Alice Schmid

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy

D Alice Schmid (* 1951 z Lozärn) isch e Schwyzer Draaibuechautori, Reschiseeri, Filmmacheri un Schriftstelleri.

Lääbe[ändere | Quälltäxt bearbeite]

D Alice Schmid isch im Lozärner Vorort Rüüsbüel ufgwachse. Si het Spanisch un Italienisch studiert un anne 1976 e Leer zur Draaibuechautori un Reschiseeri aagfange. Anne 1996 het si iri aige Filmprodukzioonsfirma Ciné A. S. z Züri grindet. D Schmid het ire Schwäärpunkt uf d Themene Chinder, Jugedligi un Gwalt.

Iber d Joor het d Alice Schmid in verschiidene Länder Färnseefilm iber Chinder un mit Chinder gmacht, zem Byschpel mit Chindersoldate in afrikanische Buurgerchriegsländer oder mit Chinder z Kambodscha, wu Opfer vu Miine woore sin. In dr Schwyz drillt het si Die Kinder vom Napf un Das Mädchen vom Änziloch. D Laura Larissa Röösli, d Hauptdarstelleri im zweete Film, isch scho as chlai Maidliim eerschte Film derby gsii. Die Kinder vom Napf hän in dr Schwyzer Kino iber 70'000 Lyt gsääne.[1]

Syt dr Draaiaarbete vu Die Kinder vom Napf woont d Alice Schmid im e eemoolige Schuelhuus z Romoos, em zäntrale Oort vum Film.[2]

Film[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • Burning Memories, Dokumentarfilm, 80 min, Schwyz 2020.
  • Das Mädchen vom Änziloch, Schwyz 2016
  • Die Kinder vom Napf., Schwyz 2011.
  • Brief an Erwachsene. (Lettres aux Adultes, Letters to Grown-Ups). Dokudrama, 52 min/26 min, Schwyz 1994.
  • I killed people. (J’ai tué, Ich habe getötet). Dokumentarfilm, 26 min, Liberia 1999.
  • Shall I Stay or Shall I Go? (Soll ich bleiben oder gehen?) Dokumentarfilm, 26 min, Sierra Leone.
  • Sag Nein – Dis non – Grida il tuo no. Chuurzspiilfilm, 28 min, Schwyz.
  • Einmal im Leben ins Kino. (Les Tapis de la Honte, Let’s go to the Movie). Dokudrama, 26 min, Indie.
  • Affären – Les Affaires de Cœur. Film zur Sexualufkleerig un Aids-Prevänzioon, 29 min, Schwyz.

Biecher[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  • I killed people. Wenn Kinder in den Krieg ziehen. Lamuv, Göttingen 2001, ISBN 978-3-88977-599-3.
  • Kultur ist so alt wie die Bohne. Verlag Druckerei Schüpfheim, Schüpfheim 2009.
  • Dreizehn ist meine Zahl. Nagel & Kimche, Zürich 2011, ISBN 978-3-312-00472-0.

Bryys[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Brief an Erwachsene:

  • Erich Kästner-Färnseebryys vu dr Babelsberger Mediebryys, Berlin
  • Nominiert fir dr Grimme-Bryys
  • Dytsche Mänscheräächts-Filmbryys, Nürnberg
  • Meilleur Fiction Ecrans sans frontières, Mìlhüüse

I killed People:

  • 2000: Guldine Fipa, Filmfeschtival Biarritz
  • 2000: Draaibuechbryys Filmfeschtival Cannes UNIVERSelle
  • 2000: Zürcher Filmbryys
  • 2000: Nominiert fir dr Schwyzer Filmbryys, Kategory Beschte Chuurzfilm
  • 2000: Dytsche Mänscheräächts-Filmbryys, Nürnberg
  • 2000: Aini-Wält Filmbryys, Nordrhyy-Weschtfale

Dreizehn ist meine Zahl.:

  • 2010: Hauptbryys vu dr Zäntralschwyzer Literaturfeerderig

Weblink[ändere | Quälltäxt bearbeite]

Fueßnote[ändere | Quälltäxt bearbeite]

  1. Stefania Summermatter, swissinfo.ch: Dokumentarfilme – der Trumpf des Schweizer Kinos. In: SWI swissinfo.ch. (swissinfo.ch [abgerufen am 12. Februar 2017]).
  2. Geri Krebs: Alice Schmid und «Das Mädchen vom Änziloch»: Die Jungfrau am Fuss der Felswand. In: Neue Zürcher Zeitung. 3. Februar 2017, ISSN 0376-6829 (nzz.ch [abgerufen am 8. Februar 2017]).
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vu dere Version vum Artikel „Alice_Schmid“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.