Sosipatra
D Sosipatra (altgriechisch: Σωσιπάτρα; * woorschinlig um 300; † noch 362) isch e spootantiki griechischi Filosofin gsi. Si isch mit em Filosof Eustathios verhürootet gsi und het zu de Nöiplatoniker ghöört, wo an dr dradizionelle Religion festghalte häi und gege s Christedum gsi si.
Kwelle
[ändere | Quälltäxt bearbeite]D Sosipatra isch nume us dr Schrift Lääbensbeschriibige vo de Filosofe und de Sofiste vom Eunapios vo Sardes bekannt; iire Naame wird in känere andere Kwelle erwäant. Dr Eunapios schribt über e baar Eräignis in iirem Lääbe und mä bechunnt dr Iidruck, ass si in de Kräis vo de chläiasiatische Nöiplatoniker e groosses Aasee gnosse het. Er git dr Sosipatra nit nume Äigeschafte, wo vom ene Filosoof im spootantike Nöiplatonismus erwartet worde si, sondern au übermenschligi Fäigkäite. Er vergliicht d Idealgstalt vo dr Filosoofin as Alternatiive zum Häiligkäitsideal vo de Christe, wo d Nöiplatoniker mit ene riwalisiert häi.
Iir Lääbe
[ändere | Quälltäxt bearbeite]D Sosipatra isch us dr Gegend vo Efesos im Südweste vo Chläiasie cho. Iiri Eltere si riich gsi. Spöötistens um 320 het si dr kappadokisch Filosoof Eustathios ghürootet, wo zu de füerende Verdräter vom Nöiplatonismus ghört het. Er het sini filosoofischi Usbildig z Syrie in dr Schuel vom berüemte Nöiplatoniker Iamblichos überchoo und isch denn in sini kappadokischi Häimat zrugg. Dört het er d Verwaldig vo de Güeter vo sim Verwandte Aidesios übernoo, wo au e Nöiplatoniker und e Schüeler vom Iamblichos gsi isch. Dr Aidesios het Kappadokie verloo und z Pergamon en äignigi Filosoofeschuel ufdoo.
D Sosipatra het mit em Eustathios drei Buebe gha. Zerst het si mit iirem Maa z Kappadokie gläbt, denn isch si mit de Chinder uf Pergamon züüglet. Dört het si Filosofiiunderricht gee und Theurgii (Kontaktufnaam mit dr Götterwält dur spezielli rituelli Handlige) braktiziert. Mä wäiss nit, öb si nume mündlig underrichdet oder au Wärk verfasst het. Sie isch fründ mit em Aidesios gsi, und dä het sich um d Erziejig vo iire Söön kümmeret. [1]
Wenn d Sosipatra gstorbe isch, isch umbekannt; uf jeede Fall het si iire Maa, wo 362 no gläbt het, überläbt.[2]
Vo de Söön vo dr Sosipatra isch nume dr Antoninos e chli bekannt worde. Er het z Kanopus in Underegüpte gläbt und e Grubbe vo Aahänger vom Nöiplatonismus um sich gha. Er häig d Zerstöörig vom Serapeum vo Alexandria, wo noch sim Dood im Joor 391 bassiert isch, vorusgsäit.[3]
Kwellenusgoobe
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Giuseppe Giangrande (Hrsg.): Eunapii vitae sophistarum. Istituto poligrafico dello stato, Rom 1956
Liddratuur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Übersichtsdarstellig
- Richard Goulet: Sosipatra d’Éphèse. In: Richard Goulet (Hrsg.): Dictionnaire des philosophes antiques. Band 6, CNRS Éditions, Bariis 2016, ISBN 978-2-271-08989-2, S. 488–490
Undersuechige
- Silvia Lanzi: Sosipatra, la teurga: una “holy woman” iniziata ai misteri caldaici. In: Studi e materiali di storia delle religioni 28, 2004, S. 275–294
- Antonino M. Milazzo: Fra racconto erotico e fictio retorica: la storia di Sosipatra in Eunapio (vs 6,9,3–17 Giangr.). In: Cassiodorus 3, 1997, S. 215–226
- Roger Pack: A Romantic Narrative in Eunapius. In: Transactions and Proceedings of the American Philological Association 83, 1952, S. 198–204
- Robert J. Penella: Greek Philosophers and Sophists in the Fourth Century A.D. Studies in Eunapius of Sardis. Francis Cairns, Leeds 1990, ISBN 0-905205-79-0
Weblingg
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Fuessnoote
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- ↑ Robert J. Penella: Greek Philosophers and Sophists in the Fourth Century A.D. Studies in Eunapius of Sardis, Leeds 1990, S. 53–56; Richard Goulet: Eustathe de Cappadoce. In: Richard Goulet (Hrsg.): Dictionnaire des philosophes antiques, Bd. 3, Paris 2000, S. 369–378, hier: 370 f. Vgl. Ariel Lewin: Il filosofo Eustazio nelle Vitae Sophistarum di Eunapio di Sardi. In: Scripta Classica Israelica 7, 1983/84, S. 92–94.
- ↑ Eunapios von Sardes: Vitae philosophorum et sophistarum 6,8,3-4.
- ↑ Eunapios von Sardes: Vitae philosophorum et sophistarum 6,10,6–6,11,12. Siehe dazu Richard Goulet: Antoninus. In: Richard Goulet (Hrsg.): Dictionnaire des philosophes antiques, Bd. 1, Paris 1989, S. 257 f. (Nr. 221).