Zum Inhalt springen

Plinius dr Jüngeri

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
d Figur vom Plinius am Dom z Como
Fragmänt vom ene Gedänggstäi für e Plinius dr Jünger in dr Basilica di Sant'Ambrogio z Mailand, 2. Joorhundert.

Dr Gaius Plinius Caecilius Secundus, au Plinius dr Jüngeri, latiinisch Plinius minor (* zwüsche em 25. August 61 und 24. August 62 z Novum Comum, jetz Como, Oberitalie; † um 113 oder 115 woorschinlig in dr Browinz Bithynia et Pontus), isch en Aawalt und Senator in dr römische Kaiserzit under de Herrscher Domitian, Nerva und Trajan gsi.

Wie si Unggle, dr Naturforscher Plinius dr Elteri, isch er hüte vor allem wäge sim schriftstellerische Wärk, hauptsächlig de Plinius-Brief, vo Bedütig.

D Brief, wo zu sine Läbzite veröffentligt worde si, si e wichdigs Züügnis für s Lääbe und Dängge vo de füerende Kräis vo Rom wääred dere Faase vom Prinzipat. Näbe sinere Beschriibig vom uusbruch vom Vesuv anne 79 noch Chrischtus[1] isch si Briefwäggsel, won er as Statthalter vo dr Browinz Bithynie-Pontus mit em Kaiser Trajan gfüert het und und won e erstrangigi historischi Kwelle zu Aspäkt vo dr domoolige römische Browinzverwaltig isch, wichdig.

Dr Plinius isch der erscht, wo privati Brief im Sinn von ere Autobiografy usegää het.

  • Helmut Kasten (Hrsg.): Plinius: Briefe. Lateinisch-Deutsch. 7. Aufl. Artemis & Winkler, Züri u. a. 1995. ISBN 3-7608-1577-4.
  • Mauriz Schuster (Hrsg.): C. Plini Caecili Secundi epistularum libri novem. Teubner, Stuttgart und Leipzig 1992. ISBN 3-8154-1657-4 (Nachdruck der maßgeblichen Edition)

Sekundärlitratuur

[ändere | Quälltäxt bearbeite]
  • Frank Beutel: Vergangenheit als Politik. Neue Aspekte im Werk des jüngeren Plinius. Frankfurt am Main u. a. 2000, ISBN 3-631-36103-3.
  • Hans-Peter Bütler: Die geistige Welt des jüngeren Plinius. Heidelbärg, 1970.
  • Luigi Castagna, Eckard Lefèvre (Hrsg.): Plinius der Jüngere und seine Zeit. Saur, Münche/Leipzig 2003, ISBN 3-598-77739-6.
  • Matthias Ludolph: Epistolographie und Selbstdarstellung. Untersuchungen zu den ‚Paradebriefen’ Plinius des Jüngeren. Tübinge 1997, ISBN 3-8233-4876-0.
  • Adrian Nicholas Sherwin-White: The letters of Pliny. A historical and social commentary. Oxford, 1966.

Wikisource Gaius Plinius Caecilius Secundus im dütschsprochige Wikisource

 Commons: Plinius Minor – Sammlig vo Multimediadateie
  1. Vo doo chunnt dr geologisch Begriff «Plinianischi Erupzioon»
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Plinius_der_Jüngere“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.