Zum Inhalt springen

Stadt- und Landort in dr Alten Eidgenosseschaft

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
(Witergleitet vun Landort)

In dr Alten Eidgenosseschaft het me dene Kantön wo die politischi Macht im Wäsentlige in dr Hauptstadt konzentriert gsi isch, as Stadtort bezeichnet. D Landort si die Kantön gsi, wo d Bürger us em ganze oder grösste Deil vom Herrschaftsgebiet dur e Landsgmeind e Mitsprochrächt gha hai.


D Stadtort si gsi:


D Landort si gsi:


Stadt- und Landort:

  • Zug isch in ere Mittelstellig gsi. Dr Kanton het e Hauptstadt mit Herrschaftsrächt und au e Landsgmeind gha.

Dr kulturelli und politischi Gegesatz zwüsche Stadt- und Landort het zu mehrere Komflikt innerhalb vo der Eidgenosseschaft gfüehrt. Bsundrigs schwer isch d Krise vo 1481 gsi, wo d Ufnahm vo zwei Stedt, Freiburg und Solodurn, plant gsi isch. D Landort hai Angst gha, ass ihri Inträsse under dr neue Mehrheit vo de Stadtort chönnte liide. Mit dr Vermittlig vom Niklaus von Flüe und em Stanser Verkommnis isch dä Striit biigleit worde. Mit dr Reformation het dr Gegesatz zwüsche Stadt- und Landort e neui Dimension übercho. D Landort si zum grösste Deil katholisch bliibe, währed d Stadtort vo denn aa in protestantischi und katholischi Ort gspalte gsi si.

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Stadt-_und_Landorte“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.