New-Orleans-Dschääs
Mit New-Orleans-Dschääs bezäichnet mä e Stiilrichdig im klassische Dschääs zwüsche 1890 und 1928 (hauptsächlig in de 1920er Joor). Si Naame het er vo dr Stadt New Orleans, vo won er häär chunnt und wo si wichdigsts Zentrum gsi isch. Dr historisch Vorgänger isch dr archaischi Dschääs vo de Street Bands gsi. Au dr Ragtime het dr New-Orleans-Dschääs beiiflusst. Er het sich no stark an dr afro-amerikanische Muusigdradizioon orientiert.
En Underart het sich in de Viertel vo New Orleans bildet, wo Franzöösisch gschwätzt worde isch: dr Creole-Jazz. Er isch brägt worde vo spanische, franzöösische und latinamerikanische Dänz. In de 1940er und 1950er Joor het dr New-Orleans-Dschääs e Rönessans erläbt (New Orleans Revival), genauso wie sis wiisse Geegestück, dr Dixieland.
Wichtigi Bänds
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Im Louis Armstrong sini „Hot Five“ und „Hot Seven“
- Im Joe King Oliver si „Creole Jazz Band“
- Im Kid Ory si „Olympia Band“
- Im Jelly Roll Morton sini „Red Hot Peppers“
- D „New Orleans Rhythm Kings“
Bekannti Komposizioone
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- At the Jazz Band Ball
- Darktown Strutters' Ball
- Gettysburg March
- Just A Closer Walk With Thee
- King Porter Stomp vom Jelly Roll Morton
- Memphis Blues vom W. C. Handy
- Panama
- St. Louis Blues vom W. C. Handy
- Tiger Rag
- When the Saints Go Marching In
Litratuur
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Reimer von Essen: New Orleans. In: Joachim-Ernst Berendt (Hg.) Die Story des Jazz. Vom New Orleans zum Rock Jazz. Reinbek, Rowohlt 1978 (1991), S. 17–38
- Gunther Schuller Early Jazz: Its Roots and Musical Development. Nöi York, Oxford University Press (1968) 1986.