Duktilität
| Dialäkt: Markgräflerisch (Ebringe) |
Duktilität - us em Latinische vu ducere (ziege, füehre, leite) abgleitet - isch d'Neigig vum e Weechstoff under Iwirkig vu ussere Chräfte zuer plastische un demit durhafte Verformig, ohni dass debi Werkstofftrennige ufträtte. Früeher isch Duktilität e Synonym fer Schmidbarkeit gsi. Duktili Stoffe sind guet chalt formbar: z. B. dur Diefzige, Biige oder Recke.
- In dr Geologi wird dr Begriff fer Gsteiner insbesundere vu dr undere kontinentale Erdchruste verwendet, wo sich under tektonischem Stress nit spröd, sundern plastisch deformiere.
- Bi dr Prüefig vu Bitumen wird e Probe in e sognennts Duktilometer igspannt un usenanderzoge, bis dr debi entstehend Bitumenfade risst. D'Längi vum Fade zum Zittpunkt vum Verrisse wird as Duktilität vum Bitumen bezeichnet.
Lueg au
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Bruch, Zähigkeit, Metallische Bindung, Risszähigkeit, Festigkeit, Härte, Dichte, Schmelztemperatur, Werkstoffeigenschaft
|
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Duktilität“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |