Kloster "Unserer lieben Frowen zu Istein"

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy

S'Kloster "Unserer lieben Frowen zu Istein" isch uf de linke Sidde vum Isteiner Chlotze gstande, Richtig Chlaichems zue. Dört isch au hüt no e Gedenktafele z'seh, vu de Landstrooß eweg Richtung Chlotze.

S'Hoheitsgebiet vum Kloster isch e schmale Streife zwische de "Balm" (Chlotze) un de Neueburg am Usgang vum Steingrabe (lueg Flurname vu Istein-Huttinge) gsi. E schmale Weg het sich durch de Klosterwald im Grüenberg un Buechgrabe gschlänglet, un obe ufm Chlotze durch d'Ackerfelder bis zum Klosterfronhof in Huttinge. E große Obstgarte mit Nußbäum un e Stuck Ackerland hänn im Norde vum Kloster no dezueghört. D'Röttler hänn im Kloster e chleini Fischweid geh, also hänn sie alles ka, was mr bruucht.

S'Kloster selber isch viereckig um e Hof umme baut gsi, mit ere Kirche un emme Wohn- un Wirtschaftsteil.

Klostergründig[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Es git zwei Urkundene, wu uf d'Ziit un d'Stifter vu de Klostergründig hiiwiese:

  1. E Bereins-Abschrift vum Röttler Vogt Wilhelm von Runs, 1475, vumene Original us em Johr 1249 (Orig. Basler Staatsarchiv, Istein, Urk. Nr. 11)
  2. E Abschrift vume Klosterbereins us em Johr 1387, wu de Convent vum Frauekloster nach em Brand beurkundet het und wu am End vum 16. Johrhundert abgschriebe un vum Klosterprobst F. von Apponex beglaubigt worde isch (Uszug ZGO XIX, 128)
  3. E dritte Berein us em Johr 1610 (Bas. St.A. Nr. 77, Kl. A. Ist) git 1105 als Gründigsjohr aa. Säll würdi ziitlich überiistimme mit em Stifter, dem "herre Diettrich" (vu Röttle), einem "munch", der u. a. dem Kloster au e Wald, d'"Owe Halden zu Hägelberg" für d'Nutzig gschenkt het.

De Dietrich I. vu Röttle isch 1103 rechtsrheinische Vogt vu de Bsitztümer vum Basler Kloster St. Alban gsi, un s'Isteiner Kloster het dodezue ghört. In sini Ziit fallt also des Gründigsjohr 1105.

Näbe andere Stifter wird de Lutold vu Röttle, wu zwische 1238 un 1248 Bischof vu Basel gsi isch, als guete "Frund und vatter" wäge sine Gschenkli grüehmt, zum Bispiel isch des e Rebberg gsi überem Isteiner Dinghof, e chlaine Wald in de Nööchi vum Kloster, wu "Klosteraue" gheiße het, un drei Kelch, zwei Glocke un e Meßbuech, wuner im Kloster gschenkt het.

S'Hofguet vum Kloster, de Fronhof in Huttinge, isch verpflichtet gsi, de Zehnte de ursprüngliche Herrschaft vu Röttle abzgeh. D'Vogtei über s'Kloster un sini Besitzige hänn d'Röttler bis zu de Übergab an de Basler Bischof im Johr 1365 ka. Als ledschde Hoheitsaaspruch hänn d'Röttler no lang de halbe Zehnte vume Teil vum Klosterguet kriegt.

Nach eme Bericht vum Archidiakon Philipp vu Lüttich het sich um 1123 au de berüehmte Krüzzug-Prediger Bernhard von Clairvaux in Istei ufghalte. Es git e Legende drüber, daß de heilige Bernhard dört e blinde Bueb gheilt haig.

Noch em große Erdbebe vu 1356 in Basel un eme Brand 1387 isch das Kloster zämmekait.

Quelle[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Istein und der Isteiner Klotz, Fritz Schülin/Hermann Schäfer, 1961

Lueg au[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Weblink[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Kloster Istein in dr Datebank Klöster in Baden-Württemberg vum Landesarchiv Baden-Württemberg