Di wo iberläbt hän, syn heimzoge, hän sich aber an d Kapitulation vum Chnodomar nit bunde gfiehlt. De Julian het in de Nechi vun Mainz e Bruck iber de Rhin baue glosst und isch deno uf di onder Syt zoge. Deno hen si ihri Guetshef un Befeschtigunge im fremde Lond wider ufbout und de Alamanne s Vih und Frucht gnumme. Mit de Kinig, wo au no z Stossburg deby gsii sind, het de Julian Fridesverträg mache losse.

Historischi Quelle

Biecher

Karlheinz Fuchs, Martin Kempa, Rainer Redies: Die Alamannen. Theiss Verlag Stuttgart 2001, ISBN 3806215359. Ausstellungskatalog
Dieter Geuenich: Geschichte der Alemannen. Verlag Kohlhammer Stuttgart 2004, ISBN 3170182277/ISBN 3170120956.
Ludwig Ohl: Vicisti! Historischer Roman. Verlag Schöningh Paderborn 1909.

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Schlacht_von_Argentoratum“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.