Brigantia
D Brigantia isch d Hoptgöttin vo de Brigantier im nördliche Britannie gsii.
Vereerig
[ändere | Quälltäxt bearbeite]A de Brigantia sind sibe Inschrifte im Piet vo de Briganter gstiftet wore. Zwoo setzed si mit de römische Siiggöttin Victoria gliich[1]. Si werd denn au wie die mit zwee Flügel dargstellt, isch aber wie di römischi Minerva mit Helm, Schild und Speer biwaffnet[2]. E witteri Inschrift nennt si zäme mitem Iuppiter Dolichenus und setzt si mit de Caelestis gliich[3] und en anderi nennt si Dea Nympha Brigantia, wa uf e Quellgöttin schlüsse loot[4].
De irisch Gott Dagda het drai Töchtere, wo all Brigit (<*Briganti) haisset, di erst isch d Schutzherri vo de Dichter, die ander vo de Ärzt und di dritt vo de Schmiid, passt aso recht guet zu de römische Minerva. Witerlebe tuet si i de irische Hailige St. Brigit.
Name
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Im ehemoolige keltische Sprochpiet gits vill Ortsnäme mit de Silbe »brig-« (z. B. Brig im Wallis, Briançon z Frankriich, Brigetio z Ungarn). Si hend all nünt mit de Göttin z tue, do die Silbe »höch« bidütet. Au de Name vo Bregez am Bodesee (lat. Brigantia) bidütet nünt anders as »Höchi, Hochglege«, wie au de Name vo de Göttin »Höchi, Erhabeni« maint. As de antiki Stamm vo de Brigantier um Bregez ume au e Göttin Brigantia vereert het, isch nöd erwise.
Quelle
[ändere | Quälltäxt bearbeite]Büecher
[ändere | Quälltäxt bearbeite]- Bernhard Maier: Lexikon der keltischen Religion und Kultur. Kröner, Stuttgart 1994, ISBN 3-520-46601-5
- S. & P.F. Botheroyd: Lexikon der keltischen Mythologie; Diedrichs 1992. ISBN 3-424-01077-4