Wenus vo Willedorf

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
D Wenus vo Willedorf

D Wenus vo Willedorf isch dr Name, wo män ere Wenusfigurine us dr jüngere Altstäizit (Jungpaläolithikum) gee het. Si isch am 7. August 1908 z Willedorf entdeckt worde. Si isch s bekanntiste archeologische Fundstück us Ööstriich und wird im Naturhistorische Museum z Wien usgstellt.

D Skulptur isch us Chalchstäi gmacht und elf Santimeter hooch. Si stellt e blutti, sümmetrischi Frauefigur daar mit eme groosse Chopf, wo aabe hänkt und kä Gsicht het. D Brüst, d Hüfte, dr Buuch und s Füüdle si usbrägt, d Gschlächtsdäil detailliert, aber d Extremidääte nume adütet.

Öbbe 200 äänligi Fünd us em spoote Gravettien het mä vo Öiropa bis Sibirie gmacht. Mä nimmt hüte aa, ass es in dere Zit äänligi religiöösi Vorstellige in däm ganze Gebiet gee het, wo in dere Zit churz vor em Höhepunkt vo dr letschte Iiszit gstande isch. D Ernäärig isch immer schlächter worde und d Bevölkerigsdichdi chliiner. Am Ändi vo dere Faase vor 20'000 Joor het dr Homo sapiens Middelöiropa vollständig verloo. Erst e baar Joorduusig spööter isch Öiropa von ere chliiwüchsigere Bevölkerig nöi besiidlet worde, und die het e ganz anderi Kultur ghaa. Wenusfigure si nüme vorchoo.[1]


Litratuur[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Wilhelm Angeli: Die Venus von Willendorf. Edition Wien, Wien 1989. ISBN 3-85058-035-0
  • Walpurga Antl-Weiser: Die Frau von W. – Die Venus von Willendorf, ihre Zeit und die Geschichte(n) um ihre Auffindung. Verlag des Naturhistorischen Museums, Wien 2008. ISBN 978-3-902421-25-8
  • Alexander Binsteiner: Rätsel der Steinzeit zwischen Donau und Alpen. Linzer Archäologische Forschungen, Band 41, Linz 2011, 1-96. ISBN 978-3-85484-440-2.
  • Matthias Schulz: Pummel aus dem Eis. In: Der Spiegel. Nr. 16, 14. April 2008, S. 153-55 (Volltext [PDF; abgerufen am 30. Oktober 2018]). Volltext (Memento vom 20. Dezämber 2012 im Internet Archive)
  • Lois Lammerhuber (Fotografie); Walpurga Antl-Weiser und Anton Kern (Teggst): Venus, Edition Lammerhuber, 2013, ISBN 978-3-901753-08-4 (Fotibuech zum 100. Geburtsdaag vo dr Entdeckig vo dr Wenus vo Willedorf, mit eme Essay uf Dütsch und Änglisch)
  • Philip R. Nigst: Willendorf II, in: Hugo Obermaier - Gesellschaft für Erforschung des Eiszeitalters und der Steinzeit e. V., 55. Tagung in Wien, Erlange 2013, S. 59-66 (Fundgschicht, Stratigrafii)

Weblingg[ändere | Quälltäxt bearbeite]

 Commons: Wenus vo Willedorf – Sammlig vo Multimediadateie

Fuessnoote[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  1. Der Spiegel, 2008, 16, 152 ff.
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Venus_von_Willendorf“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.

Koordinate: 48° 19′ N, 15° 24′ O