Veit vu Ischtei
Bi de Gschicht vum Ritter Veit vu Ischtei handelt es sich um e Legende, wu hüt no d'St.-Veits-Kapelle am Ischteiner Chlotz druf hi wiist.
De Ritter Veit isch e schaffige Ritter un Jäger gsi, wu mitm Fräulein Jutta von Sponeck verlobt gsi isch.
De Bruutstand isch aber in Gfohr groote, wu de Graf vu Thierstein uf em Schloß Angenstein an de Birs (hinter Basel, bi Aesch) zummene Ritterturnier ufgruefe het. Do het de Ritter Veit natürlich aane müesse, Ruhm un Ehre hänn dört gwunke. Er het au viili Priis gwunne, un er het sich dört in d'Tochter vum Graf, in d'Gräfin Bertha vu Thierstein, verliebt. De Graf het nüt gwüßt vu de Verlobig mit de Jutta von Sponeck, un het für sich dänkt: Joo, dä Veit, das gäb e rechte Schwiegersohn. Also het er nüt degege ka, daß sich de Veit um d'Bertha bemüeht.
D'Jutta het des erfahre, un het natürlich kocht vor Wuet. Kurzerhand het sie sich als Pilgerin uf de Weg uf Mariastein gmacht, des isch ganz in de Nööchi vum Schloß Angenstein. Sie het mit eigene Auge wölle säh, was ihr do verzellt worde isch.
Uf de Birsbruck isch sie dann im Veit un de Bertha begegnet. Des het sie nit verkraftet, des isch z'viil gsi. Vor de Auge vu ihrem untreue Brütigam het sie sich e Dolch ins Herz gstooße un isch über d'Bruck in d'Birs kait. Ihre tote Leib isch nomol uftaucht, un s'Wasser vu de Birs het sich bluetroot gfärbt.
Do het de Veit dann gmerkt, was er gmacht het. Sone ruchloses Verhalte het nit zum heldehafte Ritter paßt. Er het alles stoh un liege loh, de neui Bruut, sini Knappe un sini Rösser, un isch durchs Birstal zum Rhii gsegglet - immer in de Hoffnig, daß er de Jutta no helfe cha. Bi Hünige het er sich dann mit de Fähri überesetze loh. Uf de Mitti vum Rhii isch dann d'Jutta nomol uffegspüelt worde. Au de Schiffer het si gseh, aber d'Strömig isch damals no wild gsi, sie hänn sie nit ins Boot hole chönne.
De Veit isch dann zrugg uf Istei gsegglet, un dört het er sie dann zum dritte Mol gseh. Sie isch - we viili anderi - am Chlotze aagspüelt worde. Dä Ort het "Totengrien" gheiße, un hüt no heißt das Naturschutzgebiet vor em Chlotze, vu d'Orchideen vu Istei blühe, "Totengrien".
De Veit het d'Leiche vu de Jutta in de Arm gnu, isch mit ihri uffe uf de Chlotze gange, un het sich mit ihre in de Rhii gstürzt.
Spööter hänn dann Fischer de zwei Leiche gfunde, un hänn sie an de Fundstell begrabe. De Bischof vu Basel, e Verwandte vum Veit, het dann an sällere Stell e Frauekloster baue loh. Des mueß dann des Kloster "Unserer lieben Frowen zu Istein" gsi sii.
Quelle[ändere | Quälltäxt bearbeite]
- Istein und der Isteiner Klotz, Fritz Schülin/Hermann Schäfer, 1961
Weblink[ändere | Quälltäxt bearbeite]
- Veitskapelle (Site cha nüme abgrüeft wärde; Suche im Webarchiv) uf efringen-kirchen.eu